Τα γαλλικά στρατεύματα, που εισέβαλαν στην «καρδιά» της Αφρικής, υπερασπίζονται τα συμφέροντα των Γάλλων καπιταλιστών
Αποφασισμένος να συνεχίσει και να εμβαθύνει τις επεμβάσεις στην Αφρική παραμένει ο γαλλικός ιμπεριαλισμός παρά τις πρόσφατες περί του αντιθέτου διακηρύξεις του «Σοσιαλιστή» προέδρου Φρανσουά Ολάντ για μία δήθεν «νέα σχέση» στη βάση της ισότητας, του σεβασμού, της εταιρικότητας με τις χώρες τις Αφρικής...
Ωστόσο, διαφαίνεται πως η Γαλλία (δηλαδή η αστική της τάξης) απλώνει τα πόδια της πέρα από το πάπλωμα. Μετά από την πρώτη ιμπεριαλιστική επέμβαση που πραγματοποίησε στο Μάλι στις αρχές Γενάρη 2013, με πρόσχημα την εγκληματική δράση εξτρεμιστών ισλαμιστών της «Αλ Κάιντα Για Το Ισλαμικό Μαγκρέμπ» (AQMI), η Γαλλία εξαπέλυσε πριν δύο βδομάδες στρατιωτική επέμβαση και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τάχα για να ...«σταματήσει τις σφαγές αμάχων». Λες και η πρώην «αποικιοκράτειρα» αγνοούσε τα δεινά που θα επέρχονταν στον ταλαιπωρημένο λαό της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας. Οχι απλώς από την άνοδο μιας ακόμη χούντας στην εξουσία (γεγονός μάλλον τετριμμένο για τη νεότερη ιστορία της συγκεκριμένης χώρας), αλλά από την εγκαθίδρυση της άτακτης στρατιάς μερικών χιλιάδων ισλαμιστών ξένων μισθοφόρων της οργάνωσης «ΣΕΛΕΚΑ» στη θέση των δυνάμεων επιβολής της «έννομης τάξης», μιας που συνέβαλαν ενεργά στην ανατροπή του πρώην προέδρου Φρανσουά Μποζιζέ (όταν διαπιστώθηκε πως οι επιλογές του απειλούσαν τις μπίζνες των γαλλικών μονοπωλίων και έκανε ανοίγματα προς την Κίνα).
Το Παρίσι, λοιπόν, ανέμενε εκ των προτέρων τις επερχόμενες σφαγές και το πλιάτσικο σε βάρος εκατοντάδων χιλιάδων αθώων αμάχων από τους μισθοφόρους της οργάνωσης «ΣΕΛΕΚΑ». Και ανέμενε υπομονετικά έχοντας τους λόγους του, αφού η δημιουργία της αναμενόμενα έκρυθμης κατάστασης σε μία χώρα με σημαντικά κοιτάσματα ουρανίου, διαμαντιών, πετρελαίου θα επέσειε την ανάγκη μίας «λύσης» και μίας έξωθεν «σωτηρίας». Κοινώς μίας επέμβασης, από την τάχα «φιλεύσπλαχνη» Γαλλία, η οποία και έσπευσε βεβαίως να αναλάβει το ρόλο μίας ακόμη επικίνδυνης αποστολής.
Ο ίδιος ο πρόεδρος Ολάντ, όταν έσκυβε την περασμένη Τρίτη πάνω από τα φέρετρα των πρώτων δύο Γάλλων αλεξιπτωτιστών που έχασαν τη ζωή τους, μία μέρα νωρίτερα, από τα πυρά των ενόπλων της οργάνωσης «ΣΕΛΕΚΑ» κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο της πρωτεύουσας, Μπανγκί, δήλωσε: «Η Γαλλία ήξερε ότι η αποστολή αυτή θα είναι επικίνδυνη, αλλά την αναλαμβάνει γιατί είναι απαραίτητο για να σταματήσει η σφαγή».
«Ηξερε», αλλά με τα πρώτα ζόρια άρχισαν (στην αρχή διακριτικά, στη συνέχεια έντονα) οι γαλλικές εκκλήσεις (που στη συνέχεια έγιναν απαιτήσεις) για βοήθεια. Οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν ήταν οι ΗΠΑ του «ειρηνιστή» Μπαράκ Ομπάμα, που έσπευσαν να δώσουν έκτακτη οικονομική βοήθεια για υποστήριξη της επέμβασης συνολικού ύψους περίπου 100.000.000 δολαρίων, αλλά και επιμελητειακή βοήθεια, αναλαμβάνοντας την αερομεταφορά εκατοντάδων Μπουρουντιανών στρατιωτών που θα μεταβούν στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία για την ενίσχυση της ένοπλης αποστολής της Αφρικανικής Ενωσης, η οποία από τους 2.500 άνδρες (όπως ανακοινώθηκε προχτές) θα ανέλθει σε τουλάχιστον 6.000 στρατιώτες.
Το πράσινο φως για «διακριτική βοήθεια» της Ουάσιγκτον στη γαλλική στρατιωτική επέμβαση φαίνεται μάλιστα πως δόθηκε την περασμένη Κυριακή κατά τη συνάντηση του Αμερικανού υπουργού Αμυνας Τσακ Χέιγκελ με το Γάλλο ομόλογό του Ζαν Ιβ Λε Ντριάν στο Αφγανιστάν.
Πρόταση για μόνιμο ταμείο χρηματοδότησης επεμβάσεων...
Ομως η αμερικανική βοήθεια δεν ήταν αρκετή. Γι' αυτό και την Πέμπτη εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο πρώην υπουργός Εξωτερικών (και φανατικός υπέρμαχος της ΝΑΤΟικής επέμβασης στο Κοσσυφοπέδιο το 1999) Μπερνάρ Κουσνέρ.
Ο Κουσνέρ λοιπόν απαίτησε την άμεση και δραστήρια συμμετοχή της ΕΕ στη γαλλική επέμβαση στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, χαρακτηρίζοντας τους ηγέτες χωρών της ΕΕ «σκανδαλωδώς δειλούς και σκανδαλωδώς λίγο Ευρωπαίους». Δεν παρέλειψε να δηλώσει «υπερήφανος που η Γαλλία δημιούργησε προκεχωρημένα φυλάκια για να εμποδίσει μια σφαγή, που θα άρχιζε όπως στη Ρουάντα, αν δεν επεμβαίναμε...». Προκάλεσε έτσι τις Βρυξέλλες να «βοηθήσουν» την ένοπλη αποστολή των 1.600 Γάλλων στρατιωτών, λέγοντας ότι πρόκειται για «μείζον πολιτικό διακύβευμα».
Επειδή όμως οι περισσότεροι ηγέτες των χωρών-μελών της ΕΕ σφύριξαν αδιάφορα, κάνοντας πως δεν κατανοούν ή δεν άκουσαν το «μήνυμα» του Κουσνέρ, ο Ολάντ επανήλθε! Λίγες ώρες πριν ολοκληρώσει προχτές τη διήμερη επίσκεψή του στη Βραζιλία, ο Γάλλος πρόεδρος ανακοίνωσε πως θα προτείνει τη συγκρότηση ενός «μόνιμου και όχι προσωρινού» ταμείου της ΕΕ, με σκοπό τη χρηματοδότηση ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε τρίτες χώρες. Ο Ολάντ σημείωσε πως θα προωθήσει τη συγκεκριμένη πρόταση στη διάρκεια της συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Πέμπτη και Παρασκευή στις Βρυξέλλες.
Εάν αγνοηθεί και πάλι, το Παρίσι θα νιώσει την ψύχρα του «μοναχικού ιμπεριαλιστή καουμπόι» αντί για τη ζεστασιά της ευρω-ενωσιακής λυκοσυμμαχίας, αυτο-εγκλωβιζόμενο στη μέγγενη της διπλής αιματηρής επέμβασης σε Μάλι και Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Με τους λαούς αμφοτέρων των χωρών να παραμένουν, βεβαίως, παγιδευμένοι στον εφιάλτη της απόλυτης ένδειας και τις εγχώριες αστικές τάξεις να θησαυρίζουν κάνοντας μπίζνες με τις πολυεθνικές.
Ας μην έχουν λοιπόν αυταπάτες όσοι χάφτουν πρόθυμα το γαλλικό «σοσιαλιστικό» παραμύθι της «αλτρουιστικής» επέμβασης στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Ο πραγματικός στόχος της επέμβασης δεν είναι βεβαίως το σταμάτημα της σφαγής χιλιάδων αθώων, αλλά η συνέχιση της εκμετάλλευσης του λαού και της εργατικής τάξης, όπως επίσης και του πλιάτσικου σε βάρος του τεράστιου ορυκτού πλούτου της χώρας από τα μονοπώλια των ιμπεριαλιστών.
Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ
