«Η Ελλάδα αλλάζει πορεία. Η Ελλάδα γυρίζει σελίδα με σταθερά και αποφασιστικά βήματα. Με τη συμφωνία τελειώνει ο ρόλος της τρόικας. Η Ελλάδα έδωσε μια μάχη όχι μόνο για τον εαυτό της, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη και την προοπτική της. Για πρώτη φορά η Γερμανία βρέθηκε απομονωμένη. Η ελληνική κυβέρνηση αποτελεί εναλλακτικό παράδειγμα στην Ευρώπη απέναντι στην πολιτική της λιτότητας. Σκληρή διαπραγμάτευση για την επίτευξη της νέας συμφωνίας με τους εταίρους. Η Ελλάδα γίνεται κυρίαρχη χώρα. Αποκτά αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια, συγκρούεται με τους δανειστές».
Αυτά είναι μερικά από τα προπαγανδιστικά σλόγκαν της κυβέρνησης, με τα οποία πασχίζει να επιδράσει στη λαϊκή συνείδηση, κρύβοντας το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής της. Ετσι προβάλλει ως διαφορά της από την προηγούμενη κυβέρνηση ότι διεκδικεί στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη για το δίκιο της χώρας. Η προπαγάνδα γίνεται για να επιδρά στην ψυχολογία και στη συνείδηση. Και η συγκεκριμένη προπαγάνδα συγκαλύπτει την ουσία των εξελίξεων, εμφανίζοντας μια τάχα σύγκρουση που καλλιεργεί ψυχολογία κάλπικης ανάτασης, μακριά όμως από τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα. «Πατά» στην ήδη διαμορφωμένη ψυχολογία μειωμένων απαιτήσεων από το λαό, ώστε να ενισχύει τη λογική ότι δε θα γίνει χειρότερη η ζωή του. Τι προπαγανδίζουν μετά τη «λίστα Βαρουφάκη» στο Γιούρογκρουπ; Οτι δεν φέρνουν υφεσιακά μέτρα, δεν θα γίνουν μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, δε θα κάνουν απολύσεις στο Δημόσιο, προβάλλοντας ως «κερασάκι στην τούρτα» την πρόθεσή τους κάποτε να ασχοληθούν με τη διαχείριση της «ανθρωπιστικής κρίσης», δηλαδή της απόλυτης εξαθλίωσης, στο πλαίσιο βεβαίως των διαπραγματεύσεων με τους «θεσμούς» (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ), δηλαδή την τρόικα. Τόσο μεγάλη αλλαγή...
***
Ποια πορεία, λοιπόν, αλλάζει η Ελλάδα και για ποιον; Ας δούμε, καταρχήν, αλλάζει; Η Ελλάδα συνεχίζει να βρίσκεται μέσα στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, Ενώσεις του κεφαλαίου. Αρα, αυτό δεν αλλάζει. Η κυβέρνηση, και όχι όλη η Ελλάδα, η καπιταλιστική Ελλάδα, όχι ο λαός της Ελλάδας, διαπραγματεύεται μέσα στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ, σεβόμενη τις Συνθήκες και τους κανόνες της ΕΕ. Αρα, ούτε αυτό αλλάζει. Επομένως, καμιά αλλαγή σε όφελος του λαού δεν επήλθε από την κυβέρνηση.
Η Ελλάδα λένε - δηλαδή η κυβέρνηση - δίνει μάχη όχι μόνο για τον εαυτό της αλλά για όλη την Ευρώπη! Πράγματι, στους κόλπους της ΕΕ και της Ευρωζώνης για πάνω από δύο χρόνια εξελίσσεται η ενδοαστική διαπάλη για λιγότερο ή περισσότερο αυστηρή δημοσιονομική πολιτική. Δηλαδή, για την αυστηρή τήρηση ή τη χαλάρωση των κριτηρίων του Συμφώνου Σταθερότητας για το κρατικό χρέος και το κρατικό έλλειμμα. Διαπάλη που αφορά το πώς θα εξοικονομηθεί κρατικό χρήμα για καπιταλιστικές επενδύσεις. Σε συνδυασμό με τη διαπάλη για χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής από την ΕΚΤ, ώστε να ενισχυθεί η ρευστότητα και να μπορούν οι τράπεζες να δανειοδοτούν επιχειρηματικούς ομίλους για επενδύσεις. Αν εξαιρέσει κανείς τη σχετική χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής από την ΕΚΤ, τίποτε άλλο δεν έχει αλλάξει.
Οσο για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, εμφανίζεται πράγματι ως αλλαγή, αλλά και η προηγούμενη κυβέρνηση έδωσε μερικά ψίχουλα με το πείραμα για το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» και το μοίρασμα του λεγόμενου μερίσματος από το πλεόνασμα σε εξαθλιωμένους. Αλλαγή, λοιπόν, το «πέντε πάνω - πέντε κάτω» στα ψίχουλα της ντροπής...
***
Η αστική προπαγάνδα παρουσίασε την κυβέρνηση να διαπραγματεύεται με όρους σύγκρουσης. Αξιοποιώντας το γεγονός ότι στο πρώτο Γιούρογκρουπ αρνήθηκε να υπογράψει την ανακοίνωση. Τουλάχιστον, αυτή η κυβέρνηση είπε «όχι». Να η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια. Να που η χώρα ξαναγίνεται κυρίαρχη και ας έχει εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη που σέβεται η κυβέρνηση! Να, λοιπόν, που η αστική προπαγάνδα παρουσιάζει ως αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια ένα «όχι» που πριν «αλέκτορα φωνήσαι», δηλαδή σε μια βδομάδα μέσα, έγινε «ναι» ουσιαστικά σε νέο μνημόνιο, τέτοιο θα είναι το πρόγραμμα που διαπραγματεύονται, με τις υπέρ του κεφαλαίου μεταρρυθμίσεις, με τη «λίστα Βαρουφάκη». Θέλει να επιβάλει στην ψυχολογία αλλά και στη συνείδηση του λαού ότι αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια δική του πρέπει να είναι η ευόδωση των επιδιώξεων του κεφαλαίου.
Αυτό που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, και το ονομάζει «αλλαγή σελίδας», είναι να προσαρμοστεί στους κανόνες και τις Συνθήκες της ΕΕ και της Ευρωζώνης, παρατείνοντας τη συμφωνία της προηγούμενης κυβέρνησης, δηλαδή τα μνημόνια που έσκιζε αλλά μένουν (σαν το ΠΑΣΟΚ που έδιωχνε τις αμερικάνικες βάσεις που έμειναν), την επιτήρηση που θα συνεχιστεί, την τρόικα που έγινε «θεσμοί», την αξιολόγηση, τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τις ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ. Φαίνεται άλλωστε από τη «λίστα Βαρουφάκη» που, εκτός από το ότι αποδέχεται και αφήνει ανέπαφες όλες τις έως τώρα αντεργατικές, αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, των προηγούμενων εφαρμοστικών νόμων των μνημονίων, προτείνει και μια σειρά από νέες αναδιαρθρώσεις, που εγκρίθηκαν από το Γιούρογκρουπ, όλες σε όφελος του κεφαλαίου, οι οποίες υπηρετούν τη στρατηγική ανάκαμψής του, την ανταγωνιστικότητα.
***
Το δίδαγμα για την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα: Να εγκαταλείψουν τα όποια άλλοθι κάλπικης ελπίδας τους καλλιέργησαν και καλλιεργούν η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα αστικά επιτελεία. Να σπάσουν το ύπουλο περίβλημα περί κυβερνητικής μάχης, διεκδίκησης, αλλαγής πορείας κ.λπ., που είναι τάχα σε όφελός τους και να δουν κάτω απ' αυτό την αντιλαϊκή πολιτική. Να χειραφετηθούν από την εχθρική για τους ίδιους πολιτική που τρέχει στις ράγες της ΕΕ, της Ευρωζώνης, του κεφαλαίου. Οι ΗΠΑ που επικαλείται η κυβέρνηση ότι πιέζουν τη Γερμανία και την Ευρωζώνη για εγκατάλειψη της λιτότητας, είναι η άλλη όψη του ίδιου καταστροφικού αντιλαϊκού δρόμου. Να διεκδικούν κάλυψη όλων των απωλειών της περιόδου της κρίσης με κατάργηση των αντεργατικών, αντιλαϊκών νόμων, έχοντας ορίζοντα την ικανοποίηση όλων των αναγκών τους, που απαιτεί αντεπίθεση, ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους.
