Μια σειρά από στελέχη της κυβέρνησης δήλωναν περιχαρή τις προηγούμενες μέρες ότι χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι βρέθηκαν στις ουρές του ΟΑΕΕ, του ΚΕΑΟ, της εφορίας, για να κάνουν μια ακόμη ρύθμιση στα χρέη τους προς το Δημόσιο.
Δεν δίσταζαν, μάλιστα, να εμφανίζουν αυθαίρετα αυτήν την «αναγκαστική» κίνηση των χιλιάδων καταχρεωμένων αυτοαπασχολούμενων ως επιβράβευση της κυβερνητικής προσπάθειας, να πληρωθούν οι δανειστές από το λαϊκό υστέρημα, αλλά και ως «πράσινο φως» στο νέο αντιλαϊκό - «έντιμο συμβιβασμό» που επιδιώκει η κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις.
Φυσικά, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Για μια ακόμη φορά, χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι που χρωστάνε παντού, επιδίωξαν να μπουν σε μια ρύθμιση, ακόμη κι αν αύριο δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτή (άλλωστε καταφτάνει άμεσα και η «λυπητερή» των νέων φορολογικών δηλώσεων), προκειμένου να μπορέσουν να συνεχίσουν να δουλεύουν, να απαλλαγούν έστω και προσωρινά από την «ευεργετική» επίδραση της νέας φορολογικής κουλτούρας της συγκυβέρνησης, που συνοδεύεται με τα απαραίτητα ειδοποιητήρια, κατασχετήρια κ.τ.λ.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα, δηλαδή, όλα τα προβλήματα είναι εδώ και ακόμη πιο οξυμένα, με τη νέα κυβέρνηση να τάζει και αυτή, όπως οι προηγούμενες, καλύτερες μέρες όταν έρθει η ανάπτυξη. «Ζήσε μαύρε μου, να φας τριφύλλι», δηλαδή! Το μνημόνιο πέθανε! Ζήτω οι μνημονιακοί νόμοι και η νέα συμφωνία - μνημόνιο.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παρά τις υποσχέσεις περί «τέλους της μνημονιακής βαρβαρότητας με ένα νόμο», ήδη εφαρμόζει κανονικότατα τους «μνημονιακούς» νόμους, μαζεύοντας μέχρι και την τελευταία δεκάρα που αυτοί επέβαλαν και οδήγησαν και τους μικρούς ΕΒΕ σε κατάσταση χρεοκοπίας.
Η φορολογία με 26% από το πρώτο ευρώ, η προκαταβολή φόρου 55%, το τέλος επιτηδεύματος, ο ΕΝΦΙΑ, όλα είναι εδώ. Από κοντά και τα υπέρογκα ποσά για ασφάλιστρα στον ΟΑΕΕ για παροχές - ψίχουλα, οι δημοτικοί φόροι που εκτινάχθηκαν, αλλά και το πανάκριβο ρεύμα, η πανάκριβη υγεία, τα φροντιστήρια του παιδιού κ.τ.λ.
Και αν η κατάργηση των μνημονίων ήταν «σχήμα λόγου» για την κυβέρνηση, όπως προκλητικά ειπώθηκε, τίποτα δεν την εμποδίζει να δείξει τη γαλαντομία της προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες στην πράξη (π.χ. ΠΝΠ που χαρίζει ακόμα και χρέη από τελωνειακές παραβάσεις σε μεγάλες επιχειρήσεις, διατήρηση των 56 φοροαπαλλαγών προς τους εφοπλιστές και τους μεγαλοβιομήχανους κ.ά.).
Η κατάσταση θα χειροτερέψει με τη συμφωνία
Για να δικαιολογήσει, μάλιστα, τα αδικαιολόγητα της πολιτικής που ήδη εφαρμόζει, η κυβέρνηση δηλώνει, με το ίδιο θράσος των προηγούμενων, ότι η πολιτική της είναι μονόδρομος για τη σωτηρία της χώρας, ότι δίνει τη μάχη για να μην προκύψει «υφεσιακή» συμφωνία, ότι το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη και από αυτήν θα κερδίσουν όλοι. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Τα νέα μέτρα που φέρνει η συμφωνία, όπως η νέα αύξηση της φορολογίας (βλ. ΦΠΑ), ο «εκσυγχρονισμός» του Προκρούστη για το Ασφαλιστικό, οι συντάξεις που οδεύουν ολοταχώς για «κούρεμα», έρχονται να προστεθούν στις πλάτες των ήδη καταχρεωμένων αυτοαπασχολούμενων, στα άδεια ασφαλιστικά ταμεία (βλέπε PSI και νέο στράγγισμα των ταμειακών διαθέσιμων τον προηγούμενο μήνα, σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη κρατική χρηματοδότηση), στην ήδη άθλια και πανάκριβη υγεία και περίθαλψη.
Κανένα μέτρο υπέρ των εργαζόμενων ή των αυτοαπασχολούμενων δεν βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Κανένα μέτρο, έστω και προσωρινής ανακούφισης, δεν είναι στις «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης.
Την ίδια ώρα, έχει ήδη ανάψει «πράσινο φως» για νέο πακέτο μέτρων που αποτελούν πάγιο αίτημα των μεγαλοεπιχειρηματιών, όπως η παραπέρα μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους», ιδιωτικοποιήσεις κ.τ.λ. Πρόκειται, δηλαδή, για μέτρα που συμπληρώνουν τη στρατηγική των αναδιαρθρώσεων που ψήφισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και διατηρεί η τωρινή. Επιβεβαιώνουν ότι η περιβόητη «αγορά» θα παραμείνει ζούγκλα για τους εργαζόμενους και «κινούμενη άμμος» για τις μικρές ατομικές επιχειρήσεις.
Αυτό δείχνει και η κατάσταση που επικρατεί σήμερα, καθώς ακόμα και σε κλάδους που εκφράζουν μια δυναμική, χιλιάδες είναι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι που παίρνουν μισθούς πείνας (αν δεν είναι απλήρωτοι), οι νέες θέσεις εργασίας είναι μετρημένες και ακόμα πιο κακοπληρωμένες, ενώ και οι μικρές επιχειρήσεις αδυνατούν να επιβιώσουν δίπλα στην εξοντωτική υπεροπλία των μονοπωλίων που ενισχύεται ακόμα παραπέρα.
Γι' αυτό, ο πρωθυπουργός δεν έχει κανένα πρόβλημα να μοιράζεται το ίδιο βήμα και τις ίδιες ανησυχίες και στοχεύσεις, πότε με τον Γιούνκερ και πότε με τον πρόεδρο του ΣΕΒ.
Οι μικροί ΕΒΕ να εμπιστευτούν την πείρα τους
Γι' αυτό πρέπει να απορριφθεί η κυβερνητική προπαγάνδα περί δήθεν «εθνικής προσπάθειας» που πρέπει τάχα να στηρίξουν τα λαϊκά στρώματα. Να απορριφθεί όλο αυτό το καθαρά εκβιαστικό σκηνικό, που έχει στηθεί μπροστά στα μάτια τους, για να αποδεχθούν τη σφαγή τους, το «σκοτσέζικο ντους» κυβέρνησης, καναλιών και άλλων μηχανισμών στο λαό, περί «μάχης με το χρόνο για να αποφευχθεί η χρεοκοπία», ενώ ο ίδιος χρεοκοπεί καθημερινά.
Να απορριφθεί ακόμα η δήθεν σκέψη για δημοψηφίσματα, που στόχο έχει να οδηγήσουν το λαό να περάσει τη θηλιά μόνος του στο λαιμό. Αλλά και οι δήθεν διαφορετικές φωνές στο εσωτερικό της κυβέρνησης, από τις διάφορες «απατημένες συζύγους» της αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ, που γνώριζαν, έπραξαν και τώρα κλαίνε πάνω από το πτώμα σε ένα έργο χιλιοπαιγμένο από τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ.
Οι μικροί ΕΒΕ πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα, να εμπιστευτούν την πείρα τους. Για χρόνια ολόκληρα αποτελούσαν, σύμφωνα με τα άλλα κόμματα, τη «ραχοκοκαλιά» της οικονομίας. Για χρόνια ολόκληρα τούς έλεγαν ότι η ΕΕ θα αποτελέσει γι' αυτούς μια τεράστια αγορά και θα ανοίξουν οι δουλειές τους. Ακόμα περισσότερο τα χρόνια της κρίσης, πάσχισαν να τους πείσουν ότι η αιτία που οδηγήθηκαν στην καταστροφή και την αναδουλειά ήταν όλα τα υπόλοιπα, εκτός από την οικονομική κρίση και τη στρατηγική που εφαρμόστηκε για το ξεπέρασμά της.
Σε αυτό το παιχνίδι συμμετείχαν όλα τα κόμματα - πλην ΚΚΕ - που τους έταζαν για χρόνια ρευστότητα και καινοτομία, αναπτυξιακές τράπεζες, έξυπνα επιχειρηματικά προγράμματα για να γίνουν μεγάλοι. Στο ίδιο παιχνίδι και οι διάφορες συνδικαλιστικές ηγεσίες που έβαλαν πλάτη στην κυβερνητική εναλλαγή, υπερθεματίζοντας ότι κάτι θα κινηθεί αν φύγουν οι προηγούμενοι, ενώ τώρα του λένε ότι οι πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης είναι ενθαρρυντικές, κερδίζοντας ουσιαστικά χρόνο για λογαριασμό της, για να οργανώσει το νέο γύρο αντιλαϊκής επίθεσης.
Ολοι οι νέοι σωτήρες και οι διαχειριστικές πολιτικές δοκιμάστηκαν και αποδείχτηκαν εξίσου αντιλαϊκές, γιατί όλες τελικά ξεκίναγαν και τελείωναν στα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Τώρα πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι ίδιοι οι χιλιάδες φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι ότι προοπτική σε αυτόν το δρόμο ανάπτυξης, που όλα τα άλλα κόμματα αποδέχονται και υπηρετούν, δεν υπάρχει. Πολύ περισσότερο, δεν υπάρχει πιθανότητα να ζήσουν τις «παλιές καλές μέρες».
Η μόνη προοπτική που μπορεί να τους εξασφαλίσει ένα σύστημα που παραδέρνει στις κρίσεις του, που είναι δομημένο σε κάθε του κύτταρο ώστε να κερδίζει ο μεγαλοεπιχειρηματίας, είναι γενικευμένη ανασφάλεια, νέα χρέη, λουκέτα, ζωή δηλαδή γεμάτη άγχος, αβεβαιότητα, πνιγμένη στα προβλήματα, όπως και για κάθε εργατική - λαϊκή οικογένεια.
Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο
Γι' αυτό δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος. Να δυναμώσει η σύγκρουση με αυτές τις πολιτικές, η πάλη για την πραγματική ανακούφιση από τα οξυμένα προβλήματα, που δεν χωράει στο ίδιο τραπέζι με τα κέρδη των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων.
Να απαιτήσουν οι αυτοαπασχολούμενοι στις 10 Ιούνη, στις πανελλαδικές κινητοποιήσεις της ΠΑΣΕΒΕ, την κατάργηση της ληστρικής για τα λαϊκά στρώματα φορολογίας, την ουσιαστική ανακούφισή τους. Να συμμετέχουν μαζικά στις κινητοποιήσεις της 11ης Ιούνη με τις δυνάμεις της Κοινωνικής Συμμαχίας, το ΠΑΜΕ, το ΜΑΣ, την ΟΓΕ, την ΠΑΣΥ, στις οποίες μετέχει και η ΠΑΣΕΒΕ, που πρέπει να στείλουν μήνυμα αντεπίθεσης.
Να είναι σε ετοιμότητα για τη νέα αντιλαϊκή συμφωνία, για κάθε νομοσχέδιο που θα έρθει στη Βουλή και θα είναι μια ακόμα ταφόπλακα στα δικαιώματά τους. Ο επόμενος μήνας πρέπει να σφραγιστεί με το «όχι» των λαϊκών στρωμάτων, με τη δική τους εμφάνιση στο προσκήνιο. Κάθε λεπτό που χαρίζεται στη νέα κυβέρνηση, αξιοποιείται για τη δική τους καταδίκη.
Τώρα, πρέπει και ο ίδιος ο αυτοαπασχολούμενος να δυναμώσει τα σωματεία του, να ενισχύσει τις δυνάμεις της ΠΑΣΕΒΕ, τη μόνο εγγύηση για ενδυνάμωση του διεκδικητικού, αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού της πάλης, για να δυναμώσει ο αγώνας για την ανάκτηση των απωλειών του.
Ακόμα περισσότερο, να βάλει τη σφραγίδα του μαζί με τα υπόλοιπα εργαζόμενα τμήματα, ώστε να δυναμώσει στην ελληνική κοινωνία το ρεύμα της ρήξης με αυτόν το δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο και στηρίζουν με χέρια και με πόδια κόμματα και ΕΕ.
Να συστρατευθεί με το ΚΚΕ, που σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα δρα καθημερινά για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του. Αυτό επιβεβαιώνει και η δράση του στη Βουλή, με αλλεπάλληλες τροπολογίες και προτάσεις νόμου (π.χ για την κατάργηση του μνημονίου) που εξασφαλίζουν την πραγματική του ανακούφιση και η συγκυβέρνηση τις κρατά στα συρτάρια, αλλά και η καθημερινή ακούραστη δράση των κομμουνιστών για την οργάνωση της πάλης.
Η προοπτική που προτείνει το ΚΚΕ για την εργατική - λαϊκή εξουσία, για την οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, στηριγμένη στα κοινωνικοποιημένα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, αποδεσμεύοντας τη χώρα από την ΕΕ και διαγράφοντας μονομερώς το χρέος, είναι η μόνη που μπορεί να αξιοποιήσει τις μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού.
Σε αυτήν την προοπτική, μπορεί και ο ίδιος να εξασφαλίσει σταθερή δουλειά, με ανθρώπινα ωράρια, απολαμβάνοντας τις ασύγκριτες δυνατότητες για υψηλής ποιότητας Υγεία, Παιδεία, για ουσιαστική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου του. Αυτή είναι η μόνη προοπτική, για να απαλλαχθεί και ο αυτοαπασχολούμενος οριστικά από τα βάσανά του, από τον αντικειμενικό εκτοπισμό του και τη θλιβερή ζωή που προσφέρει το σύστημα, σε αυτόν και την οικογένειά του.
Σε αυτήν την προοπτική δεν βαδίζει μόνος του. Τώρα είναι η ώρα να επιλέξει το μόνο σίγουρο σύμμαχο, που δεν είναι άλλος από την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, που και αυτά βασανίζονται καθημερινά. Τώρα είναι η ώρα να δυναμώσει η πάλη από κοινού, να δυναμώσει η Λαϊκή Συμμαχία, που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για τις συνολικότερες αλλαγές που απαιτούνται και μπορούν να οδηγήσουν στην ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Του
Θανάση ΤΖΙΜΑ*
* Ο Θ. Τζίμας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος της ΚΕ για τους ΕΒΕ
