Τη χάραξη «Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τη Θαλάσσια Ασφάλεια» δρομολογούν οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών και τα αρμόδια όργανα της ΕΕ. Κεντρικός στόχος, η διασφάλιση των ευρωενωσιακών μονοπωλιακών συμφερόντων σε όλες τις θάλασσες του πλανήτη, η προάσπιση των ναυτιλιακών ομίλων, των εμπορικών διαύλων, δικτύων και υποδομών.
Βασικά τους όπλα σε αυτή την πορεία είναι τα Σώματα Ασφαλείας (Λιμενικό, Ακτοφυλακή) και οι Ενοπλες Δυνάμεις των κρατών - μελών, οι οποίες αναπτύσσονται σε μια σειρά ζώνες του πλανήτη, πολύ μακριά μάλιστα από τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, για την «ασφάλεια» και την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας», με το περιεχόμενο που τα μονοπώλια και η εξουσία τους δίνουν σε τέτοιες έννοιες.
Ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις και αποστολές που η ΕΕ, από τη φύση της ως διακρατικής ένωσης του μεγάλου κεφαλαίου, προωθεί και θα προωθεί παραπέρα, με ό,τι κινδύνους συνεπάγονται για τους λαούς.
Τα «στρατηγικά συμφέροντα» της ΕΕ
Σύμφωνα με τα επίσημα κείμενα της ΕΕ, που αναδεικνύουν και τους λόγους ενδιαφέροντος για μια τέτοια Στρατηγική, «η ΕΕ είναι περιτριγυρισμένη από θάλασσες και ωκεανούς, οι οποίοι είναι "οδηγοί" για την ευρωπαϊκή οικονομία με μεγάλες δυνατότητες».
Τονίζεται επίσης ότι «η ΕΕ έχει στρατηγικά συμφέροντα στη ναυτιλία σε όλο τον κόσμο και πρέπει να είναι σε θέση να διασφαλίσει επαρκώς και αποτελεσματικά τα εν λόγω συμφέροντα». Από ευρωενωσιακές πηγές παρατίθενται, δε, και συγκεκριμένα νούμερα και στοιχεία:
- Από τα 28 κράτη - μέλη της ΕΕ, τα 23 είναι παράκτια και τα 26 είναι κράτη σημαίας (υψώνεται η σημαία τους από εμπορικά πλοία).
- Τα κράτη - μέλη της ΕΕ είναι υπεύθυνα για τον έλεγχο μιας ακτογραμμής με μήκος πάνω από 90.000 χιλιόμετρα, έχει σύνορα με δύο ωκεανούς και τέσσερις θάλασσες, χώρια τα υπερπόντια εδάφη και τις εγκαταστάσεις εθνικής ασφάλειας σε άλλους ωκεανούς.Τα κράτη - μέλη έχουν συνολικά πάνω από 1.200 εμπορικά λιμάνια,περισσότερα από 8.100 πλοία με σημαία, 4.300 καταχωρημένες ναυτιλιακές εταιρείες, 764 μεγάλα λιμάνια και περισσότερες από 3.800 λιμενικές εγκαταστάσεις.
- Το 90% του εξωτερικού εμπορίου της ΕΕ και το 40% του εσωτερικού της εμπορίου μεταφέρεται διά θαλάσσης. Οι εφοπλιστές της ΕΕ διαχειρίζονται το 30% των σκαφών στον κόσμο και το 35% της παγκόσμιας ναυτιλίας χωρητικότητας - μεταξύ άλλων, το 55% των πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων και το 35% των δεξαμενόπλοιων, αντιπροσωπεύοντας το 42% της αξίας του παγκόσμιου θαλάσσιου εμπορίου.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων (ΣΓΥ) της ΕΕ που συνεδρίασε στις 24/6/14 στο Λουξεμβούργο, κατέληξε να προχωρήσει η εν λόγω Στρατηγική, με στόχο τη «διασφάλιση των θαλάσσιων μεταφορών της ΕΕ έναντι κινδύνων και απειλών στο παγκόσμιο ναυτιλιακό περιβάλλον». Επίσης, μέχρι το τέλος του 2014 να αναπτυχθεί ένα «κυλιόμενο» σχέδιο δράσης για την εφαρμογή της Στρατηγικής.
Ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, Ευ. Βενιζέλος, μετέχοντας στο ΣΓΥ, χαιρέτισε την έγκριση της Στρατηγικής, επισημαίνοντας ότι ήταν μία από τις βασικές προτεραιότητες της Ελληνικής Προεδρίας. Σημειωτέον, η προώθηση της Στρατηγικής από τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ εκφράζει τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης να αναβαθμίσει τη θέση της στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, τόσο με την ανάδειξη της χώρας σε κόμβο μεταφοράς πρώτων υλών, ενεργειακών προϊόντων, εμπορευμάτων και προσώπων, όσο και με την ανάληψη πρωταγωνιστικού ρόλου στις ναυτικές στρατιωτικές επεμβάσεις της ΕΕ, αυξάνοντας δραματικά τους κινδύνους για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.
Η Μ. Δαμανάκη, Ευρωπαία επίτροπος Θαλάσσιων Υποθέσεων και Αλιείας, δήλωνε σχετικά: «Κανένας επιχειρηματίας δε θα επενδύσει σε μια θαλάσσια δραστηριότητα αν οι off-shore εγκαταστάσεις ή οι εμπορικοί δίαυλοι δεν είναι ασφαλείς. Οι σημερινές απειλές απαιτούν μια συντονισμένη απάντηση».
Η ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας, Κάθριν Αστον, εξηγούσε: «Η στρατηγική αυτή θα μας βοηθήσει να προωθήσουμε καλύτερα τα συμφέροντά μας στην ασφάλεια στη θάλασσα και να αναλάβουμε τις παγκόσμιες ευθύνες μας. Σε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση του θέματος και από κοινού με τους διεθνείς εταίρους της, η ΕΕ έχει πολλά να προσφέρει: Από την πολιτική και οικονομική δέσμευση ως τις ναυτικές επιχειρήσεις, μπορούμε πραγματικά να κάνουμε τη διαφορά, όπως αποδεικνύεται από την άκρως επιτυχημένη επιχείρηση πάταξης της πειρατείας EU ΝAVFOR "ATALAΝTA" στο δυτικό Ινδικό Ωκεανό».
Δείγμα η επιχείρηση «ATALAΝTA»
Θυμίζουμε ότι η επιχείρηση «ATALAΝTA» βρίσκεται σε εξέλιξη από το 2008 και στόχο έχει την εξάπλωση του ιμπεριαλιστικού στρατιωτικού ιστού στην περιοχή των ανατολικών ακτών της Αφρικής, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της πειρατείας, διασφαλίζοντας στην ουσία τα κέρδη του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
Επισήμως, αποστολή της ευρωπαϊκής ναυτικής δύναμης EU NAVFOR, που υλοποιεί την επιχείρηση «ΑΤΑLANTA» (με Βρετανό επιχειρησιακό διοικητή και έδρα το Νόρθγουντ της Βρετανίας), είναι να συνοδεύει πλοία που μεταφέρουν τρόφιμα στο πλαίσιο του Προγράμματος Επισιτιστικής Βοήθειας (WFP). Στην πραγματικότητα, βέβαια, όπως ομολογείται ανοιχτά, η NAVFOR ελέγχει τον ευρύτερο θαλάσσιο χώρο σε τεράστια περιοχή, ακτίνας 500 ναυτικών μιλίων, από τα παράλια της Σομαλίας, συμπεριλαμβανομένων των χωρικών της υδάτων.
Παραπέρα, η εν λόγω ναυτική επιχείρηση της ΕΕ διεξάγεται στο πλαίσιο της διαβόητης Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας της ΕΕ, και σύμφωνα με τη σχετική απόφαση η σειρά προτεραιότητας των πλοίων που προστατεύονται από την ευρωπαϊκή δύναμη είναι: Πλοία μεταφοράς ανθρωπιστικής βοήθειας, πλοία νηολογίου κρατών EE και άλλα πλοία, δηλαδή τα ...πάντα.
Η ελληνική συμμετοχή
Η ελληνική κυβέρνηση μετέχει ενεργά στην εν λόγω επιχείρηση, επιδιώκοντας γεωστρατηγική αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης. Ετσι, στις 13/2/2014 και για ένα τρίμηνο, έστειλε την φρεγάτα «Ψαρά» του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ) προκειμένου να συμμετάσχει στην αποστολή. Σημειωτέον, όπως έλεγε ο ίδιος ο υπουργός Αμυνας, Δ. Αβραμόπουλος, απευθυνόμενος στο πλήρωμα της φρεγάτας λίγο πριν αποπλεύσει από τη Σαλαμίνα, «ο σκοπός είναι συγκεκριμένος, και έχει να κάνει, καταρχήν, με τη συμμετοχή μας σε μία ευρωπαϊκή αποστολή. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι αυτήν την περίοδο η πατρίδα μας προεδρεύει της ΕΕ και έχουμε κάθε λόγο να είμαστε εκεί. Εχει όμως να κάνει και με την ανθρωπιστική βοήθεια αλλά - ας μην το ξεχνάμε αυτό - και με την προστασία των εθνικών οικονομικών μας συμφερόντων στο όνομα της πολύ σημαντικής για την ελληνική οικονομία, και τη χώρα μας, παγκόσμιας ναυτιλιακής μας κοινότητας».
Το ΠΝ συμμετείχε ανελλιπώς στην επιχείρηση «ΑΤΑΛΑΝΤΑ», με προσωπικό και μέσα (φρεγάτα με ελικόπτερο), από την έναρξή της το 2008 (αναλαμβάνοντας παράλληλα και τη διοίκηση της Δύναμης) έως το 2012. Ελέω κρίσης και προς εξοικονόμηση πόρων, στο διάστημα από το 2012 έως το Φλεβάρη 2014, η κυβέρνηση είχε αποσύρει τα πλοία του ΠΝ από τη Δύναμη. Ωστόσο, συνέχισε να συμμετέχει στην αποστολή στέλνοντας επιτελείς στο στρατηγείο στη Βρετανία, και στον εν πλω διοικητή στα παράλια της Ανατολικής Αφρικής.
Στο επίκεντρο υποδομές και εμπόριο
Πίσω, στα «θεσμικά» της Στρατηγικής: Ηδη από τις 6/3/2104 η Κομισιόν και η ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας υιοθέτησαν μια «κοινή ανακοίνωση» προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με θέμα «Για έναν ανοικτό και ασφαλή παγκόσμιο ναυτιλιακό τομέα: Στοιχεία για μια στρατηγική της ΕΕ για την ασφάλεια στη θάλασσα».
Στο κείμενο σημειώνεται: «Η ανακοίνωση παρουσιάζει μια θεώρηση των συμφερόντων της ΕΕ στον τομέα της θαλάσσιας ασφάλειας και τις απειλές που αντιμετωπίζει, και προτείνει τα πεδία στα οποία μπορεί να ενισχυθεί η συνεργασία μεταξύ των διαφόρων παραγόντων της ναυτιλίας πέρα από ό,τι αποτελεί ήδη καλή πρακτική σήμερα. Περιλαμβάνει όλες τις θαλάσσιες λειτουργίες, από την Ακτοφυλακή ως το Πολεμικό Ναυτικό, τις λιμενικές αρχές και τα τελωνεία, και θα μπορούσε να επηρεάσει τα χωρικά ύδατα της ΕΕ, καθώς και κάθε πλοίο που σηκώνει σημαία κράτους - μέλους της ΕΕ, και έχει (σ.σ. η θεώρηση αυτή και η στρατηγική) παγκόσμια εμβέλεια».
Παρακάτω τονίζεται: «Ο σκοπός της νέας στρατηγικής είναι να προσδιοριστούν τα θαλάσσια συμφέροντα της ΕΕ, όπως η πρόληψη συγκρούσεων, η προστασία των υποδομών ζωτικής σημασίας, ο αποτελεσματικός έλεγχος των εξωτερικών συνόρων, η προστασία της παγκόσμιας αλυσίδας στήριξης του εμπορίου και η πρόληψη της παράνομης, λαθραίας και άναρχης αλιείας. Καθορίζει το πλήθος των κινδύνων και απειλών, με τις οποίες η ΕΕ και οι πολίτες της μπορούν να βρεθούν αντιμέτωποι: Συνοριακές διαφορές στη θάλασσα, θαλάσσια πειρατεία, τρομοκρατία κατά των πλοίων και των λιμένων ή άλλων υποδομών ζωτικής σημασίας, οργανωμένο έγκλημα στη θάλασσα, διακίνηση ανθρώπων, μέχρι τις δυνητικές επιπτώσεις φυσικών καταστροφών ή ακραίων γεγονότων»...
Ετσι, τα πάντα μπορούν να αποτελούν το βολικό πρόσχημα για εξαπόλυση στρατιωτικών επεμβάσεων της ΕΕ σε όλο τον κόσμο, με το πρόσχημα της «τρομοκρατίας».
Η ανακοίνωση της Επιτροπής προσδιορίζει τις προτεραιότητες της ναυτικής στρατιωτικής δράσης της ΕΕ στις περιοχές της Μεσογείου, του Ατλαντικού και το παγκόσμιο δίκτυο των πλωτών οδών προς και από την Ασία, την Αφρική και την Αμερική. Εκτός από τον κόλπο του Αντεν, όπου ήδη εξελίσσεται η προαναφερόμενη επιχείρηση «Atalanta», σημεία νέων στρατιωτικών δράσεων της ΕΕ θα αποτελέσουν ο Κόλπος της Γουινέας, συνολικά τα «νερά γύρω από την Αφρικανική Ηπειρο», οι θαλάσσιες περιοχές της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ασίας.
Οι ναυτικές πολεμικές προετοιμασίες της ΕΕ συνδέονται και υπηρετούν άμεσα την επιδίωξη των μονοπωλιακών ομίλων της ΕΕ, των ισχυρών κυρίως καπιταλιστικών κρατών της, να κατακτήσουν και να στερεώσουν τις θέσεις τους στον ανελέητο ανταγωνισμό με τους αντίστοιχους επιχειρηματικούς ομίλους των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Ιαπωνία) και καπιταλιστικών χωρών, όπως η Κίνα, η Ινδία, η Ρωσία, που αναπτύσσουν έντονη δράση στις περιοχές της Αφρικής και της Ασίας.
Επιπλέον, η Κομισιόν στην ανακοίνωσή της αναφέρει ότι «η έλλειψη συμφωνίας για τις θαλάσσιες ζώνες, όπως η οριοθέτηση των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών (ΑΟΖ), μπορεί να αποτελεί πρόσθετη απειλή σε ορισμένους τομείς, όπως η Μεσόγειος Θάλασσα», σηματοδοτώντας την πρόθεση της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, με πρόσχημα την προστασία της θαλάσσιας ασφάλειας, να διεκδικήσει σε όφελος των ευρωενωσιακών μονοπωλίων τους ενεργειακούς πόρους (φυσικό αέριο, πετρέλαιο, κ.ά.) στη λεκάνη της ΝΑ Μεσογείου. Γεγονός που προμηνύει εξαιρετικά επικίνδυνες εξελίξεις για τον ελληνικό λαό και γενικότερα τους λαούς της ευρύτερης περιοχής.
Πέντε τομείς - έξι άξονες
Δηλώνεται, εξάλλου, ότι η Στρατηγική για τη Θαλάσσια Ασφάλεια θα πρέπει να επικεντρωθεί σε πέντε συγκεκριμένους τομείς, «όπου μια συντονισμένη προσέγγιση στην ΕΕ, με βάση τα ήδη υπάρχοντα εργαλεία, θα έχει προστιθέμενη αξία»:
1) Εξωτερική δράση. 2) Θαλάσσια επιτήρηση και ανταλλαγή πληροφοριών. 3) Ανάπτυξη ικανοτήτων. 4) Διαχείριση των κινδύνων, προστασία των υποδομών ζωτικής σημασίας και αντιμετώπιση κρίσεων στη θάλασσα. 5) Ερευνα και καινοτομία σε θέματα ασφάλειας στη θάλασσα, εκπαίδευση και κατάρτιση.
Οι βασικοί άξονες αυτού του μηχανισμού που στήνεται είναι οι εξής:
-- Η Στρατηγική Θαλάσσιας Ασφάλειας φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια νέα στρατιωτική δύναμη πυρός στο ναυτικό τομέα από τα ήδη υπάρχοντα μέσα και δομές της ΕΕ. Εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη αποτελεί η επιδίωξη της ΕΕ να εντάξει όλα τα πολιτικά - μη στρατιωτικά μέσα, δομές και υποδομές τόσο των κρατών - μελών, όσο και της ΕΕ σε έναν τεράστιο ναυτικό στρατιωτικό μηχανισμό, ικανό να εξαπολύει πολέμους και στρατιωτικές επεμβάσεις της ΕΕ σε κάθε σημείο του πλανήτη.
-- Οργανώνει τη σύνδεση σε έναν ενιαίο ευρωενωσιακό πολεμικό μηχανισμό στη θάλασσα όλων των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών, εθνικών και ευρωενωσιακών, δηλαδή, αστυνομικών κατασταλτικών μηχανισμών, στρατιωτικών δυνάμεων, πολεμικού ναυτικού, μηχανισμών ελέγχου συνόρων, οργανισμών ελέγχου της αλιείας, εποπτείας της ναυτιλίας, έρευνας και καινοτομίας, αλλά και των επιχειρηματικών βιομηχανικών ομίλων, ανοίγοντας ταυτόχρονα νέα πεδία κερδοφορίας των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στους αντίστοιχους κλάδους.
-- Στην κατεύθυνση αυτή επιδιώκεται η στρατιωτική διασύνδεση στρατιωτικών και μη στρατιωτικών ευρωενωσιακών οργανισμών, όπως ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Αμυνας (ΕΟΑ) και το Δορυφορικό Κέντρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΚΕΕ), καθώς και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για την Ασφάλεια στη Θάλασσα (EMSA), ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα (Frontex), μέχρι και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ελέγχου της Αλιείας (EFCA), «τα οποία έχουν αναπτύξει συστήματα σε συγκεκριμένους τομείς και ικανότητες για τη θαλάσσια επιτήρηση».
-- Επιχειρείται επίσης η στρατιωτικοποίηση και η χρήση για ναυτικές πολεμικές επιχειρήσεις μίας σειράς μηχανισμών και μέσων που κι αυτοί μέχρι σήμερα δεν είχαν άμεσα στρατιωτικό χαρακτήρα (ή τουλάχιστον έτσι παρουσιάζονταν από τα ευρωενωσιακά όργανα), όπως, το SafeSeaNet, σύστημα της ΕΕ για την παρακολούθηση της θαλάσσιας κυκλοφορίας, το σύστημα πληροφόρησης του οργανισμού της ΕΕ για την πρόληψη της ρύπανσης EMSA, το κοινό σύστημα πληροφοριών έκτακτης ανάγκης για θαλάσσια ατυχήματα (CECIS), το σύστημα παρακολούθησης σκαφών της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Ελέγχου της Αλιείας. Και ακόμη το Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης των Συνόρων (EUROSUR), το ευρωενωσιακό πρόγραμμα γεωσκόπησης Copernicus και το διαστημικό πρόγραμμα της ΕΕ GALILEO/EGNOS (Ευρωπαϊκό Σύστημα Πλοήγησης με Υπηρεσία Γεωθέτησης και Υπέρθεσης), οι διαστημικές και αεροναυτικής βάσης τεχνολογίες επιτήρησης, το κέντρο του δορυφόρου της ΕΕ (EUSC) για τη συνδυασμένη εφαρμογή των εργαλείων παρακολούθησης, δορυφορικές εικόνες και μη επανδρωμένα αεροπλάνα παρακολούθησης. Δημιουργείται δηλαδή ένας γιγάντιος, εφιαλτικός μηχανισμός μέσων παρακολούθησης, άμεσης ή/και υποστηρικτικής ναυτικής στρατιωτικής δράσης, που δίνει τη δυνατότητα στις στρατιωτικές δυνάμεις της ΕΕ να επιχειρούν πολεμικά και να επεμβαίνουν σε κάθε γωνιά του κόσμου.
-- Αυτός ο τεράστιος στρατιωτικός ναυτικός μηχανισμός της ΕΕ εντάσσεται στο σχεδιασμό του πολεμικού βραχίονα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ, δηλαδή της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας της ΕΕ, με την πραγματοποίηση στρατιωτικών ασκήσεων στα θαλάσσια σύνορα της ΕΕ και παντού στον κόσμο, με τη διοργάνωση κοινών στρατιωτικών ασκήσεων της ΕΕ με τρίτες χώρες, με άμεση ετοιμότητα να αξιοποιείται ως αιχμή του δόρατος των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων της ΕΕ σε διεθνή κλίμακα, για τη διασφάλιση και διεύρυνση των συμφερόντων των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.
-- Θεσμοθετείται η χρήση από το εφοπλιστικό κεφάλαιο ιδιωτικών στρατών με τη χρήση «ιδιωτικού ένοπλου προσωπικού ασφαλείας (PCASPs)» στα πλοία.
Εχθρός των λαών η ΕΕ
Μ' αυτά και μ' άλλα γίνεται σαφές ότι η «Στρατηγική Θαλάσσιας Ασφάλειας της ΕΕ» σηματοδοτεί νέο γύρο πολέμων και στρατιωτικών επεμβάσεων της ΕΕ, έξαρση της επιθετικότητας των μονοπωλίων ενάντια στους λαούς όλου του κόσμου, στην οξύτατη διαπάλη τους για τις αγορές, τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους.
Η ΕΕ (όπου προσκυνούν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου) επιταχύνει τη στρατιωτικοποίησή της, την ενίσχυση των πολεμικών - στρατιωτικών δυνατοτήτων και μέσων της, σε άμεση διασύνδεση με το ΝΑΤΟ, των στρατιωτικών ικανοτήτων της να εξαπολύει ιμπεριαλιστικούς πολέμους σε κάθε γωνιά του πλανήτη, σε στεριά και θάλασσα, χιλιάδες χιλιόμετρα από τα σύνορά της. Επιβεβαιώνει και πάλι τη θέση του ΚΚΕ ότι η ΕΕ είναι εχθρός των λαών στα κράτη - μέλη της και σε όλο τον κόσμο, διαρκής και άμεσος κίνδυνος για τη ζωή και το μέλλον τους.
