«Βγάζει μάτι» η ευθυγράμμιση του «εθνικού αναπτυξιακού σχεδίου» της συγκυβέρνησης με τα «υπομνήματα» των βιομηχάνων
Για το γεγονός ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ «εργάζεται με απόλυτη ειλικρίνεια και αφοσίωση για την επίτευξη της συμφωνίας» στα αντιλαϊκά παζάρια της με τους δανειστές, διαβεβαίωσε τους βιομηχάνους ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στη χτεσινή Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, επιχειρώντας έτσι να απαντήσει στην «αγωνία» τους, που εκφράστηκε έντονα και χτες, για τις καθυστερήσεις που σημειώνονται.
Ως χαρακτηριστικό μάλιστα αυτής της «ειλικρίνειας» και της «αφοσίωσης», ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε πως «παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε συνθήκες χρηματοδοτικής ασφυξίας, έχουμε ανταποκριθεί σε όλες τις εξωτερικές υποχρεώσεις μας, που αγγίζουν σχεδόν τα 8 δισ. ευρώ, από την ημέρα της ανάληψης των καθηκόντων από τη νέα κυβέρνηση». Διαφήμισε δηλαδή το γεγονός ότι και με τη νέα συγκυβέρνηση, ο λαός εξακολουθεί να αποπληρώνει ένα χρέος που δεν είναι δικό του, προκειμένου το αστικό κράτος να «ανταποκρίνεται στις εξωτερικές υποχρεώσεις του», χωρίς να διακινδυνεύουν οι στρατηγικές επιλογές της εγχώριας αστικής τάξης.
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, των παζαριών για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου και εντός των λυκοσυμμαχιών που αυτό επιλέγει, τόνισε ότι «καθήκον και αποστολή μας να υπηρετήσουμε το εθνικό συμφέρον. Να διαπραγματευτούμε σκληρά και με ασφάλεια, ώστε να αποκομίσουμε τα περισσότερα δυνατά οφέλη».
Ως υπεύθυνους για το γεγονός ότι μέχρι τώρα δεν έχει κλείσει μια τέτοια συμφωνία, υπέδειξε «κύκλους» που έχουν «ενδεχομένως στα συρτάρια τους διχαστικά σχέδια για την πορεία της Ευρώπης».Εκτίμησε παρ' όλα αυτά ότι «βρισκόμαστε πλέον στην τελική ευθεία για την επίτευξη μιας αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας» και, δίνοντας εκ νέου διαβεβαιώσεις για την «αφοσίωση» στα προτάγματα του εγχώριου κεφαλαίου, τόνισε ότι η συγκυβέρνηση έχει παρουσιάσει τις προτάσεις της και «ήδη έχουμε καταθέσει στους θεσμούς ένα αναλυτικό κείμενο εξειδίκευσής τους, που κατά τη γνώμη μας μπορεί να αποτελέσει τη βάση μιας βιώσιμης συμφωνίας».
Δεν παρέλειψε, μάλιστα, να ρίξει ένα ακόμα «σοβάτισμα» στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, αναφέροντας ότι «σε μερικά χρόνια από σήμερα, ίσως και σε μερικούς μήνες, οι μέρες αυτές θα καταγραφούν ως μέρες που επανεπιβεβαιώθηκε η κοινή πίστη στο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, της ισότητας και της αλληλεγγύης».
Τα «προαπαιτούμενα» στα παζάρια για λογαριασμό του κεφαλαίου
Επαναλαμβάνοντας τα «προαπαιτούμενα» που θέτει η ελληνική κυβέρνηση για τον περιβόητο «συμβιβασμό», τα οποία περιέγραψε και πριν από τρεις μέρες στο συνέδριο του «Economist» - στην ουσία «προαπαιτούμενα» του εγχώριου κεφαλαίου για τη στήριξη της ανάκαμψής του - ανέφερε ότι «είμαστε διατεθειμένοι (...) να προχωρήσουμε σε συμβιβασμούς με τους Ευρωπαίους εταίρους, στο βαθμό που με την επιδιωκόμενη συμφωνία:
-- Πρώτον (...), θα αντιμετωπίζεται μεσο και μακροπρόθεσμα το χρηματοδοτικό πρόβλημα του Ελληνικού Δημοσίου, έως ότου βγούμε με ασφάλεια στις αγορές (...) Αυτή η μακροπρόθεσμη λύση οφείλει να περιλαμβάνει την προοπτική αναδιάρθρωσης, την προοπτική απομείωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους.
-- Δεύτερον, μια συμφωνία που θα προβλέπει χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, κυρίως φέτος και το 2016, ώστε να διασπάσουμε το μηχανισμό αναπαραγωγής της λιτότητας και να ανακτήσουμε τον αναγκαίο δημοσιονομικό χώρο για να βγει η χώρα στην ανάπτυξη.
-- Τρίτον, μια συμφωνία, που θα προβλέπει ένα επενδυτικό πακέτο για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας σε στέρεες βάσεις, με προτεραιότητα στις υποδομές και τις νέες τεχνολογίες.
-- Και, τέλος, μια συμφωνία που δεν θα επιβάλλει νέα μέτρα περικοπών σε μισθούς και συντάξεις».
Στην πραγματικότητα, δηλαδή, επιβεβαίωσε ότι αντικείμενο των παζαριών είναι ο «δημοσιονομικός χώρος» και τα «επενδυτικά πακέτα» για μεγαλύτερη και πιο πολύμορφη κρατική ενίσχυση του εγχώριου κεφαλαίου, ενώ αναγνώρισε ότι η ενίσχυση αυτή θα «πατήσει» πάνω στο ήδη διαμορφωμένο αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο (εξ ου και μιλά για μη επιβολή «νέων μέτρων περικοπών», αλλά δε λέει κουβέντα για ανάκτηση έστω των τεράστιων απωλειών του λαού στα χρόνια της κρίσης).
Ο... «ενάρετος κύκλος βιώσιμης και κοινωνικά δίκαιης ανάπτυξης»
Την ίδια στιγμή, χαρακτηριστική ήταν η προσπάθεια του Αλ. Τσίπρα να «ντύσει» το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης με μανδύα «κοινωνικής δικαιοσύνης», να συντηρήσει την αυταπάτη ότι από την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου θα ωφεληθούν οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, μέσω «πολιτικών αναδιανομής»...
Σε αυτό το πλαίσιο, περιέγραψε ως στόχο «να αφήσουμε πίσω τον φαύλο κύκλο της λιτότητας και να περάσουμε επιτέλους μετά από πέντε χρόνια σε έναν ενάρετο κύκλο βιώσιμης και κοινωνικά δίκαιης ανάπτυξης (...) Το θέμα λοιπόν - το θέμα για όλους μας - είναι η επεξεργασία ενός Εθνικού Αναπτυξιακού Σχεδίου, που θα μπορεί να εγγυάται την κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή και θα τείνει στην αύξηση της ευημερίας για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων».
«Ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα» και «χρηματοδοτικά εργαλεία»
Απαντώντας στο ερώτημα «τι ανάπτυξη χρειαζόμαστε», ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για ανάγκη ενίσχυσης και της «ενεργού εσωτερικής ζήτησης και όχι ανάπτυξη που θα στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στην ενίσχυση της εξαγωγικής δραστηριότητας», για «ανάπτυξη που θα στηρίζεται στα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της χώρας»(περιγράφοντας ως τέτοια το ανθρώπινο δυναμικό, τους φυσικούς πόρους - ενεργειακούς, μεταλλευτικούς και αγροτικούς - και την«ιστορική και φυσική θέση της χώρας», την «αξιοποίηση της γεωπολιτικής της θέσης», με έμφαση στην Ενέργεια και τον Τουρισμό).
Σε σχέση με την εκμετάλλευση των «ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων», ιδιαίτερη βαρύτητα έδωσε στην «εξάλειψη στρεβλώσεων και διαχρονικών παθογενειών», ξεχωρίζοντας ως«απόλυτη τροχοπέδη κάθε προσπάθειας οικονομικής ανάκαμψης» τη «λειτουργία, τις δομές και τις διαδικασίες της Δημόσιας Διοίκησης», την προσαρμογή δηλαδή του αστικού κράτους στις σύγχρονες ανάγκες του εγχώριου κεφαλαίου.
Ευθυγραμμιζόμενος με τα σχετικά «υπομνήματα» της εγχώριας αστικής τάξης, μίλησε για διοικητικές δομές που θα μπορούν «να παίξουν το στρατηγικό ρόλο σχεδιασμού και χάραξης μιας πολυδιάστατης και κοινωνικά δίκαιης αναπτυξιακής πολιτικής», για«απλοποίηση διαδικασιών (...) συμπεριλαμβανομένων των διαδικασιών αδειοδότησης των επιχειρήσεων», «κωδικοποίηση της νομοθεσίας», «απλοποίηση του φορολογικού συστήματος», «βελτίωση της εισπραξιμότητας» των φόρων, δημιουργία «σταθερού φορολογικού περιβάλλοντος, το οποίο αποτελεί την υπ' αριθμόν 1 προϋπόθεση και το κυριότερο κίνητρο για την προσέλκυση μακροπρόθεσμων στρατηγικών επενδύσεων», κ.ά.
Παραπέρα, εκτός από το «γενναίο ευρωπαϊκό επενδυτικό πρόγραμμα», που διεκδικεί η συγκυβέρνηση στα πλαίσια της νέας αντιλαϊκής συμφωνίας, ο Αλ. Τσίπρας απαρίθμησε και μια σειρά άλλα «εργαλεία» για τον ίδιο στόχο, τη στήριξη των καπιταλιστικών επενδύσεων.
Σε αυτά τα πλαίσια μίλησε ξανά:
-- Για τη δημιουργία μιας «Εθνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας» που θα συγκεντρώνει τα διαθέσιμα κεφάλαια του Δημοσίου και τους πόρους από τα ευρωενωσιακά προγράμματα.
-- Την «εκκίνηση μιας νέας μακρόπνοης συνεργασίας μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη».
-- Και την αξιοποίηση «στο έπακρο της συμμετοχής της χώρας στα προγράμματα του πακέτου Γιούνκερ».
Τέλος, ανέφερε ότι η ομαλή χρηματοδότηση της οικονομίας δεν είναι δυνατόν να διασφαλιστεί, αν δεν βρεθεί λύση στο πρόβλημα των «κόκκινων» δανείων, «των επιχειρηματικών συμπεριλαμβανομένων».
