Για τα λαϊκά στρώματα δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε ουσιαστικά ούτε με την «ανακούφιση» των αστών για τη διατήρηση της ένωσης ούτε με τα ανταλλάγματα «περισσότερων εξουσιών»
ΕΔΙΜΒΟΥΡΓΟ.--
Τελικά, κυριάρχησε στη Σκοτία στο χτεσινό δημοψήφισμα το «όχι» στην ανεξαρτητοποίησή της από το Ηνωμένο Βασίλειο με 55,3% έναντι του «ναι» υπέρ της ανεξαρτησίας που πήρε 44,7%, σε μια ψηφοφορία όπου συμμετείχε το 84% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. Συγκεκριμένα, το πρώτο «στρατόπεδο» πήρε 2.001.926 ψήφους έναντι 1.617.989 ψήφων που πήρε το «στρατόπεδο» της ανεξαρτησίας.
Από τις μεγάλες πόλεις της χώρας μόνο στη Γλασκώβη είχε σημαντικό προβάδισμα το «ναι» με 53,5% όπως και σε άλλες 3 μικρότερες πόλεις - εκλογικές περιφέρειες (Νορθ Λαναρκσάιρ, Ντάντι Σίτι και Γουέστ Ντανμπαρτονσάιρ). Στην πρωτεύουσα Εδιμβούργο, τη δεύτερη μεγαλύτερη περιφέρεια με 378.012 καταγεγραμμένους ψηφοφόρους - το «όχι» (ή «Καλύτερα μαζί») πήρε 61,1%.
Το αποτέλεσμα αυτό, που δεν επιδέχεται αμφισβητήσεων, έφερε τη γρήγορη αναγνώρισή του από τον πρωθυπουργό της Σκοτίας και πρόεδρο του Σκοτσέζικου Εθνικού Κόμματος Αλεξ Σάλμοντ, ο οποίος αμέσως έσπευσε να προσθέσει ότι τώρα περιμένει από την κεντρική κυβέρνηση να τηρήσει τις υποσχέσεις της σε ό,τι αφορά την παραχώρηση περισσοτέρων εξουσιών στη Σκοτία. Αυτήν την υπόσχεση ήταν που έδιναν ο συντηρητικός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, ο ηγέτης των Εργατικών, Εντ Μίλιμπαντ, ο φιλελεύθερος και εταίρος στην κυβέρνηση της Βρετανίας Νικ Γκλεγκ όπως και σειρά άλλων αστών πολιτικών με προεξάρχοντες τον Σκοτσέζο πρώην πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν και τον επίσης πρώην πρωθυπουργό διάδοχο της Μ. Θάτσερ Τζον Μέιτζορ, που «επιστρατεύτηκαν» για την καμπάνια του «όχι», δηλαδή της παραμονής της Σκοτίας στο κοινό κράτος του Ηνωμένου Βασιλείου, μαζί με την Αγγλία, την Ουαλία και τη Βόρεια Ιρλανδία. Και φαίνεται ότι αυτή η υπόσχεση ήταν που έγειρε την πλάστιγγα τις τελευταίες μέρες και ώρες πριν το δημοψήφισμα. Είναι έτσι ξεκάθαρο ότι η επόμενη μέρα σε ό,τι αφορά την αστική διαχείριση στη Βρετανία δε θα είναι ίδια. Επίσης, ο Σκοτσέζος πρωθυπουργός μίλησε για «κέρδος», αφού «πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρθηκαν για την πολιτική μετά από πολλά χρόνια». Βέβαια, μια τέτοια «ενασχόληση» με την πολιτική είναι ιδιαίτερα βολική για το σύστημα, αφού το περιεχόμενό της περιορίζεται στο «οπαδικό» επίπεδο για τη διαχείριση, και όχι στο επικίνδυνο πεδίο της ουσίας της ταξικής εκμετάλλευσης. Δηλαδή, βολεύει τους καπιταλιστές, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να συνεχίσουν να είναι εγκλωβισμένοι σε ψευτοδιλήμματα - τέτοιο ήταν και το πολύκροτο δημοψήφισμα για το λαό - ώστε να διαιωνίζεται η καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Τα ανταλλάγματα δεν αφορούν το λαό
Πάντως, έτσι και αλλιώς, για τα τμήματα του κεφαλαίου που προτιμούν και έχουν συμφέρον από την ενιαία κρατική οντότητα της Βρετανίας και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, το αποτέλεσμα έφερε χαμόγελα ανακούφισης. Ο πρωθυπουργός Κάμερον στις 7.00 το πρωί σε διάγγελμά του δεν έκρυψε τη χαρά του και έσπευσε να ανακοινώσει ότι θα τηρήσει τις υποσχέσεις του και ουσιαστικά τα ανταλλάγματα για τη διατήρηση της ενότητας θα αφορούν σε παραχώρηση και άλλων εξουσιών όχι μόνο στη Σκοτία, αλλά και στις άλλες χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου. Επίσης, η λεγόμενη αγορά επικρότησε το αποτέλεσμα, η λίρα χτύπησε ρεκόρ έναντι του ευρώ και του δολαρίου ΗΠΑ, ενώ η Βασιλική Τράπεζα της Σκοτίας δήλωσε ότι θα διατηρήσει την έδρα της στη Σκοτία.
Αντιδράσεις ανακούφισης υπήρξαν και από την ΕΕ, τις ΗΠΑ, ενώ ιδιαίτερα ξεχωρίζει αυτή του Ισπανού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι, που αντιμετωπίζει επίσης αποσχιστικές τάσεις στην Καταλωνία, που η τοπική κυβέρνηση με στήριξη τμημάτων του κεφαλαίου προχωράει σε αντίστοιχο δημοψήφισμα στις 9 Νοέμβρη. Είπε χαρακτηριστικά για τους Σκοτσέζους απευθυνόμενος στους Καταλανούς: «Εκαναν την επιλογή ανάμεσα στο διαχωρισμό και την ολοκλήρωση, ανάμεσα στην απομόνωση και το άνοιγμα».
Μετά όμως από το δημοψήφισμα στη Σκοτία, παρότι δεν πέτυχε το εγχείρημα της ανεξαρτητοποίησης, έχει ανοίξει το ζήτημα και για άλλες χώρες όπου επίσης αξιοποιώντας διάφορα υπαρκτά ζητήματα (εθνοτικά, διαφορές ή και «ρίξιμο» τμημάτων της αστικής τάξης από κεντρικές κυβερνήσεις) δυναμώνουν αποσχιστικές κινήσεις. Φυσικά, όσο οι λαϊκές δυνάμεις δε χειραφετούνται από τα συμφέροντα των αστών και δεν προτάσσουν τις δικές τους ανάγκες δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα ουσιαστικό στη ζωή τους.
