Οι «κόντρες» μονοπωλίων για την πλούσια σε φυσικούς πόρους αφρικανική ήπειρο δυναμώνουν διαρκώς
Ο «πάγος» που υπήρχε στις αμερικανο-νιγηριανές σχέσεις σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Νιγηρίας από τον προκάτοχο του Μπουχάρι, Γκουντλάκ Τζόναθαν, φαίνεται πως έσπασε «οριστικά», αφού ο νέος ηγέτης, στην παρούσα φάση, δείχνει να ταυτίζει τα συμφέροντα ενός μέρους της νιγηριανής αστικής τάξης που τον στηρίζει με εκείνα των ΗΠΑ. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο ότι ο νέος Νιγηριανός Πρόεδρος πήρε επίσημη πρόσκληση επίσκεψης στο Λευκό Οίκο μόλις δύο μήνες μετά την εκλογή του στα τέλη του περασμένου Μάρτη και ένα δωρεάν «εισιτήριο» παραμονής στον Οίκο Μπλερ, που είναι ο επίσημος «ξενώνας» του Αμερικανού Προέδρου.
Η συγκυρία είναι ιδανική για μία νέα επέλαση των αμερικανικών μονοπωλίων και της νιγηριανής ελίτ στον φυσικό, ορυκτό πλούτο της νιγηριανής γης αλλά και αυτού που παράγεται από το μόχθο της εργατικής τάξης για δύο βασικούς λόγους:
Α) Η χώρα είναι παραδομένη σε μία ενεργειακή και οικονομική κρίση άνευ προηγουμένου, εξαιτίας της ...έλλειψης διυλισμένων καυσίμων, τα οποία εισάγονται (!) στη χώρα η οποία αποτελεί τη μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγό της υποσαχάριας Αφρικής και τον ένατο μεγαλύτερο παραγωγό φυσικού αερίου παγκοσμίως... Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αρχές του περασμένου Ιούνη λειτουργούσαν μόλις πέντε από τους 23 σταθμούς παραγωγής Ενέργειας, καταγράφοντας αρνητικό ρεκόρ παραγωγής μόλις 1.327 MW αντί των 4.800 MW (που ακόμη και έτσι, συνοδεύονταν με πολύωρες διακοπές στην ηλεκτροδότηση). Η ιδιωτικοποίηση της πρώην κρατικής νιγηριανής εταιρείας ηλεκτρισμού (PHCN) που είχε δρομολογηθεί πριν από 10 χρόνια και ολοκληρώθηκε το φθινόπωρο του 2013 από τον πρώην Πρόεδρο της χώρας Γκ. Τζόναθαν, αφού βεβαίως προηγουμένως την έσπασε σε 6 εταιρείες παραγωγής και 11 εταιρείες διανομής, και δεν έλυσε ούτε το ενεργειακό πρόβλημα της Νιγηρίας, ούτε μετουσιώθηκαν σε πραγματικές επενδύσεις τα μόλις 2,5 δισ. δολάρια που προέκυψαν από την πώλησή της. Πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού τις έβαλαν στο χέρι μία χούφτα Νιγηριανοί «παράγοντες» της αστικής τάξης [(π.χ. ο πρώην δικτάτορας Αμπντουλσαλαμί Αμπουμπακάρ, ο πρώην στρατιωτικός διοικητής του Κάνο Σάνι Μπέλο, ο κροίσος Εμέκα Οφόρ, σε συνεργασία με την πανταχού παρούσα SIEMENS και την φιλιππινέζικη εταιρεία Ενέργειας «Manila Electric» (γνωστή και ως Merako»)]. Μέσα σε όλα αυτά, εκατομμύρια δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι είναι απλήρωτοι για μήνες ένεκα των αδειανών κρατικών ταμείων (που ρήμαξε η προηγούμενη ομοσπονδιακή κυβέρνηση) και της γενικότερης οικονομικής κρίσης...
Β) Σχεδόν όλο το βορειοανατολικό τμήμα της Νιγηρίας, που είναι και το φτωχότερο από άποψη φυσικών και ορυκτών πόρων αλλά και γόνιμων εδαφών, είναι παραδομένο στο χάος των επιθέσεων της ισλαμικής εγκληματικής οργάνωσης «Μπόκο Χαράμ», που έχει σφάξει μόνον μέσα στην τελευταία εξαετία χιλιάδες ανθρώπους, έχει ισοπεδώσει το μεγαλύτερο μέρος της νιγηριανής επαρχίας στα βόρεια σύνορα της χώρας με το Νίγηρα, το Τσαντ και το Καμερούν και έχει καταστρέψει τις λιγοστές υποδομές της χώρας σε εκπαίδευση, υγεία, διοικητικές δομές, στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Η έξαρση της τρομοκρατικής δράσης των Νιγηριανών τζιχαντιστών, όχι μόνον στη Νιγηρία αλλά και σε όμορες χώρες όπως το Καμερούν, στο Τσαντ, στο Νίγηρας έχει ήδη δημιουργήσει το πιο βολικό πρόσχημα για τη συγκρότηση περιφερειακής ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής δύναμης εν γνώσει της Αφρικανικής Ενωσης, κάτω από τη «διακριτική» «επίβλεψη» των ΗΠΑ.
Μέσα στο «γόνιμο» χάος των επιθέσεων, της ενεργειακής και οικονομικής κρίσης τα ντόπια και ξένα αρπακτικά του μεγάλου κεφαλαίου επιχειρούν να εξασφαλίσουν για τον εαυτό τους το μεγαλύτερο κομμάτι από την «πίτα» μιας πλουσιότατης χώρας σε πόρους και γεωπολιτική θέση, ενσαρκώνοντας τη γνωστή πικρή πραγματικότητα της αντίφασης που βιώνουν όλοι οι φτωχοί λαοί σε συνθήκες καπιταλισμού: φτώχεια, άγρια εκμετάλλευση, υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής...
Σε αυτό, λοιπόν, το σημείο, έρχεται σαν «σωτήρας» η κυβέρνηση Ομπάμα «να προσφέρει λύσεις» και να «επιβραβεύσει» τον (όπως προβάλλεται τελευταία...) αμείλικτο πολέμιο της διαφθοράς και της εγκληματικότητας στη Νιγηρία, Μουχαμάντου Μπουχάρι.
Οι πρώτες συναντήσεις του Μπουχάρι με τον Πρόεδρο Ομπάμα, τον αντιπρόεδρο, Τζο Μπάιντεν, την υπουργό Δικαιοσύνης, Λορέτα Λιντς, και τους εκπροσώπους αμερικανικών ενεργειακών μονοπωλίων και επιχειρηματικών ομίλων φάνηκαν να δημιουργούν τις νέες βάσεις για μελλοντικές κερδοφόρες μπίζνες σε «ασφαλέστερο» επενδυτικά περιβάλλον αλλά και νέα, πιο εντατική διμερή συνεργασία στην καταπολέμηση της διαφθοράς (με πρώτο στόχο τον εντοπισμό και τον επαναπατρισμό στη Νιγηρία 150 δισεκ. δολαρίων που αφαίρεσαν από τα κρατικά ταμεία στελέχη προηγούμενων κυβερνήσεων!) την αντιτρομοκρατική μετεκπαίδευση Νιγηριανών στρατιωτικών και αστυνομικών για την ενίσχυση της ασφάλειας και πάταξη των τζιχαντιστών της «Μπόκο Χαράμ», και όποιο άλλο αληθινό ή προσχηματικό «επιχείρημα» χρησιμοποιούν οι ιμπεριαλιστές για να προωθήσουν με κάθε τρόπο τα συμφέροντά τους...
Ετσι, ο Ομπάμα λίγες μέρες πριν ξεκινήσει το βράδυ της 23ης Ιούλη την περιοδεία του στην πατρίδα του πατέρα του, Κένυα, και ακολούθως στην Αιθιοπία, έδωσε νέα ώθηση στα συμφέροντα των αμερικανικών ενεργειακών μονοπωλίων σε συνέχεια των συμφωνιών που είχε κλείσει πέρσι τον Αύγουστο στο πλαίσιο της πρώτης διάσκεψης κορυφής ΗΠΑ - Αφρικής, όπου είχε ανακοινώσει επενδύσεις ύψους 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων για λογαριασμό αμερικανικών μονοπωλίων.
Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ
