Η δυστυχία, δυστυχία, αλλά και η ναυλαγορά, ναυλαγορά. Δε πα' να καίγεται ο τόπος. Δε πα' να καταστρέφονται κατά μάζες ανθρώποι... Υπάρχει μια κατηγορία καπιταλιστών που δε χαμπαριάζουν. Οχι όλοι, σίγουρα όμως οι περισσότεροι και ειδικά αυτοί που βαράνε το ζουρνά. Ο τίτλος στο σχετικό ρεπορτάζ του ειδικού Τύπου τα λέει όλα: «"Αφηνίασε" η ναυλαγορά». Και όπως εξηγεί το σχετικό ρεπορτάζ, «με τον δείκτη βαρόμετρο των διεθνών ναυλαγορών Baltic Dry Index να σημειώνει κέρδη μεγαλύτερα του 20% μέσα σε τέσσερις εργάσιμες μέρες δυναμική είναι και η ανάκαμψη των μετοχών εισηγμένων ναυτιλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στη μεταφορά ξηρού φορτίου αλλά και στους άλλους κλάδους». Εχει αυτό κάποιο ειδικό ενδιαφέρον για την ελληνική πραγματικότητα; Οπως καταγράφουν οι αναλυτές, «σε αυτό το περιβάλλον μετοχές ναυτιλιακών που δραστηριοποιούνται στην αγορά αυτή, πολλές εκ των οποίων ελληνικών συμφερόντων, σημειώνουν σημαντικότατες ανόδους». Αφορά, δηλαδή, όλους αυτούς που - κατά το υπουργείο Ναυτιλίας - λόγω του «υψηλού ναυτεργατικού κόστους» δεν μπορούν να ανταγωνιστούν στον διεθνή στίβο.
Κι επειδή αυτά τα πράγματα δεν συμβαίνουν μόνα τους, ούτε βεβαίως γιατί υποκινούνται από το περίφημο «εφοπλιστικό δαιμόνιο», η εξήγηση είναι απλή: «Στην κίνησή τους αυτή υψηλότερα (σ.σ. των μετοχών) συνέβαλε και το μπαράζ εκθέσεων επενδυτικών οίκων όπως οι Barclays Capital, RS Platou Markets, Arctic Securities, Bimco και Clarkson Securities που χαρακτηρίζουν σε γενικές γραμμές τις αποτιμήσεις για επιλεγμένες επιχειρήσεις ελκυστικές και τις προοπτικές για τα κέρδη των πλοίων αλλά και τις αξίες τους θετικές». Δηλαδή, «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει». `Η, σε πιο απλά ελληνικά, η σύμφυση του εφοπλιστικού κεφαλαίου με το χρηματιστηριακό έκανε και πάλι το θαύμα της. Βοηθούσης, βεβαίως, και μιας ναυτιλιακής πολιτικής που εξασφαλίζει στους Ελληνες εφοπλιστές φτηνό κι ακόμα πιο φτηνό εργατικό δυναμικό.
