Μην παραδοθείς...

Μην παραδοθείς...

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ - ΠΡΟΝΟΙΑ Πολιτική συμφιλίωσης του λαού με τη φτώχεια και την επιχειρηματική δράση

 

Η πολιτική και οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Υγεία διαμορφώνονται με κριτήριο την πλήρη συμφωνία του με τη στρατηγική της ΕΕ για την καπιταλιστική ανάπτυξη με «ατμομηχανή» τους επιχειρηματικούς ομίλους, τη στήριξη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Με τα ίδια κριτήρια διαμορφώνεται η πολιτική της ΝΔ, όπως και όλων των άλλων κομμάτων της διαχείρισης.

Για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, αντικειμενικά απαιτείται η διαμόρφωση ακόμα πιο «φτηνών» εργαζομένων, ώστε η εργατική δύναμη και όλες οι υπηρεσίες Υγείας που σχετίζονται με την αναπαραγωγή, τη θεραπεία και την αποκατάστασή της να «κοστίζουν» ακόμα φτηνότερα για το κεφάλαιο και το κράτος του. Αυτό προωθείται με την πολιτική μείωσης του «μη μισθολογικού κόστους», στο οποίο περιλαμβάνονται η Υγεία, η κρατική και εργοδοτική χρηματοδότηση της ανάπτυξης των υπηρεσιών Υγείας, η έκταση και το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Αυτό που τελικά υπονομεύεται, είναι η δυνατότητα να αξιοποιηθούν από το λαό οι τεράστιες δυνατότητες που δημιουργούν η παραγωγικότητα της εργασίας, οι κατακτήσεις της επιστήμης, τα επιτεύγματα της ιατρικής τεχνολογίας και η ύπαρξη ενός πολυάριθμου εξειδικευμένου υγειονομικού δυναμικού.

Πόσο «δωρεάν» είναι το σύστημα που υπόσχονται;

Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει «τη θεμελίωση ενιαίου, καθολικού, απαλλαγμένου από επιχειρηματίες και εμπορευματικές σχέσεις δωρεάν δημόσιου συστήματος Υγείας».

Την «απαλλαγή του κρατικού συστήματος Υγείας από τους επιχειρηματίες» ο ΣΥΡΙΖΑ την περιορίζει στην κατάργηση των επιχειρηματιών που έχουν αναλάβει τις υποστηρικτικές υπηρεσίες (καθαριότητα, φύλαξη, εστίαση κ.λπ.), δηλαδή, τα ιδιωτικά συνεργεία στις κρατικές μονάδες, αλλά είναι κατά της μονιμοποίησης των εργαζομένων σε αυτά και υπέρ της λεγόμενης «κοινωνικής εργασίας»! Δηλαδή, την κατάργηση των επιχειρηματιών σ' αυτούς τους τομείς, τη χρησιμοποιεί ως «όχημα» για να αντικαταστήσει τους φθηνούς εργαζόμενους των ιδιωτικών συνεργείων με τους πάμφθηνους εργαζόμενους της «κοινωνικής εργασίας» ή των «κοινωνικών επιχειρήσεων».

Συσκοτίζει συνειδητά το γεγονός ότι πρόκειται για καπιταλιστικό κρατικό τομέα στην Υγεία, που πρέπει να υπηρετεί τη στρατηγική της ΕΕ για την ανταγωνιστικότητα, που σημαίνει ενίσχυση της λειτουργίας του με επιχειρηματικά κριτήρια, προκειμένου οι κρατικές μονάδες Υγείας να είναι «βιώσιμες». Σημαίνει κρατικό σύστημα πλήρως εξαρτημένο και διεμβολισμένο από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις προμήθειας φαρμάκων, ιατρικής τεχνολογίας, υγειονομικού υλικού, τροφίμων, Ενέργειας κ.λπ., στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται για την «παραγωγική ανασυγκρότηση» της χώρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ακόμα ότι με τη δική του κυβέρνηση θα ενισχυθεί ο δημόσιος τομέας της Υγείας (Νοσοκομεία - ΠΦΥ), όπου θα καλύπτονται όλες οι ανάγκες και ταυτόχρονα θα υπάρχει ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας, οι αυτοαπασχολούμενοι και βέβαια δε θα μπορούσαν να λείπουν οι συνεταιρισμοί γιατρών και φαρμακοποιών, που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, το διαπιστευτήριο της αριστεροσύνης του. Αφού, όμως, ο δημόσιος τομέας θα καλύπτει όλες τις ανάγκες, σε τι ακριβώς θα χρειάζεται ο ιδιωτικός τομέας, που θα συνεχίσει να υπάρχει και στην ΠΦΥ και στη δευτεροβάθμια (ιδιωτικά νοσοκομεία - όμιλοι);

Σ' αυτό το ερώτημα δεν απαντάει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οταν «στριμωχτεί» προβάλλει το επιχείρημα ότι η ανάπτυξη του δημόσιου τομέα θα καταστήσει περιττό τον ιδιωτικό τομέα! Είναι ένα επιχείρημα χρεοκοπημένο από την ίδια τη ζωή. Ακριβώς το ίδιο έλεγε και το ΠΑΣΟΚ στις αρχές της δεκαετίας του '80. Το αποτέλεσμα είναι η ραγδαία ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων στην Υγεία και ταυτόχρονα η προσαρμογή της λειτουργίας του κρατικού τομέα με επιχειρηματικά κριτήρια.

Σε κάθε περίπτωση, τα κονδύλια που λέει ότι θα διοχετεύσει στην Υγεία, βρίσκονται υπό την αίρεση της εξέλιξης που θα έχουν οι διαπραγματεύσεις με την ΕΕ για το χρέος. Οπως δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας, «μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα, όπως ανεργία, Υγεία, Παιδεία, που έχουν και δημοσιονομικό κόστος, θα εξαρτηθούν κι απ' την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης (για το χρέος)».

Τους «βολεύει» όλους...

Κατά τ' άλλα, οι θέσεις και οι στόχοι που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να δώσουν την αίσθηση ότι μπορούν να ικανοποιήσουν τους πάντες (εργάτες - αυτοαπασχολούμενους - επιχειρηματίες - επιχειρηματικούς ομίλους).

Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

  • Είναι υπέρ της λεγόμενης ψυχιατρικής μεταρρύθμισης (αποτελεί κατεύθυνση της ΕΕ), που προβλέπει κατάργηση όλων των κρατικών ψυχιατρείων, αλλά κατηγορεί την κυβέρνηση ότι κλείνει τα ψυχιατρεία με «ασυντόνιστο» τρόπο.
  • Είναι υπέρ της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών στα κρατικά νοσοκομεία, αλλά αρνείται να ενταχθούν οι εργαζόμενοι ως «επικουρικοί» με αυτήν την εργασιακή σχέση χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
  • Είναι υπέρ της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών στον νέο δημόσιο φορέα ΠΦΥ (ΠΕΔΥ), αλλά μόνο για τις νέες προσλήψεις. Οι σημερινοί γιατροί να συνεχίσουν να έχουν και ιδιωτικό έργο.
  • Είναι υπέρ της κατάργησης των ιδιωτικών συνεργείων στις κρατικές μονάδες, αλλά κατά της μονιμοποίησης των εργαζομένων σ' αυτά.

Υπάρχει κοινή βάση στις προτάσεις τους

Σε ό,τι αφορά τις «δωρεάν υπηρεσίες» που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ στο πρόγραμμά του, τις προσδιορίζει μόνο γι' αυτούς που είναι στο όριο της φτώχειας και κάτω απ' αυτήν. Περιορίζει την κατάργηση της συμμετοχής στα φάρμακα μόνο γι' αυτούς που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και για ειδικές κατηγορίες χρονίως πασχόντων. Ολοι οι υπόλοιποι θα εξακολουθήσουν να πληρώνουν τις αυξημένες συμμετοχές για την αγορά φαρμάκων ή κι εξολοκλήρου για εκείνα τα φάρμακα που δεν αποζημιώνονται.

Οσον αφορά τις αναφορές του για τους ανασφάλιστους, αυτές είναι σε πλήρη σύγκλιση με τις κατευθύνσεις της συγκυβέρνησης και της ΕΕ, κινούνται στη λογική πτωχοκομείου για τις πιο ακραίες περιπτώσεις. Περιορίζονται στην «ελεύθερη πρόσβαση των ανασφάλιστων στις δομές της ΠΦΥ και στη δωρεάν εμβολιαστική κάλυψη των ανασφάλιστων παιδιών και ενηλίκων», έτσι όπως ανέξοδα διακηρύσσει ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς τα παραπάνω ήδη ισχύουν.

Επίσης, όταν λέει «να μην πληρώνει ο ασθενής την ώρα της ανάγκης», δεν εννοεί να μην πληρώνει καθόλου, αλλά να τα έχει πληρώσει σε διαφορετικό χρόνο και με διαφορετικό τρόπο.

Τελευταία, προβάλλει τη χρηματοδότηση της Υγείας μέσω της «γενικής φορολογίας», καθώς τα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων έχουν πιάσει πάτο. Πρόκειται για μια «ύπουλη» θέση, με πολλαπλά αντιλαϊκούς στόχους, η οποία «ζυμώνεται» και από άλλους, όπως ο πρόεδρος του ΕΟΠΥΥ που ισχυρίζεται: «Η οικονομική συγκυρία καθιστά τις ασφαλιστικές εισφορές προς τον ΕΟΠΥΥ παρακινδυνευμένες και επισφαλείς. Μια εναλλακτική πρόταση αποτελεί η εισαγωγή κοινωνικού ασφαλιστικού φόρου, "κοινωνικού ΦΠΑ", μέσω της αντικατάστασης μέρους των ασφαλιστικών εισφορών από τα έσοδα που προέρχονται από τον ΦΠΑ».

Ως κύρια πλεονεκτήματα της μεθόδου αυτής καταγράφονται: «Η μείωση κόστους εργασίας, μείωση κόστους παραγωγής των εγχώριων προϊόντων, δεν επηρεάζεται (όσο οι εισφορές) από την ανεργία/ύφεση, δεν επιβαρύνει τις επιχειρήσεις έντασης εργασίας και δύναται να τονώσει την απασχόληση, μεταφέρει "εντός του συστήματος" τις απολεσθείσες εισφορές λόγω μαύρης εργασίας, δημιουργεί εισροές από μη χρήστες του συστήματος (π.χ. τουρισμός), επεκτείνει τις πηγές χρηματοδότησης».

Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της επιτροπής των «ειδικών» έχουν κοινή καταγωγή την εφαρμογή της κατεύθυνσης της ΕΕ για «βιώσιμα συστήματα Υγείας», όπου εκτός των άλλων προβλέπεται η «αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης» και της «διαχείρισης των πόρων», έτσι ώστε να μην αδυνατίζει αλλά να ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.

Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα:

  • Ενώ αναφέρει ως «μνημονιακό μέτρο» η δημόσια δαπάνη να είναι ίση ή μικρότερη από το 6% του ΑΕΠ, δεσμεύεται ότι αν αναλάβει τη διακυβέρνηση θα διατηρήσει «σε αυτή τη φάση» τις συνολικές δημόσιες δαπάνες υγείας τουλάχιστον στο 6%! Αυτό πρακτικά σημαίνει μείωση της χρηματοδότησης, αφού αντιστοιχεί σε μειωμένο ΑΕΠ. Σημαίνει επίσης ότι η «πλήρης χρηματοδότηση», που τάζει ο ΣΥΡΙΖΑ για το σύστημα Υγείας, με αυτά τα μειωμένα ποσά, αντιστοιχεί σε πλήρη χρηματοδότηση, το πολύ πολύ, του «βασικού ελάχιστου πακέτου παροχών».
  • Ενώ σε Επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ (18/5/2011) ο Αλ. Τσίπρας έλεγε ότι «το σημερινό ανεπαρκές σύστημα χρειάζεται τουλάχιστον 1,5% του ΑΕΠ για τη χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ», σήμερα «διεκδικεί» το 1% του ΑΕΠ όπως αναφέρεται και στην εισήγηση της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ για την Υγεία (2013), κάτι που προβλεπόταν και στο μνημόνιο, το οποίο κατά τ' άλλα καταγγέλλει!

Το «κοινωνικό κράτος» και ο «τρίτος τομέας» της οικονομίας

Είναι αποκαλυπτικά τα όσα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ περί «αλληλεγγύης» και «κοινωνικού κράτους»:

«Η ανάπτυξη του κοινωνικού τομέα της οικονομίας έχει για μας στρατηγική σημασία (...) Εχουμε ένα νέου τύπου εργαζόμενο στον ελληνικό λαό, ο οποίος έχει σχετικά υψηλό επίπεδο μόρφωσης (...) Ο ρόλος όλου αυτού του δυναμικού δεν είναι να ζητάει από το κράτος, αλλά να ενεργοποιηθεί το ίδιο, να δημιουργεί συλλογικότητες, νέου τύπου επιχειρηματικές δραστηριότητες. Και ήδη έχουμε θετικά παραδείγματα, σε όλη την Ελλάδα αναπτύσσονται κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά σχολεία και άλλες ποικίλες δραστηριότητες, π.χ. εμπόριο χωρίς μεσάζοντες...» (ομιλία Αλ. Τσίπρα στη ΔΕΘ).

Επίσης: «Η επιλογή για ενίσχυση της Παιδείας, της Υγείας, της κοινωνικής φροντίδας με αξιοποίηση (...) των δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης, δεν αποσκοπεί μόνο στην ανακούφιση των πολιτών, αλλά σηματοδοτεί και την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για καινούργιες μορφές κοινωνικής δράσης, για οικοδόμηση νέων κοινωνικών σχέσεων» (ομιλία Τσίπρα στο Ναύπλιο για το κράτος και τη Δημόσια Διοίκηση).

Η πολιτική αυτή του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίστοιχη των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων στην Ελλάδα και διεθνώς για το «κοινωνικό κράτος», που θα λειτουργεί με τις υπηρεσίες του κρατικού τομέα σε συνεργασία με τον «τρίτο τομέα της οικονομίας», την «κοινωνική οικονομία». Στη βάση αυτής της πολιτικής, προτείνουν παντού μορφές συνεταιριστικοποίησης, ΜΚΟ, «κοινωνικά ιατρεία» κ.λπ., όχι μόνο για την περίοδο της κρίσης, αλλά και για μετά απ' αυτήν.

Ουσιαστικά, αξιοποιεί τον «εθελοντισμό των κοινωνικών ιατρείων, φαρμακείων κ.λπ.» προκειμένου να μη στοιχίζει τίποτα στο κράτος η παροχή των ελάχιστων κοινωνικών υπηρεσιών για τους εξαθλιωμένους και ταυτόχρονα ως προθάλαμο για τη μετατροπή τους σε κοινωνικές επιχειρήσεις, στη βάση της «νέου τύπου επιχειρηματικότητας».

Σε τελική ανάλυση, αυτό που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η συμφιλίωση του λαού με τη φτώχεια και τη μιζέρια. Η αγωνία του, που είναι και αγωνία της ΕΕ, μην τυχόν και «σπάσει» η «κοινωνική συνοχή». Το όριο που θέτει είναι «η μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων» και όχι η κατάργησή τους.

Δουλεύει δηλαδή για μέτρα και θεσμούς που θα «λειαίνουν» τις «οξείες γωνίες» των ακραίων κοινωνικών προβλημάτων, θα δείχνουν το δήθεν «ανθρώπινο» πρόσωπο του καπιταλισμού, θα λειτουργούν ως «βαλβίδες» εκτόνωσης και αποτροπής του λαού από την πάλη που οδηγεί σε γενικευμένη αμφισβήτηση και ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος.

“Ριζοσπάστης” Κυριακή 18 Γενάρη 2015