Παρευρέθηκε επίσης και κατέθεσε λουλούδια στο μνημείο η συγγραφέας Δήμητρα Πέτρουλα, συγγενής του δολοφονημένου Σωτήρη, που απευθυνόμενη στους συγκεντρωμένους, τόνισε μεταξύ άλλων ότι πραγματικός αριστερός είναι αυτός που πολεμά τον ταξικό αντίπαλο, όχι αυτός που συνεργάζεται μαζί του, αλλά και ότι τη λέξη «σύντροφος» δεν ταιριάζει να τη λένε αυτοί που συνεργάζονται με τον ταξικό αντίπαλο, γιατί αυτή η λέξη σημαίνει πατέρας, μάνα, αδερφή...
Ακολούθησε σύντομος χαιρετισμός από τον Θοδωρή Κωτσαντή, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέα του Περιφερειακού Συμβουλίου ΑΕΙ της ΚΝΕ. Στο χαιρετισμό του, ο Θ. Κωτσαντής τόνισε:
«Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, για να τιμήσουμε τον Σωτήρη Πέτρουλα, στέλεχος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (ΔΝΛ), που δολοφονήθηκε πριν από ακριβώς 50 χρόνια, κατά τη διάρκεια των λαϊκών και νεολαιίστικων κινητοποιήσεων που πραγματοποιήθηκαν τον Ιούλη του 1965, την περίοδο που έμεινε γνωστή ως "Ιουλιανά".
Στις 21 Ιούλη, γίνεται μεγάλη συγκέντρωση στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, κυρίως από φοιτητές και οικοδόμους. Οι διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς την Ομόνοια και έστριψαν στη Σταδίου. Στο ύψος της οδού Χρ. Λαδά, εδώ που βρισκόμαστε σήμερα, βρίσκουν τις αύρες των Σωμάτων Ασφαλείας και στημένα οδοφράγματα από σίδερο και καταιγισμό από καπνογόνα. Η Αστυνομία χτυπάει αδίστακτα. Ο απολογισμός είναι αμέτρητοι τραυματίες και ανάμεσά τους ένας νεκρός. Ο 23χρονος φοιτητής της Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής (ΑΣΟΕΕ) και στέλεχος της ΔΝΛ, Σωτήρης Πέτρουλας. Η κηδεία του μετατράπηκε σε συλλαλητήριο για τα λαϊκά δικαιώματα και τις ελευθερίες.
Η οικογένειά του ήταν οικογένεια κομμουνιστών πρωτοπόρων αγωνιστών, που έδρασαν στις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Συνολικά 31 ήταν τα μέλη της οικογένειας Πέτρουλα που δολοφονήθηκαν την επταετία '43-'50. Ο Σωτήρης Πέτρουλας ήταν ο μοναδικός Πέτρουλας που θάφτηκε, οι υπόλοιποι χώθηκαν σε λάκκους.
Γεννήθηκε το 1942, στην Οίτυλο της Μάνης, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου υποχρεώθηκε να καταφύγει η οικογένειά του το 1946, για να γλιτώσει από τις αντικομμουνιστικές συμμορίες που δρούσαν στο πλευρό του αστικού κράτους.
Ο Σωτήρης ήταν πάντα πρώτος στο σχολείο, στη δουλειά και στον αγώνα. Από πολύ νωρίς, οργανώνεται στο προοδευτικό κίνημα και αναδεικνύεται σε βασικό του στέλεχος.
Δούλευε βοηθός λογιστή. Πήγε στην Ανώτατη Εμπορική χωρίς φροντιστήριο, με υποτροφία και συνέχισε να φοιτά με υποτροφία. Είχε ζήλο για τη μόρφωση. Μελετούσε καθετί που έπεφτε στα χέρια του. Τον ίδιο ζήλο είχε και για τον αγώνα. Οπως έγραψε κάποτε ο ίδιος: "Δεν υπάρχει για τον αγωνιστή διάκριση μεταξύ υποκειμενικής και αντικειμενικής ζωής. Δεν μπορούμε συνεπώς να λέμε: Αυτές τις ώρες αφιερώνω στο άτομό μου, αυτές στον αγώνα. Ατομο και αγώνας έγινε αδιάσπαστη ενότητα, τόσο που αφαίρεση του αγώνα σημαίνει αφαίρεση της ζωής μας". Αυτό τον κανόνα φρόντιζε να εφαρμόζει πάντα, στη διάρκεια της ολιγόχρονης ζωής του.
Αυτός ήταν ο Σωτήρης Πέτρουλας. Από το παράδειγμα το δικό του και χιλιάδων ακόμα αγωνιστών, διδασκόμαστε, εμπνεόμαστε και συνεχίζουμε στον πρωτοπόρο αγώνα για μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα.
Γιατί τα όνειρα και τα θέλω μας κατακτιούνται στην πράξη, με μικρές και μεγάλες καθημερινές μάχες, μαζί με τον εργαζόμενο λαό.
Γιατί ο συμβιβασμός και η απάθεια δε μας ταιριάζει.
Γιατί τίποτα ποτέ δε χαρίστηκε, όλα κερδήθηκαν με σκληρούς αγώνες, αίμα και θυσίες.
Δεσμευόμαστε και από τη σημερινή εκδήλωση ότι το επόμενο διάστημα θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για την αγωνιστική αναζωογόνηση του Φοιτητικού Συλλόγου της ΑΣΟΕΕ, που έχει πάρει το όνομα "Σωτήρης Πέτρουλας", που σήμερα βρίσκεται σε πλήρη διάλυση.
Τιμάμε τον Σωτήρη Πέτρουλα και όλους όσους έπεσαν στον αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση. Τους δίνουμε όρκο τιμής, πως η θυσία τους δεν πήγε χαμένη. Είμαστε εδώ, συνεχίζουμε και θα συνεχίζουμε, μέχρι την ώρα που θα δικαιωθούν τελικά οι θυσίες τους, γιατί αυτός ο κόσμος όχι μόνο πρέπει, αλλά μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει.
Το νέο που έχουμε ανάγκη, βρίσκεται στο δρόμο του αγώνα για τη ζωή που χάνουμε, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.
Το επαναλαμβάνουμε ξανά, με κάθε ευκαιρία. Τους αγωνιστές του λαού μας τους τιμάμε κάθε μέρα με τις επιλογές και τον αγώνα μας, κόντρα σε κάθε δυσκολία και τραβώντας πάντα μπροστά. Κάνοντας την ΚΝΕ πιο μαζική και γερή Οργάνωση, την καρδιά και το νου της νεολαίας. Στεριώνοντας μέσα στη νεολαία τη Λαϊκή Συμμαχία, διαδίδοντας πλατιά το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, την ακλόνητη πίστη μας στο δίκιο και τη δύναμη της εργατικής τάξης. Ετσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς μας, έτσι τιμάμε τον Σωτήρη Πέτρουλα».
Τα γαλάζια μάτια σου μας καλούνε...
Ο Μίκης Θεοδωράκης, την παραμονή της κηδείας του, έγραψε τους πρώτους στίχους του τραγουδιού «Σωτήρης Πέτρουλας», που μελοποίησε αργότερα. Το τραγούδι περιλαμβάνεται στους δίσκους του Μίκη Θεοδωράκη «Ο εχθρός λαός» (με τραγούδια από την ομώνυμη παράσταση του 1975) και «Της Εξορίας».
Σωτήρη Πέτρουλα,
σε πήρε ο Λαμπράκης, σε πήρε η Λευτεριά
Μάρτυρες ήρωες οδηγούνε
τα γαλάζια μάτια του μας καλούνε
Σωτήρη Πέτρουλα,
αηδόνι και λιοντάρι, βουνό και ξαστεριά
Σωτήρη Πέτρουλα,
οδήγα το λαό σου οδήγα μας μπροστά
Μάρτυρες ήρωες οδηγούνε
τα γαλάζια μάτια του μας καλούνε.
