Ποιος πληρώνει;
Στήνουν παγίδες
«Η πρόταση της κυβέρνησης δεν αποτελεί μέρος του προγράμματός της». Με αυτή τη φράση ξεκινά το περιβόητο «non paper» που μοίρασε το Μαξίμου, βράδυ Δευτέρας και μετά απ' όσα είχαν προηγηθεί στις διαπραγματεύσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των δανειστών. Και δεν είναι καθόλου τυχαία αυτή η αναφορά. Ακόμα και τώρα, που με τα ίδια τους τα χέρια παρέδωσαν ένα νέο μνημόνιο με την υπογραφή του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, έχουν το θράσος να κοροϊδεύουν το λαό, υπονοώντας ψευδώς ότι μπορεί να προσδοκά την υλοποίηση ορισμένων από τα προεκλογικά ψίχουλα που υπόσχονταν και που περιλαμβάνονταν στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Βέβαια, υπάρχει και μια άλλη πλευρά. Οτι στο ίδιο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, δίπλα στα ψίχουλα που περιελάμβανε για τους εργαζόμενους, υπήρχαν σοβαρές δεσμεύσεις απέναντι στο κεφάλαιο, στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Την υγιή επιχειρηματικότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις, τα κίνητρα για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους; `Η όσα έκαναν στη συνέχεια; Τα 500 εκατ. δολάρια που δόθηκαν στην αμερικάνικη «Lockheed» για αεροσκάφη, τη θέσπιση φοροαπαλλαγών για όσους ομίλους αναλαμβάνουν έργα σχετικά με τα ενεργειακά ή τη διαγραφή προστίμων σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους ακόμα και για λαθρεμπόριο;
Επιλογή τους
Διαβάζουμε: «Ο κ. Τσίπρας σημείωσε στη συνομιλία του με την κυρία Λαγκάρντ ότι δεν επιδιώκει την αποχώρηση του Ταμείου από τις συζητήσεις και το πρόγραμμα, αλλά αντιθέτως θέλει τη συμβολή του στη συζήτηση για το χρέος, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται ως αντάλλαγμα την απόφαση για επιβολή σκληρών μέτρων» (το ρεπορτάζ στο «Βήμα»).
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον πρωθυπουργό για ασυνέπεια. Ηγείται μιας αστικής κυβέρνησης, που εξαρχής έχει δηλώσει πως σημαία της είναι η ΕΕ, σημαία της και το ΔΝΤ, ως θεσμοί. Αυτό που πρέπει να θυμούνται, κατά κύριο λόγο οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που προέρχονται από λαϊκά στρώματα, είναι οι κορόνες περί κατάργησης των μνημονίων που τώρα παίρνουν παράταση, είναι οι διαβεβαιώσεις πως αρκεί μια σοβαρή διαπραγμάτευση για να υπάρχει ένα φιλολαϊκό αποτέλεσμα κι άλλα τέτοια που χάιδευαν μεν αυτιά, έκρυβαν, όμως, το πραγματικό δεδομένο: Τίποτα φιλολαϊκό δεν μπορεί να προκύψει μέσα σε μια ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία. Κι αυτό που πρέπει να χρεωθεί όχι μόνο στον Τσίπρα, αλλά στο σύνολο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί όλοι μαζί ζητωκραύγαζαν πριν από λίγες μέρες για τις 47+8 σελίδες, είναι ακριβώς ότι συνειδητά επέλεξαν και επιμένουν να επιλέγουν τον εμπαιγμό του λαού. Οχι γιατί είναι κακοί άνθρωποι, αλλά γιατί έχουν επιλέξει να είναι αυτή η κυβέρνηση που θα βάλει χέρια και πόδια, για να στηθεί στα πόδια του το κεφάλαιο, να μπορέσει ν' ανακάμψει από την κρίση. Αυτή η επιλογή οδηγεί στο τσάκισμα του λαού κι αυτή η επιλογή πρέπει να πληρωθεί...
Ποιον κοροϊδεύουν;
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τα δείγματα γραφής και του ρόλου που καλείται να παίξει ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι όσα διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, που η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στη διοίκηση του σωματείου.
Μόλις πριν από μια βδομάδα, ο πρόεδρος του ΣΕΗ και επικεφαλής της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ στο σωματείο, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να απολύσει τη μία εκ των δύο γραμματέων, Κλαίρη Κωτσαδάμ, για να την αντικαταστήσει με άλλη εργαζόμενη. Τα επιχειρήματα που επικαλέστηκε, περί δήθεν «εξειδίκευσης» και «εκσυγχρονισμού» της γραμματείας, είναι στάχτη στα μάτια, τη στιγμή μάλιστα που η εργαζόμενη είναι απόφοιτη του Οικονομικού της Νομικής και δεν επιβαρύνει ούτε οικονομικά το σωματείο καθώς ο μισθός της, αλλά και οι ασφαλιστικές εισφορές καλύπτονται εξολοκλήρου από τον ΟΑΕΔ.
Οπως καταγγέλλει σε ανακοίνωσή της η «Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών», «από την ώρα που ανέλαβαν τη διοίκηση του ΣΕΗ έβαλαν στόχο την εκκαθάριση του προσωπικού, που, όπως λένε, ανήκει στο ΚΚΕ». Και συνεχίζουν: «Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η απόλυση - δίωξη που μεθοδεύουν γίνεται με βάση τις πολιτικές τους σκοπιμότητες, μόνο που και αυτές έχουν κάποια όρια».
Η στάση τους είναι προκλητική και απαράδεκτη. Τέτοιες ενέργειες πρέπει να καταδικαστούν απ' όλους τους εργαζόμενους.
