Εγραψε η «Αυγή», 31/3/2015: «Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν θα συνεχιστούν οι μνημονιακές πολιτικές, αλλά τι θα τις αντικαταστήσει για να πάρει μπροστά η ελληνική οικονομία με όρους κοινωνικής συνοχής και δικαιοσύνης. Αυτή τη θεμελιακή πολιτική επιλογή εξυπηρετεί η απόφαση της κυβέρνησης να προτείνει ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων και δράσεων, που θα τονώσουν την ανάπτυξη και θα ανοίξουν το δρόμο για την αποκατάσταση της ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας. Το μείζον, επομένως, είναι η αλλαγή πολιτικής». Αλήθεια, όμως, για τι είδους αλλαγή πολιτικής μιλάμε όταν: Ο Αλ. Τσίπρας μετά τη συνάντησή του με την Αγκ. Μέρκελ είπε ότι δε θα καταστρέψει το όποιο «θετικό έργο» της προηγούμενης κυβέρνησης, δηλαδή το 70% των μνημονίων. Οτι υπάρχει ανάγκη συνέχισης της δημοσιονομικής προσαρμογής και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Οτι υπάρχει ανάγκη προώθησης και νέων μεταρρυθμίσεων που τις επεξεργάζονται με την τρόικα των θεσμών (ΕΚΤ, ΔΝΤ, Κομισόν) και τον ΟΟΣΑ, για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου; Τι αλλάζει λοιπόν; Αλλαξε η κυβέρνηση, άλλαξε το στιλ, δεν άλλαξαν όμως τα συμφέροντα που εξυπηρετούνται από την κυρίαρχη πολιτική, δηλαδή τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που απλώς διεκδικούν μια χαλάρωση της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής στην ΕΕ, ώστε να βρεθεί χρήμα που θα στηρίξει τις επενδύσεις τους. Για το λαό δεν αλλάζει τίποτα ουσιαστικό...
