Συνεχίστηκε χτες, με αφορμή και το Γιούρογκρουπ, η «φιλολογία» για το κρατικό χρέος και την ανάγκη ρύθμισης - αναδιάρθρωσής του ως βασικού εργαλείου για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, για την επίτευξη των στόχων που έχουν μπει από τα διάφορα μνημόνια. Η κυβέρνηση δίνει δραματικό τόνο στην ανάγκη διαπραγμάτευσης, με την αξιωματική αντιπολίτευση να ακολουθεί κάνοντάς της κριτική για μη διαπραγμάτευση. Από τους βασικούς συνομιλητές σ' αυτήν την υπόθεση, το ΔΝΤ επισημαίνει τα προβλήματα του υψηλού χρέους σε πολλές χώρες της Ευρωζώνης και τονίζει την ανάγκη πρόσθετων μέτρων, νομισματικού αλλά και οικονομικού χαρακτήρα, για την ενίσχυση της ανάπτυξης. Τόσο το ΔΝΤ όσο και η ΕΕ, καθένας για λογαριασμό μονοπωλίων διαφόρων καπιταλιστικών κρατών, ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τον επιμερισμό της χασούρας. Ταυτόχρονα, όμως, συμπλέουν στην κοινή ανάγκη τους για την παραπέρα κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, στις λεγόμενες διαρθρωτικές παρεμβάσεις σε όφελος του κεφαλαίου, στη μονιμοποίηση των «έκτακτων μέτρων» που πάρθηκαν στη φάση της οξυμένης καπιταλιστικής κρίσης. Δεν πρέπει οι εργαζόμενοι να αφαιρούνται απ' το γεγονός ότι το προηγούμενο «κούρεμα» του χρέους το έχουν πληρώσει ήδη ακριβά με μεγάλο θύμα την Κοινωνική Ασφάλιση, η οποία δέχεται και νέα επίθεση.
Η όποια συζήτηση για την ελληνική οικονομία και το χρέος «συσκοτίζει» την απαρέγκλιτη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής με νέα σκληρότερα μέτρα, τα λεγόμενα «προαπαιτούμενα», δηλαδή μέτρα που στοχεύουν στην αύξηση της κερδοφορίας των μονοπωλίων, στη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητάς τους.
Τίποτα, όμως, δεν είναι κρυφό σ' αυτήν την πορεία. Όπως έχουν ήδη κάνει καθαρό, η διαχείριση του χρέους είναι συνάρτηση τόσο των κεφαλαιακών αναγκών των τραπεζών όσο και της εφαρμογής της πρόσφατης συμφωνίας με την τρόικα. Αυτή προβλέπει:
- «Ευθυγράμμιση» του καθεστώτος των ομαδικών απολύσεων με όσα ισχύουν στην ΕΕ, σε περίπτωση που δεν «αποδώσει» το ήδη ψηφισμένο καθεστώς.
- Επαναξιολόγηση της «βιωσιμότητας» του ασφαλιστικού συστήματος.
- Νέο πακέτο «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», σε συνέχεια αυτού που περιλαμβάνει η «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ. Αυτή τη φορά, το βάρος πέφτει στους εξής κλάδους: Μεταποίηση, χονδρεμπόριο, τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρονικό εμπόριο.
- Διαμόρφωση νέου μισθολογίου στο δημόσιο τομέα, συνδεδεμένου με τις διαδικασίες αξιολόγησης των εργαζομένων. Το νέο μισθολόγιο θα εφαρμόζεται από το 2015, ταυτόχρονα με το μόνιμο μηχανισμό αξιολόγησης όλων των εργαζομένων.
- Επιτάχυνση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων.
- Διατήρηση των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, ώστε να παραμείνει «βιώσιμη» η διαχείριση του κρατικού χρέους, κ.ά.
Η ίδια η λίστα των μέτρων επιβεβαιώνει ότι το πρόβλημα δεν είναι το χρέος και ότι δεν θα σταματήσει η εφαρμογή τους με την όποια διαπραγμάτευση, για όποιο «κούρεμα» του χρέους. Επιβεβαιώνει τη θέση του ΚΚΕ ότι όπως ακριβώς και η κρίση που ζήσαμε δεν είναι κρίση χρέους, αλλά βαθιά οικονομική καπιταλιστική κρίση που κάνει τον κύκλο της, έτσι και ο μόνος που τελικά την πληρώνει είναι ο λαός, είτε με «κούρεμα» είτε με επιμήκυνση ή όποια άλλη μορφή ρύθμισης του χρέους, που είναι χρέος του αστικού κράτους, των μονοπωλίων, του κεφαλαίου και όχι του λαού. Η μόνη συμφέρουσα λύση για το λαό είναι η μονομερής διαγραφή όλου του χρέους, στο πλαίσιο ενός άλλου, ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, με τον πλούτο στα χέρια του.
Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης, 20 Ιούνη 2014.
