Πείρα από την προσπάθεια συστηματικής και οργανωμένης συζήτησης με τον περίγυρο του Κόμματος στον Πειραιά
Το βιβλίο που έγινε «μπούσουλας» για τη συζήτηση του Προγράμματος του ΚΚΕ
Το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που ψήφισε και το νέο Πρόγραμμα του Κόμματος, έθετε ως κομβικό το καθήκον για πιο αποφασιστική προώθηση της πολιτικής μας πρότασης, υπογραμμίζοντας την απαίτηση για σταθερή και μόνιμη εκλαΐκευση της στρατηγικής μας, ιδιαίτερα στην εργατική τάξη, στους αυτοαπασχολούμενους και τη νεολαία.
Εχοντας συναίσθηση ότι το καθήκον αυτό αποτελεί όρο και για την οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης, την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας και την κομματική οικοδόμηση, οι Οργανώσεις του ΚΚΕ συζητούν για το Πρόγραμμα του Κόμματος με τον περίγυρό τους. Οταν η συζήτηση αυτή γίνεται οργανωμένα, συλλογικά και με διάρκεια, είναι πιο αποτελεσματική.
Μια τέτοια προσπάθεια έκανε η ΚΟΒ της 5ης Δημοτικής Κοινότητας Πειραιά της ΤΟ Πειραιά της ΚΟ Αττικής: Οργανωμένα και με άξονα τα κεφάλαια της έκδοσης της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ «Θεωρητικά ζητήματα στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ», συζήτησε με τον περίγυρό της για τη στρατηγική του Κόμματος.
Το ένα ερώτημα έφερνε το άλλο...
Στις θεματικές συσκέψεις που διοργάνωσε η Οργάνωση, συμμετείχαν μέλη και φίλοι του Κόμματος. «Ξεκινήσαμε με την παραγγελία του βιβλίου και αντιτύπων του Προγράμματος από τη "Σύγχρονη Εποχή", ενώ συζητήσαμε με όσους θα συμμετείχαν για την αξία αυτής της προσπάθειας, αλλά και τη διαδικασία που θα ακολουθούσαμε, ώστε να αποκτήσει συστηματικό χαρακτήρα, με αρχή, μέση και τέλος»,αναφέρει ο Αλέκος Κοτέας, στέλεχος του Κόμματος. Η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν τακτικές συναντήσεις, όπου μετά την επεξηγηματική εισήγηση στο αντίστοιχο κεφάλαιο, ακολουθούσε συζήτηση με απάντηση ερωτημάτων. Προϋπόθεση ήταν να έχει μελετηθεί το προς συζήτηση κομμάτι. Το στέλεχος του Κόμματος υπογραμμίζει τον ενθουσιασμό και το καλό κλίμα που δημιουργήθηκε: «Οι φίλοι του Κόμματος έρχονταν διαβασμένοι, με σημειώσεις, με τετράδια που κατέγραφαν τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις, δηλαδή με όρεξη να μάθουν».
Στις συναντήσεις συμμετείχαν παλιοί και νέοι φίλοι του Κόμματος, άνθρωποι του μεροκάματου, άνεργοι που βοηθήθηκαν να αποκτήσουν πιο γερό, πολιτικό, ταξικό κριτήριο. Είναι χαρακτηριστικά όσα δηλώνουν στον «Ριζοσπάστη» τέσσερις από τους συμμετέχοντες στη διαδικασία: «Ατσαλωθήκαμε περισσότερο ιδεολογικά», αναφέρει η Ελένη, ενώ ο Τάκης συμπληρώνει ότι με το οργανωμένο, συλλογικό διάβασμα και τη συζήτηση,«ανακαλύψαμε και αντιμετωπίσαμε κενά που είχαμε, για να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στην κουβέντα με άλλους ανθρώπους, για να πείσουμε για την αναγκαιότητα της ισχυροποίησης του ΚΚΕ». Ο Βασίλης, από την πλευρά του, υπογραμμίζει ότι μέσα από τη μελέτη του Προγράμματος του Κόμματος απαντήθηκαν πιο ολοκληρωμένα διάφορα αστικά ιδεολογήματα, όπως της «παγκοσμιοποίησης» και της ανταγωνιστικότητας, οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες κ.λπ., που ενσωματώνουν την εργατική τάξη στις επιδιώξεις του κεφαλαίου.
Ο Αλ. Κοτέας σημειώνει ότι η όλη προσπάθεια έγινε συντεταγμένα και χωρίς βιασύνες: «Υπήρξαν φορές που καθίσαμε μέχρι και τέσσερις ώρες, γιατί το ένα ερώτημα έφερνε το άλλο και η συζήτηση είχε πολλά περιθώρια. Βέβαια, δεν αποφύγαμε και αναβολές λόγω των πολλών καθηκόντων, κάτι που μας το επισήμαιναν με απαίτηση οι φίλοι του Κόμματος. Σκοπός της Οργάνωσης ήταν να γίνει όσο το δυνατόν βαθύτερα κατανοητό το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, από ανθρώπους που καθημερινά συνεργαζόμαστε στο κίνημα, μαζί παλεύουμε σε όλα τα μέτωπα. Θέλαμε, και σε μεγάλο βαθμό το καταφέραμε, να αφομοιωθεί καλύτερα η στρατηγική του Κόμματος: Για παράδειγμα, επιμείναμε πολύ στις νομοτέλειες της ταξικής πάλης για να κατανοηθεί και η πολιτική συμμαχιών μας».
Βελτιωνόμαστε στην εκλαΐκευση του Προγράμματος, ατσαλώνουμε τον περίγυρό μας
Ο Τάκης θυμάται ότι το δεύτερο κεφάλαιο, που ασχολείται ανάμεσα σε άλλα με την επαναστατική κατάσταση ως προϋπόθεση για τη σοσιαλιστική επανάσταση, συζητήθηκε σε δύο συναντήσεις, αφού, όπως εκτίμησε, «ήταν το πιο σύνθετο». Μάλιστα, συμπληρώνει ότι πριν από τις συσκέψεις αυτές δεν μπορούσε να αντιληφθεί τη βαθύτερη ουσία των καθηκόντων που πρέπει σήμερα να υπηρετηθούν από το Κόμμα: «Αποκτήσαμε πιο εμπεριστατωμένη άποψη ώστε να μην αναπαράγουμε απλά τα συνθήματα του Κόμματος, αλλά να στεκόμαστε σε ουσιαστικές πλευρές της πολιτικής του». Ο Βασίλης υπογραμμίζει ότι η κατανόηση θεωρητικών ζητημάτων, των βασικών αρχών της θεωρίας μας, των αντικειμενικών νόμων που καθορίζουν την κοινωνική εξέλιξη, τον βοήθησε και στην παρακολούθηση των σύνθετων και γρήγορων εξελίξεων, των γεγονότων που έχουν σχέση, για παράδειγμα, με τη διαπάλη για το μέλλον της ΕΕ και του καπιταλιστικού συστήματος γενικότερα.
Η Ελένη συμπληρώνει ότι βρήκε πολύ ενδιαφέρουσες τις πλευρές της συζήτησης για τον οπορτουνισμό, που, όπως είπε, για να αντιμετωπιστεί η ύπουλη παρέμβασή του στο εργατικό κίνημα, απαιτείται καλύτερη πολιτική συγκρότηση, αλλά και μελέτη της ιστορικής πείρας, που σε μεγάλο βαθμό γινόταν στις συζητήσεις για το βιβλίο.
Ο Αλ. Κοτέας επισημαίνει ότι με την προσπάθεια αυτή της Οργάνωσης, συζητήθηκαν ζητήματα κρίσιμα για να σταθεροποιείται ο περίγυρος του Κόμματος στο πλάι μας, ζητήματα που μέσα στον καθημερινό προγραμματισμό συνήθως χάνονται. Αναφέρει ως παράδειγμα τη συζήτηση για την ωριμότητα των υλικών προϋποθέσεων για τη σοσιαλιστική επανάσταση ή για τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους, πλευρές δηλαδή που «δένουν» πιο σφιχτά τους φίλους του ΚΚΕ με το Κόμμα και σημειώνει: «Η προσπάθεια από οπαδούς μας να προσεγγίσουν τέτοια ζητήματα, τους βοηθά να καταλάβουν όσο μπορούν πιο επιστημονικά την αναγκαιότητα της επανάστασης, ενώ κάποιους τους φέρνει και πιο κοντά στο να οργανωθούν στο Κόμμα. Μαζί και με την πρωτοπόρα συμμετοχή στην καθημερινή δραστηριότητα, θωρακίζονται για ενδεχόμενες καμπές της ταξικής πάλης ή και για πιο σύνθετες πολιτικές εξελίξεις και εναλλαγές. Παράλληλα, γινόμαστε και εμείς καλύτεροι, ανακαλύπτουμε τα δικά μας κενά στην προσπάθεια να εκλαϊκεύσουμε το Πρόγραμμα του Κόμματος, επομένως η βοήθεια είναι πολλαπλή».
Ο Λευτέρης, φίλος του Κόμματος, μας καταθέτει ότι είχε επισημάνει την αναγκαιότητα για τέτοιες πρωτοβουλίες των Κομματικών Οργανώσεων από πολύ παλιότερα, επομένως αποδέχτηκε με μεγάλη ικανοποίηση το κάλεσμα να συμμετάσχει. Τονίζει ως θετική πλευρά το ότι δεν ήταν μια πρόσκαιρη διαδικασία, αλλά είχε διάρκεια, με επιμονή και υπομονή. Ξεχωρίζει επίσης το στοιχείο της συλλογικής συζήτησης, υπογραμμίζοντας το θάρρος που έπαιρνε βλέποντας το ενδιαφέρον των υπολοίπων: «Οι σημειώσεις, τα υπογραμμισμένα βιβλία, οι δεκάδες απορίες και η ανησυχία να μη χάσουμε κάποια από τις συναντήσεις αποδεικνύουν την αναγκαιότητα να πολλαπλασιαστεί αυτή η προσπάθεια».
Για τη συνέχεια με αντίστοιχες πρωτοβουλίες, ο Αλ. Κοτέας αναφέρει τις συζητήσεις που γίνονται ήδη ή προγραμματίζονται με άρθρα της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» και βιβλιοπαρουσιάσεις, όπως της νέας έκδοσης της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ, «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41».
