Ανοίγουν νέους Καιάδες
Μια από τις πολλές χαρακτηριστικές περιπτώσεις ατόμων με αναπηρία και χρόνια πασχόντων που γίνονται θύματα των «σφαγείων» των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ), είναι και η ακόλουθη: 67χρονος συνταξιούχος οικοδόμος με πνευμονεκτομή - εξαιτίας καρκίνου έχει αφαιρεθεί ο δεξιός του πνεύμονας - και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, πήρε ποσοστό αναπηρίας 55%, με την αιτιολογία ότι δεν έχει παρουσιάσει κάποια επιδείνωση, όπως μετάσταση! Ολα τα προηγούμενα χρόνια έπαιρνε ποσοστό αναπηρίας πάνω από 67%, με αποτέλεσμα να δικαιούται μια σειρά κοινωνικές παροχές, ελαφρύνσεις και προνοιακό επίδομα. Τώρα κι αυτές τις ελάχιστες παροχές τις χάνει. Ο «παραλογισμός» βγάζει μάτι, αλλά δεν είναι μια «αστοχία» του συστήματος. Πρόκειται για συνειδητή πολιτική επιλογή κυβέρνησης και ΕΕ, με την οποία προωθείται η απαλλαγή του κράτους από το κόστος της Υγείας και της Πρόνοιας, η μετατροπή τους σε ατομική υπόθεση. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, ανοίγουν νέους Καιάδες για τους ανάπηρους.
Ποιο το όφελος για το λαό;
Εγραψε το ηλεκτρονικό «Βήμα», 29/8/2014: «Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), η ολική χωρητικότητα του ελληνικού εμπορικού στόλου (πλοία 100 κόρων και άνω), ανήλθε σε 44.587.504 κόρους και παρουσίασε αύξηση 1,1% σε σύγκριση με την αντίστοιχη χωρητικότητα του Ιουνίου 2013, έναντι μείωσης 0,2% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση το 2013 προς το 2012. Στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος καταγράφουν σημαντική αύξηση του πλεονάσματος του ισοζυγίου των διεθνών μεταφορών (εισπράξεις μείον πληρωμές στο εξωτερικό από ναυτιλιακές επιχειρήσεις εγκατεστημένες στην Ελλάδα) κατά 19,5% στο πρώτο εξάμηνο 2014. Αν αυτές οι τάσεις συνεχιστούν τότε η αύξηση του πλεονάσματος των διεθνών μεταφορών αναμένεται να έχει θετική επίπτωση στην αύξηση του ΑΕΠ το 2014 κατά 0,6% περίπου, δηλαδή λίγο χαμηλότερη από την άμεση θετική επίπτωση των εισπράξεων από τον εξωτερικό τουρισμό». Ετσι και σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, το εφοπλιστικό κεφάλαιο, αυξάνει τζίρους και κέρδη. Και αυτό το παρουσιάζουν ως επίτευγμα... Ομως, οι εφοπλιστές συνεχίζουν να έχουν τεράστιες φοροαπαλλαγές, την ώρα που το κράτος φοροληστεύει το λαό. Οι Ελληνες ναυτεργάτες πνίγονται στην ανεργία, τους καταργούν τις συμβάσεις. Κανένα όφελος για τους εργαζόμενους από τους τζίρους και τα κέρδη των εφοπλιστών.
Οι τούμπες...
Διαβάζουμε στο «Βήμα» 31/8/2014: «...οι ανόητοι Μπους και Μπλερ εκπόνησαν τα ατυχή σχέδια των δύο πολέμων του 1993 και του 2003 στις αφιλόξενες ερήμους της Μεσοποταμίας. Την ίδια στιγμή, Αμερικανοί και Εγγλέζοι υπό το βάρος των προηγούμενων εμπειριών από την περιοχή, αποφεύγουν να δεσμευθούν ότι θα αναλάβουν στρατιωτική δράση στη Συρία. Ταυτόχρονα, οι Κούρδοι νιώθουν ευθέως την απειλή, ο Λίβανος και η Ιορδανία τρέμουν στην ιδέα μιας εισβολής τζιχαντιστών, η Λιβύη περνάει στα χέρια αντίστοιχων ισλαμικών ομάδων και η Αίγυπτος, παρότι διαθέτει αξιόμαχο στρατό, ζει καθημερινά με τον εφιάλτη μιας γενικευμένης ισλαμικής εξέγερσης. Κατά τα φαινόμενα, η Δύση έχει χάσει την μπάλα στην ευρύτερη αυτή ζώνη». Η αστική προπαγάνδα είναι μανούλα στις τούμπες. Γιατί, όλους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, που τώρα υποτίθεται κατηγορεί, η Δύση τους στήριξε όπως και όλες τις άλλες επεμβάσεις σαν αυτές που βάφτισε «Αραβική Ανοιξη», που θα έφερνε «ελευθερία και δημοκρατία», αλλά έφερε νέους πολέμους και σφαγές. Πότε έλεγαν την αλήθεια τότε ή τώρα;
Πτωτικές τάσεις...
Το ηλεκτρονικό «Βήμα» έγραψε ότι «...ο Δείκτης Υπευθύνων Προμηθειών (ΡΜΙ) της Ευρωζώνης υποχώρησε τον Αύγουστο στις 50,7 μονάδες, από 51,8 τον Ιούλιο, στο χαμηλότερο επίπεδο έτους. Σύμφωνα με τους αναλυτές της Markit οι επιπτώσεις των εντεινόμενων οικονομικών και γεωπολιτικών αβεβαιοτήτων στις μεταποιητικές επιχειρήσεις της ζώνης του ευρώ γίνονται όλο και πιο ορατές. Ο γερμανικός ΡΜΙ υποχώρησε τον Αύγουστο σε χαμηλά επίπεδα 11 μηνών, στις 51,4 μονάδες, ενώ ο γαλλικός PMI υποχώρησε στις 46,9 μονάδες». Τι σημαίνει αυτή η εξέλιξη; Οτι η βιομηχανία της Ευρωζώνης παρουσιάζει πτωτικές τάσεις. Γεγονός που επιδρά αντίστροφα στην επιδίωξη για ανάκαμψη από την οικονομική καπιταλιστική κρίση. Βεβαίως, είτε με κρίση είτε με ανάκαμψη, οι εργαζόμενοι θα ζουν στην ίδια κόλαση, αφού οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις είναι μόνιμες.
