Τις «συνειδήσεις» τους επικαλούνται διάφοροι κυβερνητικοί βουλευτές που υπερψηφίζουν ή καταψηφίζουν τα νέα μνημονιακά μέτρα. Για παράδειγμα, όσοι τα υπερψηφίζουν δηλώνουν ότι «βάζουν την πατρίδα πάνω από το κόμμα», ενώ οι όψιμα «διαφωνούντες» λένε ότι η συνείδησή τους τούς επιβάλλει να μη στηρίξουν μνημόνιο... Αλήθεια, αυτές οι συνειδήσεις πότε ήταν ειλικρινείς; Οταν όλες μαζί υπόσχονταν την κατάργηση των μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο ή όταν, πάλι όλες μαζί, αποδέχονταν την παράταση των μνημονίων με τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη; Οταν μανιωδώς υπόσχονταν ότι τα χαράτσια θα είναι παρελθόν μόλις εκλεγούν ή όταν καλούσαν το λαό να τα πληρώσει στο πλαίσιο του «πατριωτικού του καθήκοντος»; Οταν επέβαλλαν τις 100 δόσεις για να εισπράξουν πιο γρήγορα και πιο εύκολα τους «μνημονιακούς» φόρους ή όταν παραιτήθηκαν απογοητευμένοι; Πού είχαν λουφάξει όλοι οι «αντάρτες» του ΣΥΡΙΖΑ, όταν το ΚΚΕ κατέθετε πρόταση νόμου για την κατάργηση όλων των μνημονίων και όλων των εφαρμοστικών νόμων; Πώς εξηγείται ότι δεν υπήρξε ούτε μια «συνείδηση», που να βρήκε θετική την εισήγηση του ΚΚΕ για να μπει ως ερώτημα στο δημοψήφισμα και η πρόταση της κυβέρνησης, η οποία προχτές «ξεχείλισε το ποτήρι» των «ανταρτών»; Την κατά συνείδηση κοροϊδία του λαού συνεχίζουν και οι «διαφωνούντες» και οι «συμφωνούντες». Τι άλλο να περιμένει κανείς μετά από τοποθετήσεις του τύπου «στηρίζουμε την κυβέρνηση, δεν ψηφίζουμε τα μνημονιακά μέτρα»;
Μην παραδοθείς...
