«Δημοσιονομικό χώρο» για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ελλάδα, με αντάλλαγμα τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων στήριξης του κεφαλαίου και μεταρρυθμίσεις παντού, ακόμα και σε τομείς όπως το Ασφαλιστικό, με απόσπαση της συναίνεσης του λαού, ζήτησε ο πρωθυπουργός, μιλώντας χτες στη γενική συνέλευση του ΟΟΣΑ.
Ευθύς εξαρχής, ταυτίστηκε με ΟΟΣΑ και ΔΝΤ, δηλώνοντας ότι «αποτελεί κοινό τόπο μεταξύ των οικονομολόγων, των διανοουμένων και των διεθνών οργανισμών, όπως ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ, ότι η Ευρώπη χρειάζεται απεγνωσμένα να ξεφύγει από την παγίδα της λιτότητας για να εγκαινιάσει μια νέα εποχή ανάπτυξης και ευημερίας». Ευημερία όχι όμως για το λαό. Γι' αυτόν, ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, άμβλυνση δηλαδή των ακραίων εκφάνσεων της φτώχειας, στόχο που συνέδεσε ευθέως με την προσπάθεια «να αποκατασταθεί το κύρος του ευρωπαϊκού εγχειρήματος».
***
Ο τερματισμός της λιτότητας για το κεφάλαιο φαίνεται όμως πως δεν αρκεί. Ετσι, ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε επιπλέον την αξίωση για «αναδιάρθρωση του χρέους» και την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις με τη συνδρομή του ΟΟΣΑ. Με νωπή στη συλλογική μνήμη την περιβόητη «εργαλειοθήκη», ο Αλ. Τσίπρας έσπευσε να διασκεδάσει εντυπώσεις, ισχυριζόμενος ότι αναφέρεται σε «μια νέα σχέση με τον ΟΟΣΑ μακριά από τις εργαλειοθήκες του παρελθόντος», κρύβοντας ότι τα εργαλεία ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, στόχο που υπηρετεί ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός, είναι εργαλεία που συγχρόνως τσακίζουν τα δικαιώματα του λαού.
«Η Ελλάδα χρειάζεται δημοσιονομικό χώρο, ώστε να ανακτήσει την ικανότητα να προγραμματίσει και να οργανώσει την οικονομία της ...πρέπει να προχωρήσουμε με το Συμβόλαιο Ανάκαμψης και Ανάπτυξης, ώστε να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε ότι, αν επιτύχουμε τη βιωσιμότητα του χρέους και ένα κατάλληλο δημοσιονομικό χώρο, θα έχουμε ένα μοντέλο που θα είναι οικονομικά βιώσιμο και θα απαντά σε δημοκρατικές, κοινωνικές και οικολογικές προσδοκίες», υποστήριξε ο Αλ. Τσίπρας, σκιαγραφώντας τις επιδιώξεις που υπηρετεί η κυβέρνησή του.
***
Σε αυτές τις επιδιώξεις θέλει να ρυμουλκήσει λαϊκές δυνάμεις, όπως παραδέχτηκε, λέγοντας ότι θέλει «η κοινωνία να συμμετάσχει στη συζήτηση για τους στόχους και το σχεδιασμό και την εφαρμογή της πολιτικής», αφού «το μεγάλο πλεονέκτημα της ενσωμάτωσης της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δημοκρατίας σε ένα σχέδιο μεταρρύθμισης από την αρχή είναι ότι μεγιστοποιεί τη λαϊκή υποστήριξη για το σύνολο του πακέτου των μεταρρυθμίσεων. Ακόμα και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να συμφωνούν με την άποψη ότι η λαϊκή στήριξη είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας».
Αποκαλύπτοντας περισσότερο το περιεχόμενο της αλλαγής που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ανέφερε: «Συνεπώς, για εμάς, η αλλαγή είναι μία φυσιολογική κατάσταση. Η στρατηγική των μεταρρυθμίσεών μας περιλαμβάνει παρεμβάσεις με στόχο, αφενός να εξέλθουμε από το τέλμα και να απομακρυνθούμε από το χαμηλό ισοζύγιο της οικονομίας και αφετέρου να επηρεάσουμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του νέου ισοζυγίου. Χρειαζόμαστε ένα σοκ για την ανάκαμψη της οικονομίας».
Στο πλαίσιο αυτό δεν είχε κανένα δισταγμό να επισημάνει ότι «είμαστε ευτυχείς να σημειώσουμε ότι είμαστε σε ευρεία συμφωνία με την πρωτοπόρα έρευνα διεθνών οργανισμών, όπως ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ», προτάσσοντας τη συμφωνία τους στη θέση ότι η ανισότητα αποτελεί εμπόδιο τόσο για την ανάπτυξη όσο και για την οικονομική αποτελεσματικότητα, όταν και οι δύο αυτοί οργανισμοί υπάρχουν ως μηχανισμοί ενός συστήματος που θεμελιώνεται στην ανισότητα. Είναι προφανές ότι η ευρεία συμφωνία της κυβέρνησης με ΔΝΤ και ΟΟΣΑ αφορά σε ζητήματα πολύ πιο σημαντικά για την αστική τάξη της Ελλάδας και προμηνύει νέες «θύελλες» στη ζωή του λαού.
***
Τι περιλαμβάνει η μεταρρυθμιστική στρατηγική της κυβέρνησης; Είπε ο Αλ. Τσίπρας: «Θα επιδιώξουμε να προσελκύσουμε επενδύσεις σε βασικούς τομείς και να αξιοποιήσουμε τα περιουσιακά στοιχεία του κράτους πιο αποτελεσματικά, εξετάζοντας κάθε περίπτωση χωριστά και σεβόμενοι το δημόσιο συμφέρον. Για παράδειγμα, πρέπει να ενοποιήσουμε το ΤΑΙΠΕΔ με διάφορους φορείς διαχείρισης των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων (που σήμερα είναι διασκορπισμένοι σε ολόκληρο τον δημόσιο τομέα) με σκοπό την ανάπτυξη των κρατικών περιουσιακών στοιχείων και την αύξηση της αξίας τους μέσω μικροοικονομικών μεταρρυθμίσεων και μεταρρυθμίσεων σχετικά με τα δικαιώματα ιδιοκτησίας».
Και κλείνοντας το μάτι στο κεφάλαιο πρόσθεσε: «Είναι πέρα από τον λόγο για τον οποίο είμαστε εδώ σήμερα να παράσχουμε λεπτομέρειες σχετικά με τις ιδέες μας για τις αγορές προϊόντων και εργασίας, το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και τις καίριες μεταρρυθμίσεις στο δικαστικό σύστημα. Είναι περιττό να πούμε ότι όλοι αυτοί είναι τομείς όπου θα εντοπίσετε ευρύ κοινό έδαφος, αλλά και διαφορές που πρέπει να συζητηθούν».
Επιπλέον, εξέφρασε τη βούληση να «γίνει η Ελλάδα ένας ηγέτης στις στρατηγικές του πράσινου μετασχηματισμού», να αναπτύξει τον τομέα της κοινωνικής οικονομίας με ενθάρρυνση της συνέργειας με άλλους τομείς της οικονομίας, ανάπτυξη του τομέα των νέων δικτυακών συστημάτων, δημιουργία οικοσυστημάτων παραγωγής που «μπορεί να προσφέρει σημαντικά κίνητρα για να παραμείνουν επιχειρήσεις στην Ελλάδα» και τα οποία θα περιλαμβάνουν «συνένωση υποδομών, εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, σύμπραξη με δημόσια πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα με τρόπο που να μεγιστοποιεί τα οφέλη της επένδυσης στην συνεργασία».
