Η σύλληψη των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής δεν πρέπει να δημιουργήσει συγχύσεις ως προς τον αστικό της χαρακτήρα, ως δύναμη του συστήματος. Αυτό που σκόπιμα αποσιωπάται από την αστική προπαγάνδα, τα αστικά επιτελεία, τα κόμματα του κεφαλαίου, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι πρόκειται για δύναμη που οργανώνεται και εκπαιδεύεται εναντίον του λαού και του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Ολοι προβάλλουν γενικά το φασιστικό χαρακτήρα της, εστιάζοντας στη βία, στους κινδύνους για τη δημοκρατία, εννοώντας βεβαίως την αστική δημοκρατία. Λες και υπάρχει δημοκρατία γενικά, λες και είναι αταξική, λες και είναι για όλους η ίδια. Για παράδειγμα, στους τόπους δουλειάς ισχύει ή όχι τρομοκρατία των καπιταλιστών στους εργάτες; Δημοκρατία για τους αστούς είναι ή δεν είναι να αποφασίζονται και να εφαρμόζονται οι αντεργατικοί, οι αντιλαϊκοί νόμοι, να αντιμετωπίζονται με κρατική καταστολή οι ταξικοί αγώνες της εργατικής τάξης και των συμμάχων της κ.λπ.;
Το ΚΚΕ ανέδειξε το ζήτημα ότι η Χρυσή Αυγή είναι δύναμη που οργανώνεται και εκπαιδεύεται εναντίον του λαού και του εργατικού - λαϊκού κινήματος ως ναζιστική εγκληματική οργάνωση, όχι μόνο τώρα που χτυπά δολοφονικά και Ελληνες εργάτες, κομμουνιστές συνδικαλιστές, αλλά από τότε ακόμη που χτυπούσε μετανάστες.
***
Με τις δολοφονικές επιθέσεις σε Πέραμα και ιδιαίτερα στο Κερατσίνι, η αστική προπαγάνδα εστίασε σε ένα ζήτημα που επαναλαμβάνεται και μετά τις συλλήψεις των χρυσαυγιτών. Την ανάγκη «για σταθερότητα και ομαλότητα». Μάλιστα, μερίδα του αστικού Τύπου το συνέδεσε με τα σημάδια ανάκαμψης της οικονομίας που εμφανίστηκαν με το «πρωτογενές πλεόνασμα», τη «μείωση της ύφεσης», υπογραμμίζοντας μάλιστα την ανάγκη «εθνικού καθήκοντος» της ενιαίας, απ' όλα τα κόμματα αντιμετώπισης της κυβερνητικής προσπάθειας για ανάκαμψη, δηλαδή της ολοένα και πιο γοργής και εντατικής εφαρμογής των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων, αλλά και την εξάλειψη των αντιπαραθέσεων τόσο στην υπόθεση «διαχείριση της κρίσης» όσο και στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής.
Το ζήτημα, επομένως, που προβάλλει η αστική προπαγάνδα, αλλά και τα κόμματα της διαχείρισης περί «σταθερότητας και ομαλότητας», απευθύνεται στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα με συγκεκριμένο σκοπό. Να επιβάλει στο εργατικό, στο λαϊκό κίνημα «άκρα του τάφου σιωπή», προβάλλοντας κινδύνους αποσταθεροποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος ως επιζήμιους για το λαό και μάλιστα σε μια στιγμή που, αφ' ενός ανοίγει ο δρόμος για ανάκαμψη της οικονομίας (εδώ αφήνουν σκόπιμα να αιωρείται η αυταπάτη ότι θα ωφεληθεί ο λαός, ενώ ωφελείται ήδη τα μέγιστα το κεφάλαιο), αλλά και το γεγονός ότι η κυβέρνηση ήταν αποτελεσματική στην αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής η εγκληματική δράση της οποίας οδηγούσε στην αποσταθεροποίηση. Επομένως, ο λαός πρέπει να συμβάλει στη «σταθερή πορεία της χώρας», αποδεχόμενος τη σημερινή βάρβαρη πραγματικότητα για τον ίδιο.
***
Η πρώτη πολιτική δύναμη, που εκτίμησε κινδύνους αποσταθεροποίησης από τη δράση της Χρυσής Αυγής είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αποσταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος. Φρόντισε δε να ενοχοποιήσει την κυβέρνηση γι' αυτό. Αλλωστε, στο νέο διπολισμό τέτοια φαινόμενα θα ενταθούν. Και η κυβέρνηση φρόντιζε να αντιμετωπίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως μέρος της προσπάθειας αποσταθεροποίησης. Αλλά κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, με μοχλό τη Χρυσή Αυγή, επεδίωξαν και επιδιώκουν να απαντήσουν στην εγκληματική τρομοκρατική της δράση, καλλιεργώντας στο λαό έναν άλλο φόβο. Προβάλλοντας τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης, καλλιεργούν την ψυχολογία τού «Θανάση κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης». Καλλιεργούν την ψυχολογία της αποδοχής από το λαϊκό κίνημα να υποστείλει τη σημαία της ταξικής πάλης, μπροστά στον κίνδυνο της ναζιστικής δράσης της Χρυσής Αυγής. Τώρα, προβάλλουν την αποτελεσματικότητα της δράσης των κρατικών μηχανισμών ως τον «ισχυρό προστάτη» του λαού. Επομένως, αυτή η προπαγάνδα «περί σταθερότητας και ομαλότητας» στοχεύει στην ισχυροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος με την ακόμη μεγαλύτερη συνδρομή του λαού. Ουσιαστικά, εκβιάζουν το λαό, θέλοντας να τον τραβήξουν «κάτω από ξένη σημαία», απεμπολώντας τα πραγματικά του συμφέροντα και πάνω απ' όλα με παραίτηση από τους αγώνες. Δεν είναι περίεργο που αυτή τη λογική την άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ηδη σε άρθρο στην «Αυγή» της Κυριακής, (29/9/2013), γράφουν ότι «η αριστερά του δημοκρατικού δρόμου είναι οργανικά δεμένη με τον αστικό πολιτισμό». Μέρος του αστικού πολιτικού συστήματος ο ΣΥΡΙΖΑ και το ομολογεί. Ηδη η κυβέρνηση θωρακίζει ακόμη πιο πολύ το ήδη υπάρχον αντιδραστικό νομικό οπλοστάσιο που αντικειμενικά στρέφεται ενάντια στο οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, ενάντια στη συλλογικά αποφασισμένη μαζική δράση και οργάνωση της ταξικής, εργατικής, λαϊκής πάλης, όταν συγκρούεται με την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Γι' αυτό χρειάζεται λαϊκή επαγρύπνηση, ένταση της οργανωμένης ταξικής πάλης σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Είναι μονόδρομος και στην πάλη για την οριστική κατάργηση της μήτρας που γεννά και αναπαράγει το φασισμό.
