ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ.--
Μειωμένα αντανακλαστικά και ελάχιστη προθυμία για χρηματοδότηση έργων αρωγής δείχνουν πολλές κυβερνήσεις ανεπτυγμένων χωρών, όσον αφορά τις προσπάθειες διεθνών οργανισμών όπως ηΓΙΟΥΝΙΣΕΦ για τη βελτίωση της ζωής εκατομμυρίων παιδιών που είναι εγκλωβισμένα στη μέγγενη της φτώχειας, της πείνας και των ασθενειών, επισημαίνει νεότερη έκθεση του οργανισμού του ΟΗΕ για τα παιδιά. Βέβαια η έκθεση, ως συνήθως, καταγράφει την τραγική κατάσταση χωρίς να αγγίζει τις αιτίες που τη δημιούργησαν, δηλαδή την καπιταλιστική βαρβαρότητα, τις επεμβάσεις και τους πολέμους των ιμπεριαλιστών.
Τα στοιχεία της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ καταγράφουν την ακόλουθη ανησυχητικά μελανή εικόνα: α) Τα πιο φτωχά παιδιά στην υφήλιο έχουν δύο φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν πριν τα πέμπτα τους γενέθλια, σε σχέση με τα παιδιά πλουσιότερων οικογενειών ή χωρών. β) Αυξάνεται σημαντικά το ποσοστό των παιδιών που πεθαίνουν λίγες μέρες μετά τη γέννησή τους. γ) Ενώ υποτίθεται ότι έχει μειωθεί στο ένα δισεκατομμύριο, από τα περίπου 1,9 δισεκατομμύρια, ο αριθμός των ανθρώπων που το 1990 ζούσαν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, σήμερα σχεδόν οι μισοί από αυτούς (περίπου 47%) είναι παιδιά και νέοι κάτω των 18 ετών. δ) Τουλάχιστον 58 εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο μένουν αναλφάβητα, αφού δεν πάνε σχολείο λόγω φτώχειας.
Πιο οξυμένα είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια παιδιά ειδικά στην Ινδία, όπου η καπιταλιστική ανάπτυξη την τελευταία 15ετία έφερε το 60% να ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και να παλεύει να επιβιώσει έχοντας στη διάθεσή του λιγότερο από δύο δολάρια τη μέρα. Αυτό εξηγεί δραματικές εικόνες εκατομμυρίων παιδιών που ζουν πλήρως εγκαταλελειμμένα στα μεγαλύτερα αστικά κέντρα της Ινδίας, εκ των οποίων (σύμφωνα με τους ειδικούς) γύρω στα 68 εκατομμύρια κινδυνεύουν να πεθάνουν πριν γίνουν πέντε ετών. Αλλα 119 εκατομμύρια παιδιά στην Ινδία υποφέρουν από χρόνιο υποσιτισμό, ενώ 700 χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο πεθαίνουν, λόγω φτώχειας, από ιάσιμες ασθένειες.
Αξιωματούχοι του ΟΗΕ, με αφορμή την παραπάνω έκθεση, σημείωσαν ότι θα πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες να τεθούν νέοι βιώσιμοι αναπτυξιακοί στόχοι που θα αφορούν τη βελτίωση της ζωής των παιδιών σε όλες τις χώρες, πλούσιες και αναπτυσσόμενες, ως το 2030, αφού ο καπιταλισμός επιδεινώνει τη ζωή όλων, ανεξαρτήτως «ανάπτυξης» σε εθνικά ή περιφερειακά επίπεδα...
