Τη δεκαετία του 1920 οι φασιστικές και ναζιστικές οργανώσεις στην Ιταλία και τη Γερμανία συγκροτούσαν τις δικές τους παραστρατιωτικές οργανώσεις με στόχο το χτύπημα του εργατικού και επαναστατικού κινήματος, τα Τάγματα Εφόδου (SA) στη Γερμανία και τους Μελανοχίτωνες στην Ιταλία. Τα μέλη αυτών των οργανώσεων στρατολογούνταν κυρίως από τμήματα του πληθυσμού που είχαν λουμπενοποιηθεί είτε ως άνεργοι είτε ως κατεστραμμένοι μικροαστοί εξαιτίας του πολέμου και της οικονομικής κρίσης. Ιδιαίτερα στρατολογούσαν δυνάμεις από πρώην στρατιώτες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου που είχαν πάρει ενεργό μέρος στη συγκρότηση στρατιωτικών τμημάτων για την καταπολέμηση του αναδυόμενου επαναστατικού κινήματος υπό την καθοδήγηση αστικών κυβερνήσεων ακόμα και με τη συμμετοχή των Σοσιαλδημοκρατών (Φράι Κορπς στη Γερμανία και Αρντίτι στην Ιταλία). Σημαντικό τμήμα τέτοιων δυνάμεων είχε διασυνδέσεις με τον υπόκοσμο και το οργανωμένο έγκλημα, ήταν χαφιέδες και ρουφιάνοι της Αστυνομίας, μπράβοι έτοιμοι να τσακίσουν απεργίες και εργατικές διαδηλώσεις.
***
Οι δυνάμεις αυτές πρωτοστάτησαν σε οδομαχίες ενάντια κυρίως σε κομμουνιστές και συνδικαλιστές στις εργατογειτονιές με σκοπό να επιβάλουν την παρουσία τους, να εξασφαλίσουν τον έλεγχο δρόμων, χώρων που συχνάζουν οι εργαζόμενοι. Η άσκηση βίας ενάντια στο εργατικό κίνημα είναι μέρος της οργανωτικής πολιτικής και προπαγάνδας αυτών των οργανώσεων, περιλαμβάνοντας εκτεταμένη δραστηριότητα τρομοκράτησης με σκοπό την αποδιοργάνωση του εργατικού κινήματος σε συνδυασμό με τη «φιλανθρωπική» δραστηριότητα (συσσίτια, υλικά προνόμια που προέκυπταν από τη συμμετοχή σε αυτές τις ομάδες κ.ά.). Γι' αυτό άλλωστε οι οργανώσεις αυτές στηρίχτηκαν ανοιχτά από το κεφάλαιο και το αστικό κράτος λειτούργησαν ως ανεπίσημες δυνάμεις καταστολής. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Χίτλερ υπήρξε πράκτορας του Γερμανικού Στρατού (της Ράιχσβερ).
Αυτή λοιπόν η εγκληματική δραστηριότητα και σύνθεση των σκληρών μαχητικών πυρήνων των ναζιστικών οργανώσεων προκύπτει από τη φύση τους ως μαχητικές αστικές αντικομμουνιστικές οργανώσεις, ως αντιδραστικές μαζικές οργανώσεις που ορθώνονται ως αντίπαλο δέος στο εργατικό κίνημα και την ανάπτυξή του.
***
Ετσι λοιπόν και σήμερα σε διαφορετικές βεβαίως συνθήκες δεν είναι περίεργο που αναδεικνύονται σχέσεις της Χρυσής Αυγής με το οργανωμένο έγκλημα ή ότι βασικά στελέχη της ναζιστικής οργάνωσης εμπλέκονται σε δραστηριότητες όπως εκβιασμοί, σωματεμπορία κλπ. Προνομιακοί χώροι για στρατολογία της ΧΑ είναι οι σύνδεσμοι οπαδών, μπράβοι της νύχτας, μικροπαραβάτες, λούμπεν στοιχεία.
Η συμμετοχή σε διαφόρων ειδών συμμορίες, σε συγκρούσεις στα γήπεδα, σε κυνηγητά μεταναστών είναι προϋπόθεση για τη συμμετοχή στις ομάδες τραμπούκων της Χρυσής Αυγής, η οποία ξεδιπλώνει την ίδια δοκιμασμένη παλιά τακτική των ναζί. Σε τέτοιους χώρους δραστηριοποιούνται και άλλοι κρατικοί μηχανισμοί στρατολογώντας χαφιέδες, πράκτορες, προβοκάτορες κ.ά.
Η επανάληψη αυτών των στοιχείων είναι αναγκαία ως υπενθύμιση σε όλους όσοι κάνουν ότι τα ξεχνάνε και προσπαθούν σήμερα να διαχωρίσουν τον εγκληματικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής από τη φύση της ως ναζιστικής - φασιστικής οργάνωσης. 'Η αλλιώς, όπως λέει και η ανακοίνωση του ΚΣ της ΚΝΕ, «είναι εγκληματίες επειδή είναι φασίστες»...
