Οι εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα βιώνουμε εδώ και 16 μήνες τον κίνδυνο της απόλυσης, τον εφιάλτη της ανεργίας. Βρισκόμαστε 16 μήνες στο δρόμο, για να υπερασπιστούμε το δικαίωμά μας στη δουλειά, το δικαίωμά μας στη ζωή. Ολο αυτό το διάστημα, αντιμετωπίζουμε από την κυβέρνηση τον εμπαιγμό και την κοροϊδία.
Μας ανάγκασαν, με τον πιστόλι στον κρόταφο και προκειμένου να μη χάσουμε τη δουλειά μας, να κάνουμε αιτήσεις σε θέσεις μακριά από τον τόπο κατοικίας μας, ουσιαστικά να ξεσπιτωθούμε σε άλλη πόλη. 85 συνάδελφοί μας δεν είχαν καν δικαίωμα να κάνουν αίτηση, σταμάτησαν να πληρώνονται από το Μάρτη του 2014 και οδηγούνται στην απόλυση. Μας ανάγκασαν να κάνουμε αίτηση για θέσεις άλλων υπουργείων, με ταυτόχρονο υποβιβασμό της κατηγορίας εκπαίδευσης (από ΠΕ σε ΤΕ), γεγονός που συνεπάγεται δραματική μείωση του μισθού μας και της σύνταξής μας.
Στην ίδια κατάσταση με εμάς βρίσκονται και άλλοι, χιλιάδες εργαζόμενοι, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.
Aπέναντι σε αυτήν τη λαίλαπα, ένα δρόμο έχουμε, μια επιλογή: Να μην κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια, να ενώσουμε τις φωνές μας, να βγούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ στους δρόμους του Αγώνα και να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να αποκρούσουμε αυτήν την πολιτική, που θέλει να ζήσουμε με ψίχουλα.
Αποδείχτηκε ότι κανένας «σωτήρας», κυβερνητικός ή άλλος, δε θα μας λύσει το πρόβλημα. Κανένας βουλευτής ή άλλος παρατρεχάμενος κυβερνητικός δε θα σταθεί δίπλα μας. Ατομική λύση δεν υπάρχει.
Αύριο, την 1η του Νοέμβρη, διοργανώνεται ένα μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο, με αιχμή τα ζητήματα της ανεργίας και των απολύσεων. Ηδη, πάνω από 900 σωματεία έχουν πάρει αποφάσεις συμμετοχής, ανάμεσά τους, 22 ΕΛΜΕ και 15 Σύλλογοι Δασκάλων - Νηπιαγωγών. Αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαδηλώσουμε ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι ΜΑΖΙ, σαν μια γροθιά. Οι άνεργοι, οι απλήρωτοι, οι διαθέσιμοι. Αλλωστε, όλοι αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, ενώ είναι γνωστό ότι η απόλυση στο δημόσιο τομέα, είναι άμεσα συνυφασμένη με τις διαθεσιμότητες.
Καλούμε, λοιπόν, κάθε συνάδελφό μας, κάθε διαθέσιμο εκπαιδευτικό να βρίσκεται εκεί, να ενώσουμε τη φωνή μας με όλους τους άλλους εργαζόμενους.
Στο πανελλαδικό αυτό συλλαλητήριο καλέσαμε ως «διαθέσιμοι» εκπαιδευτικοί, χωρίς προκαταλήψεις και αποκλεισμούς και τη Συντονιστική Επιτροπή των Εκπαιδευτικών σε Διαθεσιμότητα της Αθήνας (όπου δραστηριοποιούμαστε αυτοί που κατοικούμε στην Αθήνα) και την Επιτροπή της Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους, ώστε η Συντονιστική Επιτροπή της Αθήνας, να μην πάρει απόφαση συμμετοχής στο συλλαλητήριο. Εκαναν ό,τι μπορούσαν για να μην ενωθεί η φωνή των διαθέσιμων με εκατοντάδες συνδικάτα, φορείς, συλλόγους κ.ά. Την ίδια στάση κράτησαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα και στις ΕΛΜΕ τους.
Αραγε ποιον εξυπηρετεί αυτή η στάση; Πότε είναι πιο δυνατή η φωνή των διαθέσιμων; Οταν είναι μόνοι τους ή όταν είναι ενωμένοι με τους υπόλοιπους εργαζόμενους που υποφέρουν, όταν είναι ενωμένοι στο δρόμο με εκατοντάδες συνδικάτα;
Πολύ περισσότερο, που οι ίδιες δυνάμεις δεν το κάνουν πρώτη φορά. Ολο αυτό το διάστημα, στη Συντονιστική Επιτροπή της Αθήνας συμβαίνουν τα εξής: «Οργανώνονται» κινητοποιήσεις που δεν ανακοινώνονται επίσημα, που δεν τις μαθαίνουν όλοι οι διαθέσιμοι εκπαιδευτικοί, αλλά μόνο ορισμένοι. Κινητοποιήσεις, που αποφασίζονται και οργανώνονται από ελάχιστα άτομα, που δεν τις μαθαίνουν ή δεν συζητιούνται στη Συντονιστική, ούτε στα ΔΣ των ΕΛΜΕ, στην περιοχή των οποίων γίνεται η κινητοποίηση, αλλά ούτε και στο ΔΣ της ΟΛΜΕ. Κινητοποιήσεις, όπως μας λένε «κρυφές» (!!!), του στυλ «ελάτε 9 η ώρα εκεί», χωρίς να γνωρίζει κανείς για ποιο λόγο, «και εκεί θα σας πούμε». Και μετά γκρινιάζουν γιατί δεν συμμετέχουν οι «εν ενεργεία» εκπαιδευτικοί στις κινητοποιήσεις μας! Οι κινητοποιήσεις αυτές τελικά, όλο και περισσότερο, καταλήγουν να είναι αποκλειστικά καταλήψεις γραφείων υπουργών και τίποτα άλλο, χάπενινγκ για τα κανάλια, με αίτημα να μας δεχτεί κάποιος υπουργός.
Δε γίνεται καμία προσπάθεια, για να συσπειρωθούμε όλοι οι διαθέσιμοι μαζί, για να ενωθούμε με τους συναδέλφους μας εκπαιδευτικούς στα σχολεία, με τους γονείς, με τους μαθητές, με τα υπόλοιπα συνδικάτα. Δε γίνεται καμία προσπάθεια να δούμε τον πραγματικό υπεύθυνο της διαθεσιμότητας - απόλυσής μας, που είναι στρατηγική της ΕΕ η υποβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης, η μετατροπή της σε φτηνή κατάρτιση και δεξιότητες, η μετακίνηση των μαθητών των ΕΠΑΛ στα ΙΕΚ και τις ΣΕΚ (μη τυπική εκπαίδευση). Καταλήγουν να μιλάμε μόνο για το ΒενιζελοΣαμαρά, τον κακό Αρβανιτόπουλο, τον κακό Λοβέρδο και άλλα τέτοια.
Η τακτική αυτή έχει σαν αποτέλεσμα, από 500 άτομα που έπαιρναν μέρος στις δραστηριότητες της Συντονιστικής της Αθήνας, να έχουν μείνει τελικά μερικές δεκάδες. Ο υπόλοιπος κόσμος έχει πάει σπίτι του και ψάχνει ατομική διέξοδο. Πολλοί συνάδελφοι διαθέσιμοι αναρωτιούνται όλο και πιο συχνά τι συμβαίνει και τι πολιτικά παιχνίδια παίζονται στις πλάτες τους. Εκφυλίζονται κινητοποιήσεις, απογοητεύονται συνάδελφοι, καθώς η λαίλαπα που ζούμε δεν αντιμετωπίζεται μόνο με χάπενινγκ και καταλήψεις. Χρειάζεται και χιλιάδες κόσμο στο δρόμο, αποφασισμένο να παλέψει για το δίκιο του.
Εμείς καλούμε κάθε συνάδελφό μας, κάθε εκπαιδευτικό σε διαθεσιμότητα να προβληματιστεί. Να μην απογοητευτεί, να πεισμώσει, να βγει στο δρόμο, να παλέψει. Το συλλαλητήριο την 1η Νοέμβρη ας είναι το ξεκίνημα μιας νέας προσπάθειας για όλους μας. Ολοι και όλες στον αγώνα για να παρθούν πίσω οι διαθεσιμότητες - απολύσεις. Εχουμε τη δύναμη να επιβάλουμε το δίκιο μας!
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΜΟΤΗΤΑ
