Διαφημίζει ότι διαθέτει «ολοκληρωμένο σχέδιο διαπραγμάτευσης» για να «χωθεί» στην από χέρι αντιλαϊκή ενδοαστική διαπάλη
Για «ανευθυνότητα, έλλειψη αξιοπιστίας, προσπάθεια κοροϊδίας της εγχώριας κοινής γνώμης» κατηγόρησε χτες την κυβέρνηση ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Σκουρλέτης (ρ/σ «Real»), διαμαρτυρόμενος ότι δεν κάνει τίποτα για να ικανοποιηθούν οι αξιώσεις της ντόπιας αστικής τάξης.
Επιβεβαιώνοντας πόσο πολύ «καίγονται» για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας δεν δίστασε να επικαλεστεί ως παράδειγμα προς μίμηση αυτό της Γαλλίας, επικροτώντας τους χειρισμούς της γαλλικής κυβέρνησης για να εξαιρεθεί από τους ευρωενωσιακούς κανόνες περί ελλειμμάτων, ώστε να μπορέσει να στηρίξει την αστική τάξη της χώρας, την ίδια ώρα βέβαια που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η επίθεση της γαλλικής κυβέρνησης σε βάρος του λαού της χώρας.
Είπε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντας και μια «εικόνα» της «σθεναρής» διαπραγμάτευσης που θα κάνει, κοροϊδεύοντας το λαό ότι θα ωφεληθεί απ' αυτή: «Η Γαλλία αυτή τη στιγμή, συζητώντας με τη Γερμανία, πέτυχε ουσιαστικά να εξαιρεθεί από το Μάαστριχτ. Πέτυχε στην πράξη μια χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας. Δεν θα είναι συνεπής σε σχέση με τις υποχρεώσεις της που αφορούν το έλλειμμα. Θα μου πείτε ίσα και όμοια είναι η Γαλλία με την Ελλάδα; Οχι βέβαια. Αλλά θα σας έλεγα μήπως εκεί κάπου θα έπρεπε να χωθούμε κι εμείς και να θέσουμε αυτό το ερώτημα, γιατί να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Το ακούσατε αυτό να το λέει η κυβέρνηση; Αυτό λοιπόν δεν δείχνει πώς εννοεί ο καθένας τελικά τη διαπραγμάτευση και αν την εννοεί, αν της δίνει πραγματικό περιεχόμενο; Αυτό λοιπόν το δρόμο θα ακολουθήσουμε εμείς».
«Εγγυήσεις» για γεωστρατηγική αναβάθμιση των εγχώριων μονοπωλίων
Χτες, εξάλλου, δόθηκε στη δημοσιότητα και η πολιτική απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ που συνεδρίασε το Σαββατοκύριακο. Σ' αυτήν ξεκαθαρίζεται ξανά ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, παραπέρα ενίσχυσης των ντόπιων μονοπωλίων και διαχείρισης της ακραίας και μόνο φτώχειας, είναι «κυβερνητικό πρόγραμμα τετραετίας». Ταυτόχρονα αναφέρεται ότι γνωρίζει «πρωτοφανή αποδοχή», προφανώς εννοώντας την αποδοχή του από τμήματα της εγχώριας αστικής τάξης, καθώς και τη συμβολή του στο παραπέρα χαμήλωμα των λαϊκών απαιτήσεων (βλ. το περιβόητο «και τα μισά να κάνετε...» που ανέφερε πρόσφατα ο Αλ. Τσίπρας).
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ακόμα ότι έχει στο χέρι την αυτοδυναμία, πλην όμως καταγράφει την αναντιστοιχία ανάμεσα στην εκλογική επιρροή του και τις οργανωμένες δυνάμεις του. Επιμένει στην κατεύθυνση για δουλειά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ώστε να πειστεί αυτό να συμβάλει στους στόχους του ΣΥΡΙΖΑ.
Περιγράφει το «ασταθές διεθνές περιβάλλον» και με διάθεση εξωραϊσμού των ενόχων για αιματηρές επεμβάσεις και πολέμους κάνει λόγο για «αλλοπρόσαλλες πολιτικές της Δύσης στη Μέση Ανατολή που διακρίνονται από ακραίο τακτικισμό, μιλιταριστικό τυχοδιωκτισμό και οπορτουνισμό»! Εχει μάλιστα το θράσος να υποστηρίζει ότι «δικαιώνεται πλήρως», όταν οι θέσεις που έχει λάβει σε μια σειρά από περιπτώσεις (π.χ. στη Συρία) κινούνταν στο ίδιο μήκος κύματος με τα προσχήματα που σήμερα αξιοποιούνται για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Μπορεί πάντως να παραλείπει πολλά στο συγκεκριμένο κεφάλαιο, όχι όμως και να διαβεβαιώσει την αστική τάξη ότι «η γεωπολιτική δυναμική της χώρας μας, όπως και η γεωγραφική της θέση αντί να μας εκθέτουν σε κινδύνους μπορεί να αναδείξουν τη χώρα μας (...) σε σημαντικό παράγοντα και κρίκο διαχρονικής σταθερότητας και συνεργασίας», κι ακόμα να δηλώσει «ανοιχτός» σε νέες κολεγιές αν εκτιμηθούν προσφορότερες για τα συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου: «Δεν μας δεσμεύει καμία διαδικασία που εντάσσει τη χώρα μας σε παθητικό παίκτη, αδύναμο και ευάλωτο "εταίρο" στις όποιες ενεργειακές, εμπορικές και οικονομικές συνεργασίες εντός και εκτός Ευρώπης. Η γεωπολιτική αντιπαράθεση που λαμβάνει μέρος στον κόσμο μας, προϋποθέτει ανάδειξη δυνατοτήτων και ευκαιριών με συμμαχίες σε πολλαπλά επίπεδα και με τους BRICS».
Επαναλαμβάνει, άλλωστε, απευθυνόμενους στους καπιταλιστές, ότι αποτελεί «εγγύηση της σταθερότητας» γιατί διαθέτει «πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της κρίσης, και ολοκληρωμένο σχέδιο διαπραγμάτευσης», γιατί σέβεται «πάνω από οτιδήποτε άλλο», την αστική «δημοκρατία και τους κανόνες της» και γιατί «έχουμε εδραιώσει το διεθνές μας κύρος». Επαναλαμβάνει δε ότι «γύρω από το πρόγραμμα αυτό επιδιώκουμε μια ευρύτατη συνεννόηση».
