Του Γιώργου Σαρρή
Την ώρα που οι κυβερνήσεις της ΕΕ και άλλων «δίκαιων» και άδικων καπιταλιστικών κρατών ψάχνουν σε τσέπες απελπισμένων να βρουν ίχνη χρήματος και τσακίζουν αποδοχές και δικαιώματα για να σώσουν το σύστημα, άλλη μια τρανταχτή περίπτωση δίνει απάντηση στο ερώτημα «πού πήγαν τα λεφτά», στην απορία του κάθε λογικού ανθρώπου «τι στο καλό γίνεται με τον πλούτο που παράγεται».
Η τεράστια αμερικάνικη «Apple», στη σοβαρότερη καπιταλιστική οικονομία του πλανήτη, με το αυστηρότερο φορολογικό σύστημα επί γης, κατηγορείται για φοροδιαφυγή 74 δισ.!!
Να τι λέει η είδηση όπως τη διαβάσαμε στο «Πρώτο Θέμα»:
«Απέφυγε να καταβάλει φόρους 74 δισεκατομμυρίων δολαρίων, χρησιμοποίησε "παραθυράκια" και γλίστρησε από τη δαγκάνα του νόμου χάρη στις θυγατρικές της εταιρείες… Αυτές τις κατηγορίες, τουλάχιστον, επιρρίπτει το Κογκρέσο στον κολοσσό της τεχνολογίας, "Apple".
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ήταν γνωστό ότι ο αμερικανικός κολοσσός εκμεταλλευόταν κάθε νομικό μονοπάτι, ώστε να απαλλαγεί από την καταβολή φορολογίας, ωστόσο κανείς δε γνώριζε ότι τα μεγέθη φοροδιαφυγής θα έφταναν τα 74 δισ. δολάρια».
Βάσει της 40σέλιδης έκθεσης της μόνιμης υποεπιτροπής της Γερουσίας για έρευνες, και όπως δήλωσε ο γερουσιαστής Καρλ Λιβάιν του Δημοκρατικού Κόμματος, που είναι πρόεδρος της Επιτροπής: «Η "Apple" αναζητούσε το Άγιο Δισκοπότηρο της φοροδιαφυγής. Δημιούργησε εξωχώριες (offshore) εταιρείες που κατείχαν δεκάδες δισ. δολαρίων, ενώ υποστήριζε ότι δεν είναι φορολογικοί κάτοικοι πουθενά».
«...Η Επιτροπή αναφέρει ότι η εταιρεία έκανε χρήση μη φορολογικών κατοίκων - θυγατρικών της "Apple" στην Ιρλανδία, όπως η "Apple Sales International" (ASI) και η "Apple Operations International" (AOI), που δεν πλήρωναν φόρους για πωλήσεις πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση του Δουβλίνου βγάζει την…ουρά της απ' έξω, δηλώνοντας πως η υπόθεση δεν αφορά στο φορολογικό σύστημα της χώρας και ότι άλλοι πρέπει να την επιλύσουν».
Ας συνεχίσουν λοιπόν και στην Ελλάδα και στην Ιρλανδία να κυνηγούν φτωχούς εργαζόμενους και τελειωμένους ελεύθερους επαγγελματίες, ενώ όλοι ξέρουν πού βρίσκεται το πρόβλημα.
Το πρόβλημα βρίσκεται στους ίδιους τους κατόχους της εξουσίας. Στο κάτω-κάτω δική τους είναι κι ό,τι θέλουνε την κάνουν.
Όταν η εξουσία περάσει στα δικά μας χέρια, στα χέρια του λαού, τότε μόνο θα μπορούμε να μιλάμε για το δικό μας δίκιο. Δίκιο και «αγάπη για όλο τον κόσμο» στην ταξική κοινωνία, στο χωρισμένο κόσμο, δεν υπάρχει. Όλα τα άλλα είναι παρηγοριά στον άρρωστο.
