Διαφωνούν στο βηματισμό

Διαφωνούν στο βηματισμό

Σε ραδιοφωνική συνέντευξη, ο αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Δ. Στρατούλης, ρωτήθηκε αν «θα σταματήσει το φαινόμενο των συνταξιούχων των 45 - 50 - 55 ετών». Η απάντησή του ήταν η εξής: «Οπωσδήποτε, αυτό έχει καταργηθεί. Εχει καταργηθεί από προηγούμενες κυβερνήσεις, δηλαδή για όσους μπήκαν στην ασφάλιση από 1/1/13 και μετά δεν υπάρχει πρόωρη συνταξιοδότηση. Φεύγουν όλοι στα 67, εκτός αν έχουν 40 χρόνια ασφαλισμένα που φεύγουν στα 62 ή με μειωμένη συνταξιοδότηση στα 62. Μόνο για τις παλιότερες γενιές, τις πριν 01/01/13, που είχαν μπει στην ασφάλιση, υπάρχουν κάποιες μεταβατικές διατάξεις (...) Επομένως είναι υπολείμματα διατάξεων που έχουν μείνει, τα οποία όμως η κυβέρνηση λέει ότι πρέπει να γίνουν με ένα σταδιακό και μεταβατικό τρόπο (...)». Ποια συμπεράσματα προκύπτουν; Οτι - σύμφωνα με τον Δ. Στρατούλη - οι προηγούμενες κυβερνήσεις καλώς ψήφισαν τους αντιασφαλιστικούς νόμους που αύξησαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για ορισμένες κατηγορίες ασφαλισμένων, φέρνοντας σχεδόν όλους στα 67. Και, δεύτερον, ότι η κυβέρνηση θεωρεί πως πρέπει να εξαλειφθούν οι εξαιρέσεις που παραμένουν, αλλά αυτό να γίνει σταδιακά. Εκεί είναι η διαφωνία της με τους δανειστές: Οχι στην (αντιλαϊκή) κατεύθυνση που θα βαδίσουν τα πράγματα, αλλά στην ταχύτητα που θα έχει ο βηματισμός...

Τα ψέματα για το χρέος

Πριν από τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιούσε τη στάση του ΔΝΤ, για να στηρίξει το αίτημα για διευθέτηση του χρέους. Στην πραγματικότητα, αξιοποιούσε τις υπαρκτές αντιθέσεις ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Ευρωζώνη στο ζήτημα της διαχείρισης του χρέους και παρουσίαζε το ΔΝΤ σαν τον «καλό σύμμαχο» της Ελλάδας, που συμφωνεί με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που δεν έλεγε προεκλογικά στο λαό, είναι ότι ούτε η απομείωση του χρέους γίνεται για τα δικά του συμφέροντα, ούτε βέβαια ότι οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις θα συνεχιστούν ακόμα κι αν διευθετηθεί το χρέος. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι οι λεγόμενες «αναδιαρθρώσεις» σε Εργασιακά, Ασφαλιστικό, φορολογικό, ιδιωτικοποιήσεις, είναι συστατικό στοιχείο της προσπάθειας που κάνουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι να ξεπεράσουν την καπιταλιστική κρίση και να ξαναρχίσει ο κύκλος της διευρυμένης αναπαραγωγής των κεφαλαίων τους. Τον ίδιο στόχο υπηρετεί και η μείωση του χρέους, αφού διευκολύνει τη ροή κεφαλαίων και προνομίων (φορολογικών, ασφαλιστικών κ.ά.) προς τις επιχειρήσεις, για να υποβοηθηθεί η ανάκαμψη. Επομένως, τώρα που οι εργαζόμενοι ακούν πως συζητιέται η διευθέτηση του χρέους, όχι μόνο πρέπει να «κουμπώνονται», αλλά να ετοιμάζονται και για σκληρές ταξικές αναμετρήσεις, για να αποτρέψουν τα αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται, είτε γίνει, είτε δε γίνει τελικά η απομείωση του χρέους με οποιονδήποτε τρόπο.

Τι εννοεί;

Σε δηλώσεις του, χτες, από τις Βρυξέλλες ο Αλ. Τσίπρας είπε ανάμεσα σε άλλα: «Προσερχόμαστε με στόχο να πετύχουμε μια οικονομικά βιώσιμη συμφωνία. Με στόχο να αφήσουμε πίσω μας τα υπερβολικά πρωτογενή πλεονάσματα. Να σώσουμε τις συντάξεις και τους μισθούς». Τι ακριβώς εννοεί με αυτό το τελευταίο; Από ποιους προσπαθεί η κυβέρνηση να σώσει τους μισθούς και τις συντάξεις; Από τους δανειστές; 'Η μήπως έμμεσα κινδυνολογεί ότι αν δεν υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές δε θα υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις, άρα «σοφότερο» είναι να υπάρξει συμφωνία; Και μια ακόμα απορία: Γιατί ο πρωθυπουργός λέει ότι θέλει να σώσει και τους μισθούς; Από πότε στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μπήκε ζήτημα για παραπέρα μείωση των μισθών; 'Η μήπως αυτή είναι η λέξη - «κλειδί» για να καταλάβουμε ότι η ...ανησυχία της κυβέρνησης είναι να σώσει τους μισθούς και τις συντάξεις από το ενδεχόμενο μιας χρεοκοπίας και ότι έτσι εκβιάζει το λαό να «καταπιεί» την αντιλαϊκή συμφωνία, με το επιχείρημα ότι έτσι θα γλιτώσει τα χειρότερα;

"Ριζοσπάστης" Τρίτη 23 Ιούνη 2015