Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο
Δύο σημαντικοί συγγραφείς, ο Εντουάρντο Γκαλεάνο και ο Γκίντερ Γκρας, «έφυγαν» από τη ζωή πριν από λίγες μέρες.
Ο Ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο πέθανε στο Μοντεβιδέο την περασμένη Δευτέρα, σε ηλικία 74 ετών. Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός για το «Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής»(1971). Ο Γκαλεάνο έκανε πολλά επαγγέλματα προτού η συγγραφή καταστεί ο κύριος οικονομικός του πόρος. Ηδη στα 14 χρόνια του έδινε σκίτσα του στην εφημερίδα «Σολ» του σοσιαλδημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ουρουγουάης, το 1961 ως το 1964 ήταν διευθυντής σύνταξης του εβδομαδιαίου πολιτικο-πολιτιστικού περιοδικού «Μάρτσα, ενώ τα έργα του λογοκρίθηκαν από τις δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής και ο ίδιος έζησε για πολλά χρόνια στην Αργεντινή, ενώ ήταν φίλος της Κούβας. Προσβλήθηκε από καρκίνο του πνεύμονα το 2007, η υγεία του για χρόνια ήταν εύθραυστη. Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τα έργα του: «Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής» (1971), «Μνήμες φωτιάς» (1982-1986), «Ο αιώνας του ανέμου» (1986), «Το βιβλίο των εναγκαλισμών» (1989), «Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου» (1995), «Ενας κόσμος ανάποδα» (1998) και «Καθρέφτες. Μία σχεδόν παγκόσμια ιστορία» (2008). Πολλοί υποστηρίζουν ότι το καλύτερο από τα βιβλία του υπήρξε το «Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου» (1995), μια συλλογή με μικροϊστορίες πάνω στη μαγεία του ποδοσφαίρου, έτσι όπως μόνο οι Λατινοαμερικάνοι γνωρίζουν να τις ζουν και να τις περιγράφουν.
Ο Γερμανός νομπελίστας Γκίντερ Γκρας, πέθανε σε ηλικία 87 ετών. Σε ηλικία 32 ετών εξέδωσε το μυθιστόρημα που τον ανέδειξε παγκοσμίως, «Το τενεκεδένιο ταμπούρλο» που έγινε κινηματογραφική ταινία το 1979. Ο Γκρας δεν ήταν μόνο συγγραφέας, αλλά γραφίστας και γλύπτης. Είχε έντονη ανάμειξη στην πολιτική. Για σειρά ετών συμμετείχε στο σοσιαλδημοκρατικό κίνημα. Αργότερα πέρασε στα κινήματα ειρήνης και περιβάλλοντος. Το 1999, ο Γκρας βραβεύεται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Καθαρίζοντας κρεμμύδια», ο συγγραφέας ομολογεί ότι στα τέλη του πολέμου, 17χρονος, υπηρέτησε σε τάγμα των Βάφεν - SS. Το 2012 γερμανική εφημερίδα δημοσίευσε ποίημά του για το Ισραήλ με τίτλο «Τι πρέπει να ειπωθεί», με συνέπεια το κράτος του Ισραήλ να τον χαρακτηρίσει «persona non grata» ζητώντας να του αφαιρεθεί το βραβείο Νόμπελ. Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τα παρακάτω βιβλία του:
«Το τενεκεδένιο ταμπούρλο» (1959), «Γάτα και ποντίκι» (1961), «Οι πληβείοι προβάρουν την επανάσταση» (1966) και «Ο Μπουτ, το ψάρι» (1977).
Ο Γκίντερ Γκρας
