Στους χειρισμούς για τη Χρυσή Αυγή κυριαρχεί η προσπάθεια της κυβέρνησης να κατοχυρωθεί σαν εγγυητής της «νομιμότητας» και της «σταθερότητας». Πάνω εκεί ανταγωνίζεται τον ΣΥΡΙΖΑ. Προβάλλει τη συμβολή όλων των θεσμών του αστικού κράτους στη «θωράκιση της δημοκρατίας», με στόχο να τους εξωραΐσει στα μάτια του λαού και ταυτόχρονα να τους ενισχύσει σε βάρος του. Ορισμένα παραδείγματα: Η αστική Δικαιοσύνη εμφανίζεται να κάνει καλά και γρήγορα τη δουλειά της στο ζήτημα της Χρυσής Αυγής. Η ίδια Δικαιοσύνη βγάζει παράνομες εννιά στις δέκα απεργίες, καταδικάζει πρωτοπόρους εργάτες, έχει χαρακτηρίσει και έχει διώξει επανειλημμένα σαν «τελεσθέν έγκλημα» κινητοποιήσεις του ταξικού κινήματος.
Η Αστυνομία, και ιδιαίτερα η «Αντιτρομοκρατική», εμφανίζεται από την κυβέρνηση να υπηρετεί με αποτελεσματικότητα τη διασφάλιση της νομιμότητας, να διαθέτει μηχανισμούς παρακολούθησης αναγκαίους για την πάταξη της Χρυσής Αυγής, με τους οποίους μάλιστα προσπαθεί να εξοικειώσει το λαό. Πρόκειται, όμως, για τον κατασταλτικό βραχίονα του αστικού κράτους, το μηχανισμό «που έχει κατ' αποκλειστικότητα το δικαίωμα να ασκεί βία», όπως λένε οι απολογητές της αστικής δημοκρατίας. Κρύβουν ότι το κράτος είναι ταξικό και ότι η βία που ασκεί είναι για λογαριασμό της μεγαλοεργοδοσίας. Με αυτή τη βία βρέθηκαν αντιμέτωποι οι χαλυβουργοί μετά από εννιά μήνες απεργίας. Με αυτή τη βία έρχεται αντιμέτωπος κάθε κλάδος εργαζομένων που αντιπαλεύει την κυρίαρχη πολιτική και διεκδικεί τα δικαιώματά του.
Η Βουλή, που τώρα λένε πως θα πάρει μέτρα ενάντια στη Χρυσή Αυγή, είναι η ίδια που νομοθετεί σε βάρος του λαού. Που παράγει «δίκαιο» για λογαριασμό της αστικής τάξης και το νομιμοποιεί, αξιοποιώντας τους αρνητικούς για το λαό συσχετισμούς. Η ίδια η κυβέρνηση πάει να ξεπλυθεί στα μάτια των εργαζομένων με αφορμή την υπόθεση της Χρυσής Αυγής και μαζί της να ξεπλύνει το αστικό πολιτικό σύστημα. Η Χρυσή Αυγή, όμως, δεν είναι κάτι έξω από τη βία του κεφαλαίου. Για λογαριασμό της μεγαλοεργοδοσίας, άλλωστε, στοχοποιεί πρωτοπόρους εργάτες, στήνει δουλεμπορικά γραφεία, μολύνει εργατικές συνειδήσεις με το δηλητήριο του ρατσισμού, προπαγανδίζει υπέρ των εφοπλιστών και των μεγαλοεργολάβων.
Δεν είναι, όμως, και έξω από τη βία του κράτους. Διαπλέκεται με τους μηχανισμούς του και αντικειμενικά βοηθά στην προσπάθεια να τρομοκρατηθεί και να κατασταλεί το κίνημα. Η σχέση του αστικού κράτους με το ναζιστικό μόρφωμα είναι πολύ βαθύτερη από την εμπλοκή αστυνομικών σε υποθέσεις που σχετίζονται με τη δράση της Χρυσής Αυγής, ή με την από κοινού συμμετοχή σε υποθέσεις του οργανωμένου εγκλήματος. Ο λαός πρέπει να δει πίσω από την προπαγάνδα της κυβέρνησης και τον αποπροσανατολισμό που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ, σηκώνοντας κουρνιαχτό για το ποιος υπερασπίζεται καλύτερα την αστική δημοκρατία. Η διέξοδος για το λαό είναι αντιπάλεμα των μονοπωλίων και του κράτους τους, σε αυτή τη γραμμή πάλης θα βάλει εμπόδια στους μπράβους του κεφαλαίου. Ανατρέποντας το κεφάλαιο και την εξουσία του θα συντρίψει οριστικά και το φασισμό.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
