Με κάθε τρόπο και μέσο συνεχίζεται η επιχείρηση της κυβέρνησης και άλλων αστικών επιτελείων για αποπροσανατολισμό και εγκλωβισμό του λαού. Το πιο πρόσφατο τέτοιο όπλο που έβγαλαν από την φαρέτρα τους, στοχεύοντας τα λαϊκά συμφέροντα, ήταν η κίνηση της κυβέρνησης την Τετάρτη να ανακοινώσει ότι ζητά ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Ενώ συνεχίζονται παζάρια και παιχνίδια γύρω από την εκλογή του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας, όπου συμμετέχει και η αξιωματική αντιπολίτευση, μαζί και άλλα κόμματα, όπως και οι εντεινόμενες διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού.
Συγκεκριμένα, όπως ανακοινώθηκε μετά από σύσκεψη του πρωθυπουργού, Αντ. Σαμαρά, με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλο, η συγκυβέρνηση σκοπεύει να ζητήσει από αύριο (οπότε επισήμως αρχίζει η Γ' Σύνοδος της ΙΕ Περιόδου της Βουλής) ψήφο εμπιστοσύνης από το Κοινοβούλιο. Ταυτόχρονα, επιχειρώντας οι δυο τους να βάλουν φρένο στη φιλολογία για πρόωρες εκλογές, ήδη από το φθινόπωρο, εξήγγειλαν επισήμως ότι η συζήτηση για τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα αρχίσει Φλεβάρη του 2015.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής, η συζήτηση επί της πρότασης εμπιστοσύνης αρχίζει δύο ημέρες μετά από την υποβολή της πρότασης στη Βουλή, διαρκεί ως τρεις μέρες και τερματίζεται με ψηφοφορία, το αργότερο έως τα μεσάνυχτα της τρίτης ημέρας από την έναρξή της. Αν η πρόταση υποβληθεί στη Βουλή αύριο (ταυτόχρονα με την κατάθεση από τον υπουργό Οικονομικών το προσχεδίου του νέου προϋπολογισμού) η ψηφοφορία πάει για τα μεσάνυχτα της επόμενης Παρασκευής.
Κατευθύνουν (σ)την εκλογολογία
Υποτίθεται ότι η κίνηση γίνεται για να διακοπεί η εκλογολογία. Στην πράξη μόνο έτσι δε γίνεται. Το αντίθετο μάλιστα. Με μια σειρά παρεμβάσεων και με τη βοήθεια διαφόρων επιτελείων του συστήματος, τα κόμματα της αστικής διαχείρισης κράτησαν και κρατούν «ψηλά» την τέτοια συζήτηση:
-- Οι ομιλίες του Αντ. Σαμαρά το προηγούμενο Σάββατο στη Χαλκιδική και χτες στην Αθήνα, οι φιέστες που διοργανώνει όλο αυτό το διάστημα η ΝΔ με αφορμή τα 40 χρόνια από την ίδρυσή της, το κάλεσμα επανασυσπείρωσης σε «μεσαία» στελέχη και ψηφοφόρους της που αδρανοποιήθηκαν ή απομακρύνθηκαν ή απορροφήθηκαν σε άλλους χώρους το προηγούμενο διάστημα, η πρόσκληση για συμπόρευση με τη ΝΔ όσων προηγούμενα ψήφιζαν άλλα κόμματα, η επιχειρούμενη «αμφίπλευρη διεύρυνση, ώστε η ΝΔ να καλύψει όλο το φάσμα από την παραδοσιακή Δεξιά ως το μεταρρυθμιστικό Κέντρο», όπως λέγεται χαρακτηριστικά από στελέχη της Συγγρού, όλα γίνονται με το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες.
-- Με το βλέμμα στις κάλπες ήταν και η οξεία αντίδραση από πλευράς ΠΑΣΟΚ στους ισχυρισμούς της ΝΔ ότι αυτή είναι τελικά η «δημοκρατική παράταξη». Χαρακτηριστικά όσα δήλωνε την Τρίτη ο στενός συνεργάτης του Ευ. Βενιζέλου, Χρ. Πρωτόπαππας: «Μην έχει κανείς την αίσθηση ότι θα διαγουμίσει το ΠΑΣΟΚ σε πιθανές εκλογές. Ξέρω τι λέω. Μην έχει κανείς την αίσθηση ότι μπορεί να μπλέξει το ΠΑΣΟΚ σε γρανάζια μιας πόλωσης και να το διαγουμίσει σε πιθανές εκλογές. Αυτό δε θα γίνει. Το ΠΑΣΟΚ ξέρει πώς θα αντιδράσει και με ποιον τρόπο θα χαράξει τη δική του γραμμή, σε οποιαδήποτε πολιτική εξέλιξη υπάρχει. Συμμετέχουμε σε μια κυβέρνηση για λόγους εθνικής ευθύνης και ανάγκης. Δεν ταυτιστήκαμε με κανέναν», συμπλήρωνε, επιχειρώντας να εμφανίσει διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ, με την οποία βρίσκονται σε συγκυβέρνηση ήδη από τα τέλη του 2011, αφήνοντας ταυτόχρονα ανοικτό κάθε ενδεχόμενο για άλλες μετεκλογικές συνεργασίες, και με τον ΣΥΡΙΖΑ, στη βάση του κοινού στρατηγικού πλαισίου που μοιράζονται όλα τα κόμματα της αστικής διαχείρισης. Αλλωστε τα στελέχη του κόμματος δε σταματούν να αναπαράγουν τα περί ανάγκης για μια «κυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο».
-- Στο ρυθμό της εκλογολογίας ήταν και οι δημοσκοπήσεις και τα non-paper που διοχετεύτηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ προβλέποντας κοινοβουλευτική αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές, το όλο και πιο ανοιχτό «φλερτ» ΔΗΜΑΡ - ΣΥΡΙΖΑ, με συζητήσεις ακόμα και για προεκλογική σύμπραξη.
-- Εκεί εντάσσονται και τα παζάρια που φέρονται να γίνονται με τους 24 «ανεξάρτητους» βουλευτές για τη στάση καθενός από αυτούς στη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας αλλά και νωρίτερα, στην ψηφοφορία επί της ψήφου εμπιστοσύνης. Σημειώστε εδώ όσα είπε την Πέμπτη η, ευρωβουλευτής παλαιότερα του ΛΑ.Ο.Σ. και υποψήφια με τη ΝΔ στις πρόσφατες ευρωεκλογές, Νίκη Τζαβέλα, πως για την εκλογή του επόμενου Προέδρου όχι απλά 180 βουλευτές αλλά «200 θα βρεθούν», καθώς «από τους 300 βουλευτές που είναι τώρα (σ.σ. στη Βουλή), ζήτημα είναι αν βρίσκονται 20 βουλευτές που ξέρουν ότι θα επανεκλεγούν»...
Κοινό στρατηγικό πλαίσιο
Σε κάθε περίπτωση, όλο αυτό το αποπροσανατολιστικό γαϊτανάκι με την εκλογολογία, την προεδρολογία, τα φημολογούμενα ή διαμορφούμενα ήδη νέα κομπρεμί μεταξύ των αστικών κομμάτων και αστών βουλευτών έχουν έναν προφανή σκοπό:
Να εγκλωβίζεται ο λαός σε αυτές τις συζητήσεις, να προκαλείται τεχνητή «πόλωση» σε συνθήκες που όλο και περισσότερο γίνεται εμφανές το κοινό στρατηγικό πλαίσιο που μοιράζονται όλα τα κόμματα αστικής διαχείρισης και, πάνω από όλα, να αποπροσανατολίζονται οι εργαζόμενοι από τον κύριο και βασικό αντίπαλο. Δηλαδή, τους στόχους του κεφαλαίου και της ΕΕ, που προωθούνται ταχύτατα και προϋποθέτουν «συνεχές μάτωμα» του λαού. Στόχοι που, όπως παραδέχονται διάφοροι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, θα υλοποιήσει οποιαδήποτε κυβέρνηση (είτε με κορμό τη ΝΔ - είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ), με όποιο μείγμα διαχείρισης...
Αλλωστε, η εγχώρια αστική τάξη δεν παραλείπει με παρεμβάσεις της να υπενθυμίζει στα κόμματά της ότι δεν πρέπει να «χάνουν» ούτε στιγμή αυτό που είναι το κύριο για τα συμφέροντά της. Σειρά άρθρων σε όλα σχεδόν τα συγκροτήματα των αστικών ΜΜΕ «υπενθυμίζουν» μέχρι πού πρέπει να φτάνει η κόντρα μεταξύ των δυνάμεων της αστικής διαχείρισης. Διατυπώνουν εκκλήσεις «ενάντια στην οξύτητα», καλούν σε «συνεννόηση» και «συναινέσεις», προς διασφάλιση της «σταθερότητας» και της «ομαλής λειτουργίας» της καπιταλιστικής οικονομίας. Εκφράζουν ανησυχίες για το ενδεχόμενο ενός «ατυχήματος» που θα οδηγούσε σε εκλογές χωρίς να έχει δρομολογηθεί η επίλυση βασικών ζητημάτων που ιεραρχούν οι εγχώριοι επιχειρηματικοί όμιλοι, με βασικότερο την «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους, σε συνεννόηση με τους δανειστές της χώρας, ώστε να απελευθερωθούν κονδύλια από την εξυπηρέτησή του για την παραπέρα ενίσχυσή τους. Ταυτόχρονα, υπενθυμίζουν ότι οι «μεταρρυθμίσεις» θα πρέπει να προχωρήσουν πάση θυσία, καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που χρειάζονται τα μονοπώλια για να διασφαλίσουν την κερδοφορία τους στις σύγχρονες συνθήκες.
Η βάση γι' αυτές τις «συνεννοήσεις» και τις «συναινέσεις» είναι βέβαια υπαρκτή: Είναι η στρατηγική σύγκλιση όλων των κομμάτων της αστικής διαχείρισης στο στόχο της ανάκαμψης των κερδών των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων. Αλλά και η ταύτισή τους στις βασικές στρατηγικές επιλογές της εγχώριας αστικής τάξης σε ό,τι αφορά τις διεθνείς της συμμαχίες για πιο ενεργή συμμετοχή στην ενδοϊμπεριαλιστική διαπάλη στην ευρύτερη περιοχή. Αλλωστε, τόσο για τη συγκυβέρνηση όσο και για την αξιωματική αντιπολίτευση η συμμετοχή της χώρας στις διακρατικές ενώσεις ΝΑΤΟ και ΕΕ είναι «αδιαμφισβήτητη», όπως έσπευσε να διαβεβαιώσει ξένα και ντόπια κέντρα ο ίδιος ο Τσίπρας. Συμμετοχή με ό,τι αυτή συνεπάγεται για τα συμφέροντα του λαού, ειδικά εν μέσω όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, με κλιμάκωση της κόντρας της ελληνικής αστικής τάξης με την τουρκική.
Πάνω σε αυτήν την κοινή βάση, τα αστικά επιτελεία «υπενθυμίζουν» ότι είναι μπροστά μια σειρά από «επώδυνες αποφάσεις» (όπως ονομάζουν την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που θα επιφέρουν νέα πλήγματα στα εργατικά - λαϊκά στρώματα), επομένως θα πρέπει να υπάρχει κατάλληλο έδαφος τόσο για την ψήφιση των σχετικών μέτρων όσο και για την εφαρμογή τους. Οτι, καθώς οι εξελίξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα επιβάλλουν τη συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας, δε θα πρέπει η «οξύτητα» να «καίει χαρτιά» και δυνατότητες για μελλοντικά κυβερνητικά κομπρεμί μεταξύ των κομμάτων της αστικής διαχείρισης.
Δεν υπάρχουν φιλολαϊκές λύσεις «από τα πάνω»
Μέσα σε αυτό, το έως και νοσηρό, περιβάλλον, ο λαός δεν έχει κανένα συμφέρον να εγκλωβιστεί ούτε στην «εκλογολογία», ούτε στα πολιτικά παιχνίδια γύρω από την εκλογή του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας, ούτε στην άσφαιρη αντιπαράθεση συγκυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλωστε, η αντιλαϊκή πολιτική δεν ανατρέπεται μέσα από εναλλαγή κυβερνήσεων που κινούνται στις ίδιες ράγες, αυτές της ΕΕ και της ανάκαμψης των μονοπωλιακών κερδών.
Η λαϊκή απαίτηση να φύγουν αυτοί που έχουν φορτώσει το λαό με δεινά δεν πρέπει απλά να αυτοπεριοριστεί - αυτοχειριαστεί σε μια τάχα «τιμωρητική ψήφο», που θα αλλάξει μόνο το διαχειριστή της αστικής εξουσίας.
Αντίθετα, για να έχει πρακτικό αντίκρυσμα, πρέπει να δώσει δυναμική στη μαζική - λαϊκή δράση, οι εργαζόμενοι να πάρουν μαζικά μέρος στους αγώνες, με δραστική αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών, με ισχυρό ΚΚΕ παντού. Να δοθεί απάντηση με οργάνωση της λαϊκής πάλης ενάντια στην καλλιεργούμενη μοιρολατρία και τη λογική της ανάθεσης, ενάντια στη στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου, που καταδικάζει το λαό να ζει με ψίχουλα ελεημοσύνης. Να μην υπάρχει γι' αυτό καμία αναμονή, καμία αυταπάτη.
Οπως είπε, εξάλλου, ο ίδιος ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, την Πέμπτη, σχολιάζοντας την απόφαση της κυβέρνησης να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης και γενικότερα:
«Το ΚΚΕ καλεί το λαό να μη δείξει καμία αναμονή και ανοχή, να μην περιμένει σωτήριες λύσεις "από τα πάνω", από κυβερνήσεις και κόμματα που, παρά τις όποιες διαφορές, έχουν ως κοινή στρατηγική επιλογή τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ, την αναζωογόνηση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των μονοπωλίων, τα οποία στρέφονται πάντα σε βάρος του λαού.
Χρειάζεται να δυναμώσει την πάλη και τη συμμαχία του ο ελληνικός λαός, να πάρει μαζικά μέρος στους αγώνες που οργανώνονται αυτό το διάστημα, να ισχυροποιήσει το ΚΚΕ. Αυτό μπορεί να είναι το νέο και ελπιδοφόρο, για να ηττηθεί πραγματικά η πολιτική της κυβέρνησης και για να υπάρξει πραγματική προοπτική υπέρ του λαού και όχι οι διάφορες κυβερνητικές εναλλαγές, σαν και αυτές που έχουμε γνωρίσει στο παρελθόν και έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση».
