Την ανάδειξη του νέου εκλογικού σχήματος του ΠΑΣΟΚ («Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη» - ΔΗΠΠΑΡ) σε τρίτη δύναμη στις ερχόμενες εκλογές, ώστε να παίξει ρόλο και στην επόμενη αστική διακυβέρνηση ως «εγγυητής της σταθερότητας», σκιαγράφησε ως στόχο ο πρόεδρος του κόμματος, Ευ. Βενιζέλος, μιλώντας χτες στη συνεδρίαση της Συντονιστικής Γραμματείας της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής για το συνέδριο της ΔΗΠΠΑΡ.
«Η Παράταξη είναι ο εγγυητής της εθνικής σταθερότητας. Θέλουμε να είναι ο τρίτος αυτόνομος πόλος. Η συσπείρωση της Παράταξης προϋποθέτει την ενότητα του ΠΑΣΟΚ και ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχω την υποχρέωση (...) να εγγυηθώ την ενότητα του ΠΑΣΟΚ και να απευθύνω διαρκώς την πρόσκληση της ενότητας και της συστράτευσης, χωρίς καμία εξαίρεση και αδιαφορώντας για οτιδήποτε έχει προσωπικά χαρακτηριστικά», είπε ο Ευ. Βενιζέλος.
Αναφορές που απευθύνονται στους λεγόμενους «παπανδρεϊκούς», που αμφισβητούν ανοιχτά τις επιλογές της ηγεσίας του κόμματος, στο φόντο μάλιστα των παρεμβάσεων του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος πρόσφατα προανήγγειλε ουσιαστικά την ίδρυση νέου κόμματος σε περίπτωση μη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή, αναζητώντας κι αυτός ρόλο στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού.
Την ίδια ώρα, παρέμβαση έκαναν και οι τέως υπουργοί των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, Αννα Διαμαντοπούλου και Γ. Φλωρίδης με κοινό τους κείμενο, όπου υποστηρίζουν την ανάγκη δημιουργίας ενός «Δημοκρατικού Μεταρρυθμιστικού Πόλου», καθώς «η ελληνική κοινωνία πρέπει να περιφρουρήσει την ασφάλεια του ευρωπαϊκού κεκτημένου της χώρας, εμποδίζοντας τυχοδιωκτισμούς και απορρίπτοντας διχαστικές πολώσεις και, ταυτόχρονα, να επιταχυνθεί η συνολική ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού. Αυτός θα είναι ο καταλύτης και ταυτόχρονα η αιχμή για τον τόσο αναγκαίο ποιοτικό μετασχηματισμό του πολιτικού μας συστήματος».
Ζητώντας επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, προσθέτουν ότι «το βασικό μεταπολιτευτικό πρόβλημα της χώρας παραμένει η αδυναμία έμπρακτης εσωτερικής μεταρρύθμισης. Μετά από πέντε χρόνια κρίσης, οι πελατειακές, παρασιτικές και κρατικιστικές δομές παραμένουν ανέγγιχτες - επομένως η ανάγκη να αυτομεταρρυθμιστούμε σε οικονομικό, θεσμικό και πολιτικό επίπεδο γίνεται επιτακτική (...) Ο μεγάλος κίνδυνος προέρχεται από το γεγονός ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι ν' αλλάξουμε τη χώρα μας. Οτι το πολιτικό σύστημα αρνείται συστηματικά να πει στον κόσμο, ακόμη και τώρα, τις πιο πασιφανείς αλήθειες. Οτι η χώρα χρωστά, ότι χρειάζεται δανεικά και ότι συνεχίζει να μην παράγει. Οτι το ασφαλιστικό της σύστημα έχει τεράστια ελλείμματα. Οτι κι αν βγει στις αγορές για δανεικά χρειάζεται τη στήριξη της Ευρώπης», αναφέρουν, αναπαράγοντας γνωστά θεωρήματα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του κεφαλαίου και καλώντας το λαό να στοιχηθεί πίσω από τα αντιλαϊκά προτάγματα των μονοπωλίων.
