Συνέχεια στα συνδυασμένα μέτρα νομισματικής πολιτικής που παίρνει τους τελευταίους μήνες - με μεγαλύτερη ένταση από τον περασμένο Ιούνη - έδωσε με τις προχτεσινές αποφάσεις της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), με σκοπό τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης στην Ευρωζώνη, η οποία χαρακτηρίζεται «εύθραυστη και άνιση» από τα αστικά επιτελεία. Την ίδια μέρα, άλλωστε, η ΕΚΤ αναθεώρησε ξανά προς τα κάτω τις προβλέψεις της για την ανάκαμψη στην Ευρωζώνη (στο 0,9% για το 2014, από 1% της προηγούμενης πρόβλεψης). Ο πρόεδρός της, μάλιστα, σε μια δήλωση ενδεικτική για τα καπιταλιστικά διαχειριστικά ζόρια, αλλά και για την επικίνδυνη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ανέφερε ότι ίσως και αυτές οι προβλέψεις να αποδειχτούν αισιόδοξες, λόγω της «μείωσης της δυναμικής της οικονομίας» και των «γεωπολιτικών εντάσεων».
Οι ολοένα και πιο έντονες ενδοαστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, για το αντιλαϊκό μείγμα διαχείρισης που προκρίνει κάθε τμήμα του κεφαλαίου, αποτυπώθηκαν, για μια ακόμα φορά, ανάγλυφα στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΚΤ και στις αντιδράσεις που την ακολούθησαν. Σε πείσμα, όμως, όσων επιχειρούν να παρουσιάσουν τις αποφάσεις της ΕΚΤ ως τάχα «φιλολαϊκή στροφή», επιβεβαιώθηκε ότι στο μόνο που ομονοούν όλα τα αστικά επιτελεία είναι η ανάγκη για αμείωτη συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.
Η ΕΚΤ, λοιπόν, - σε συνέχεια της απόφασης για φτηνά μακροπρόθεσμα δάνεια προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες - αποφάσισε, μεταξύ άλλων, να προχωρήσει και σε άλλες κινήσεις «χαλάρωσης», με στόχο την τόνωση της «ρευστότητας» των επιχειρηματικών ομίλων (αγορά τιτλοποιημένων δανείων και «καλυμμένων ομολόγων» των τραπεζών, διατήρηση του αρνητικού επιτοκίου καταθέσεων κ.λπ.).
Αρκετά μένουν ακόμα «στον αέρα», σχετικά με την εφαρμογή των προχτεσινών αποφάσεων της ΕΚΤ, ακριβώς λόγω των οξυμένων αντιθέσεων για τον επιμερισμό της χασούρας και των κερδών μεταξύ των διαφόρων τμημάτων του κεφαλαίου στην Ευρωζώνη. Στο παζλ των αντιθέσεων και των παζαριών μπαίνουν και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως το ΔΝΤ, το οποίο - σε αντίθεση με τις αντιδράσεις της Γερμανίας - έσπευσε να «καλωσορίσει» τις σχετικές αποφάσεις. Ετσι, είναι ακόμη αβέβαια τα μεγέθη και η έκταση που θα πάρουν αυτά τα μέτρα νομισματικής πολιτικής και πολύ περισσότερο αβέβαιο είναι το αν θα προχωρήσει το επόμενο βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση, η αγορά δηλαδή κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, δεν υπάρχει κανένα ιμπεριαλιστικό κέντρο, κανένα αστικό επιτελείο, είτε στο «βορρά» είτε στο «νότο», είτε εντός είτε εκτός Ευρωζώνης, που να μην επαναλαμβάνει με έμφαση ότι είναι απαραίτητη η συνέχιση των αντεργατικών «μεταρρυθμίσεων», καθώς αυτή αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων και την ενίσχυση της κερδοφορίας τους.
Αυτό επιβεβαιώνει, άλλωστε, και η πείρα από όλες τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες, στις οποίες εφαρμόστηκαν στο παρελθόν αντίστοιχα μέτρα νομισματικής και δημοσιονομικής «χαλάρωσης», με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Στις ΗΠΑ π.χ. οι θετικοί ρυθμοί καπιταλιστικής ανάπτυξης που επιτεύχθηκαν συνοδεύτηκαν από εξαιρετικά υψηλή πραγματική ανεργία, από περισσότερες από 5 εκατομμύρια κατασχέσεις σπιτιών, 50 εκατομμύρια ανθρώπους να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας κ.ά. Ταυτόχρονα, μια σειρά από σημάδια στην αμερικανική οικονομία επιβεβαιώνουν ήδη ότι και η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική στρώνει το έδαφος για την επόμενη και βαθύτερη κρίση.
Γι' αυτό, σε αντίθεση με τα «πανηγύρια» της κυβέρνησης - και όχι μόνο - για τις «δυνατότητες» που ανοίγουν οι αποφάσεις της ΕΚΤ και την επίδρασή τους στα επερχόμενα παζάρια για την «ελάφρυνση» του ελληνικού κρατικού χρέους, κερδισμένος θα βγει ο λαός μονάχα αν έχει καθαρό ότι στόχος τόσο των σχετικών αποφάσεων όσο και των ενδοαστικών παζαριών είναι η υπεράσπιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, η οποία προϋποθέτει τη συνέχιση της αντιλαϊκής επίθεσης.
