Οι ανακοινώσεις από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, ότι θα ξεκινήσει πρόγραμμα αγοράς ομολόγων και τίτλων από εμπορικές τράπεζες με χαμηλή πιστοληπτική αξιολόγηση (όπως της Ελλάδας και της Κύπρου), προκειμένου, λέει, να αυξηθεί η ρευστότητα και να βοηθηθεί η «πραγματική οικονομία», με την προϋπόθεση όμως ότι θα υπάρχει πρόγραμμα των χωρών με την ΕΕ και ότι θα συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις, είναι μια καλή αφορμή οι εργαζόμενοι στη χώρα μας να θυμηθούν αυτό που από την αρχή έλεγε το ΚΚΕ: Οτι ανεξάρτητα από το πώς πλασάρεται από διάφορες διαχειριστικές δυνάμεις το ότι «τα μνημόνια τελειώνουν», το ενδεχόμενο μετάβασης σε μια πιο «επεκτατική» πολιτική διαχείρισης και σε ευρωπαϊκούς μηχανισμούς εποπτείας θα συνοδεύεται πάντα με αντιλαϊκά μέτρα, που υπηρετούν την κερδοφορία του κεφαλαίου και κατοχυρώνονται από τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ.
Τι λέει ο κεντρικός τραπεζίτης της ΕΕ; «Το Σύμφωνο Σταθερότητας πρέπει να παραμείνει η άγκυρα αξιοπιστίας με βιώσιμα δημόσια οικονομικά και την ανάλογη ευελιξία στους κανόνες, που θα επιτρέπουν στις κυβερνήσεις να προσανατολίσουν τα κόστη των προϋπολογισμών σε μεγάλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα αυξήσουν τη ζήτηση και θα επιτύχουν μια πιο φιλική στην ανάπτυξη σύνθεση των δημοσιονομικών πολιτικών». Επίσης, σημειώνει ρητά: «Χωρίς πρόγραμμα προσαρμογής δεν υπάρχουν αγορές».
Τι πρακτικά σημαίνουν όλα αυτά; Οτι για να δοθούν νέες «ενέσεις» στο κεφάλαιο, μέσω των τραπεζών που θα δανείζουν επιχειρηματικούς ομίλους, πρέπει να συνεχιστούν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις (μεταρρυθμίσεις τις λένε) με βάση τα συμφωνημένα στο πλαίσιο της εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ. Δηλαδή, όσα χρειάζεται το κεφάλαιο για να εξασφαλίσει την κερδοφορία του, για να μπορέσει να ξεπεράσει τη φάση της κρίσης. Αυτό σημαίνει επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων με κυριαρχία των ατομικών, μειώσεις μισθών των εργαζομένων, περικοπές σε Υγεία, Ασφάλιση, Πρόνοια, Παιδεία και κάθε τομέα όπου πρέπει να αναπτυχθεί παραπέρα η επιχειρηματική δράση, ιδιωτικοποιήσεις και απελευθερώσεις αγορών. Και βέβαια αυτή η στρατηγική είναι κοινή σε όλη την ΕΕ. Η αποδοχή της ΕΕ του κεφαλαίου από τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και από όποιους άλλους διαχειριστές σημαίνει νέα δεινά για τα λαϊκά στρώματα.
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, η χτεσινή εικόνα στον Τύπο, ειδικά σε αυτόν που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ, θύμιζε αυτούς που «πέφτουν από τα σύννεφα». Ετσι, π.χ., η «Αυγή» εξανίσταται για το «Μνημόνιο Ντράγκι». Πριν από λίγο καιρό, βεβαίως, εκθείαζαν τις προτάσεις Ντράγκι ως θετική εξέλιξη, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Γ. Δραγασάκης. Ολοι αυτοί που «ανακάλυψαν την Αμερική» είναι αυτοί που συμμετέχουν στην κοροϊδία και την εξαπάτηση των εργαζομένων ότι δήθεν μια άλλη διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της ΕΕ, μια άλλη διαχείριση του καπιταλισμού, είναι η σωτηρία τους.
Μόλις την περασμένη Τετάρτη, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης όλο αγωνία ρωτούσε τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, για το «χρονοδιάγραμμα που έχει θέσει η Κομισιόν για την "αντικατάσταση" της τρόικας», καθώς επίσης «ποιους ευρωπαϊκούς θεσμούς θα περιλαμβάνει η νέα δομή και τι μορφή θα έχει».
Οι εργαζόμενοι πρέπει να απορρίψουν τα παραμύθια που τους σερβίρονται, να δυναμώσουν τον αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό αγώνα, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ για την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και εργατική - λαϊκή εξουσία.
