Το προφίλ της δύναμης που μπορεί να διαπραγματευτεί αποτελεσματικά υπέρ των συμφερόντων της αστικής τάξης, σε αντίθεση με την κυβέρνηση, επιχείρησε να φιλοτεχνήσει για τον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στη συνεδρίαση της ΚΕ το περασμένο Σαββατοκύριακο. Είχε προηγηθεί φυσικά προσπάθεια να παρουσιάσει τη διαπραγμάτευση στα ευρωενωσιακά διαβούλια ως προϋπόθεση ανακούφισης του λαού, όταν είναι δεδομένο πως αυτή ακόμα κι αν καταλήξει σε «κούρεμα» του χρέους, θα επιφέρει πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα.
Στο πλαίσιο αυτό επανέλαβε τις διαβεβαιώσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «είναι σήμερα η δύναμη σταθερότητας στη χώρα, η εγγύηση της σταθερότητας» επειδή έχει πρόγραμμα για την έξοδο απ' την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου, έχει «εδραιώσει το διεθνές κύρος» του και κυρίως παλεύει για «μια ευρύτατη εθνική, κοινωνική και πολιτική συνεννόηση» που είναι «σήμερα αναγκαία», αλλά «ως αφετηρία όμως ενός νέου συσχετισμού που θα προκύψει από τις εκλογές».
«'Η με το μνημόνιο, ή με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», αναφώνησε, επιβεβαιώνοντας ότι το πρόγραμμα με τα ψίχουλα για την ακραία φτώχεια και τις παροχές στο κεφάλαιο είναι όλο κι όλο ό,τι απέμεινε απ' τις υποσχέσεις στο λαό που αφειδώς μοίραζε για ψηφοθηρικούς, όπως αποδείχτηκε, λόγους. Κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν η φράση «οφείλουμε να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας στον ελληνικό λαό όσο σκληρή κι αν είναι αυτή, η κυβέρνηση Σαμαρά αφήνει πίσω της μια χώρα σε κατάσταση χρεοκοπίας».
Η ομιλία του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν προσηλωμένη ακριβώς στο να ενισχύσει την υποψηφιότητα που έχει θέσει για την ανάληψη της αστικής διαχείρισης. Ετσι, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι εφαρμόζοντας κατά γράμμα το μνημόνιο στραγγαλίζει την «πραγματική οικονομία», ότι υπονομεύοντας τον ίδιο, υπονομεύει τη σταθερότητα που έχει ανάγκη η αστική τάξη. Κατήγγειλε την «πολιτική ηγεσία της Ευρώπης» ως «ανίκανη να διαχειριστεί με αποτελεσματικότητα το μέγεθος της κρίσης» και την «κοντόφθαλμη γερμανική ηγεμονία», «που ανακυκλώνει την κρίση και θέτει στόχους στους οποίους καμία χώρα δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί».
«Ποντάροντας» στην ψευδαίσθηση της φιλολαϊκής διεξόδου απ' την κρίση στο υπάρχον πλαίσιο, ώστε να πείσει το λαό να στρατευτεί κάτω απ' τις σημαίες του αντιπάλου του, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι φταίνε «τα εργαλεία με τα οποία η Ευρώπη προσπάθησε να αντιμετωπίσει την κρίση» και που «μόνο κοινωνική δυστυχία φέρνουν». Πρόσθεσε ότι «η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία η οποία θα έχει στόχο και αποστολή την προστασία των ανθρώπων»...
Διαθέσιμος για το κεφάλαιο εντός και εκτός Ελλάδας
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ πάντα με το βλέμμα στραμμένο στους καπιταλιστές διαμαρτυρήθηκε πως «ούτε διέξοδος στο πρόβλημα του χρέους υπάρχει, ούτε έξοδος στις αγορές υπάρχει, ούτε απαλλαγή της χώρας από τα μνημόνια». Προσπέρασε πως όλα αυτά, προϋποθέσεις για τη στήριξη της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, συνεπάγονται πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα και επανέφερε τις γνωστές προτάσεις για διαπραγμάτευση και λύση στο πρόβλημα του χρέους, το οποίο βεβαίως αναγνώρισε για πολλοστή φορά ως ευθύνη του λαού να αποπληρώσει.
Σε συνάρτηση μ' αυτό υποσχέθηκε στην αστική τάξη ότι «μετά την ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους, θα σταματήσουν οι αγορές να είναι εχθρικές» και άρα θα αποκατασταθεί η δυνατότητα του αστικού κράτους να δανείζεται για τις ανάγκες της, στέλνοντας το λογαριασμό στο λαό.
Ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ακόμα ότι η δανειακή σύμβαση είναι ανεξάρτητη απ' το μνημόνιο, κρύβοντας ότι η διαθεσιμότητά της εξαρτάται από την πορεία υλοποίησης των μνημονιακών μέτρων που άλλωστε αποτελούν τμήμα αναπόσπαστο της στρατηγικής της ΕΕ.
Στο σημείο αυτό ήταν που, απευθυνόμενος στους καπιταλιστές, αλλά και σε λαϊκές δυνάμεις που έχουν πειστεί ότι η διευθέτηση του χρέους θα επιτρέψει μια όποια ανακούφισή τους, υποστήριξε: «Για να υπάρξει λύση στο πρόβλημα του χρέους πρέπει η Ελλάδα να διαπραγματευτεί. Ποια κυβέρνηση μπορεί να διαπραγματευτεί για το καλό της Ελλάδας και του λαού της; Η κυβέρνηση των μνημονίων; Η κυβέρνηση που βγαίνει δεξιά και αριστερά και δηλώνει ότι το χρέος είναι βιώσιμο; (...) Η Ελλάδα χρειάζεται μια ισχυρή κυβέρνηση. Με ισχυρή λαϊκή εντολή και στήριξη».
Εντείνοντας τη ρητορική των κάλπικων και εκβιαστικών διλημμάτων πρόσθεσε: «Και αυτή θα είναι μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του. Οσο πιο ισχυρή και ευρεία θα είναι η νίκη μας στις επόμενες εκλογές, τόσο πιο ισχυρή θα είναι η θέση της χώρας και του λαού μας».
Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας αναφερόμενος στη διεθνή συγκυρία (Κυπριακό, Συρία, Ουκρανία, Βαλκάνια) - δίχως λέξη φυσικά για τις αιτίες που υποδαυλίζουν πολέμους, εθνικιστικές συγκρούσεις κ.λπ. - διαμήνυσε ακόμα στο ντόπιο κεφάλαιο ότι η κυβέρνησή του θα ακολουθήσει «εξωτερική πολιτική που να διεκδικεί δυναμικά εντός, αλλά και πέρα από την ΕΕ, σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς. Που να προασπίζει και προωθεί ενεργά τα συμφέροντα της Ελλάδας, να ενισχύει το διεθνή της ρόλο».
Είχε δε το θράσος έπειτα από μια ώρα διαπιστευτηρίων και εξετάσεων στους καπιταλιστές να εγκαλέσει το ΚΚΕ ότι δεν έχει ...«επαναστατική γραμμή» και «δεν βοηθά το λαϊκό κίνημα αλλά τους εχθρούς του»!!!
Να σημειωθεί, τέλος, ότι στη διάρκεια των εργασιών πλειοψηφία - μειοψηφία πρόσθεσαν ένα ακόμα επεισόδιο στο σίριαλ της κάλπικης αντιπαράθεσής τους που τους βοηθά να ψαρεύουν δεξιά - αριστερά σε θολά νερά. Στις αιτιάσεις πάντως όσων στο εσωκομματικό πεδίο νιώθουν να απειλούνται από νέους «ένοικους», αφιχθέντων απ' το ΠΑΣΟΚ, ο Αλ. Τσίπρας τους κάλεσε να ξεπεράσουν «μικροπαραγοντισμούς και μεγαλοπαραγοντισμούς», τις «τρικυμίες μέσα στα ποτήρια» και τις «υπαρξιακές κρίσεις και κρίσεις ταυτότητας για ψύλλου πήδημα» και να «συγκροτήσουμε συμμαχίες».
