Στο φόντο της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ειδικά στην Ευρώπη, ολοκληρώνεται σήμερα η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουαλία. Σύνοδος που σηματοδοτεί την ένταση της επιθετικότητας της λυκοσυμμαχίας, ενισχύοντας τη δυνατότητά της να επεμβαίνει στρατιωτικά σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπου κρίνονται τα συμφέροντα των ευρωατλαντικών μονοπωλίων, σε κόντρα με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για το μοίρασμα της καπιταλιστικής «λείας».
Διόλου τυχαία, ιδιαίτερο αντικείμενο της Συνόδου είναι η ενίσχυση του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, στον απόηχο των εξελίξεων στην Ουκρανία και της κλιμακούμενης αντιπαράθεσης με τη Ρωσία. Ετοιμάζουν ΝΑΤΟική δύναμη κρούσης «πολύ υψηλής ετοιμότητας», με ικανότητα ταχείας ανάπτυξης και στρατιωτικής επέμβασης όπου Γης. Το σχέδιο παρουσίασε πρόσφατα ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, σημειώνοντας ότι «η παρουσία του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη θα πρέπει να γίνει πιο ορατή». Αμεση ήταν η αντίδραση της Ρωσίας, που ανακοίνωσε ότι θα «προσαρμόσει» το στρατηγικό της δόγμα, λόγω της ενίσχυσης της ΝΑΤΟικής παρουσίας στην Ανατολική Ευρώπη.
Μετέχοντας στη Σύνοδο η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, εκπροσωπώντας τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου, διεκδικεί τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας, αναλαμβάνοντας πιο ενεργό ρόλο στους επικίνδυνους για το λαό ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, παρουσιάζοντας τη χώρα ως παράγοντα προάσπισης των ευρωατλαντικών συμφερόντων. Ενδεικτικές οι διαβεβαιώσεις που φέρεται να παρείχε τον Αύγουστο στον Αμερικανό ομόλογό του ο Ελληνας υπουργός Αμυνας, Δ. Αβραμόπουλος, ότι «η χώρα μας αποτελεί το οχυρό της Δύσης και ο "κυματοθραύστης" ανάσχεσης στην πλημμυρίδα του εξτρεμισμού, του θρησκευτικού σκοταδισμού και της κατάλυσης των θεμελιωδών ελευθεριών». Αλλωστε, από την κυβέρνηση διέρρεε τότε πως «η Ελλάδα ως βασική χώρα - μέλος των Δυτικών Συμμαχιών (ΝΑΤΟ - ΕΕ) επιβεβαιώνει τη σημαντική αναβάθμισή της στο χρηματιστήριο των γεωπολιτικών σταθερών και συσχετισμών»...
Θυμίζουμε και τις δηλώσεις Αβραμόπουλου τον Ιούλη στο συνέδριο του «Economist», που, σκιαγραφώντας την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, υπογράμμιζε ότι «η παγκόσμια σταθερότητα χρειάζεται τη δυτική παρουσία. Το πιο επικίνδυνο σήμα που μπορούμε να δώσουμε στον κόσμο είναι ότι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη δεν είναι αποφασισμένες να δράσουν για να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους στην περιοχή όσον αφορά την ασφάλεια. Η Ευρώπη πρέπει ν' αναλάβει τις ευθύνες της (...) να συμβάλει στην αποστολή της Ατλαντικής Συμμαχίας και στις στρατιωτικές στοχευμένες επεμβάσεις». Αναπαράγοντας, δε, τις φιλοδοξίες της ελληνικής αστικής τάξης να εμπλέξει τη χώρα βαθύτερα στους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ - ΕΕ, σημείωνε: «Η Ελλάδα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο (...) ιδιαίτερα εξαιτίας της στρατηγικής της θέσης ως το νοτιοανατολικό σκέλος της Ευρώπης»...
Ευθύνες, όμως, έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο γιατί θεωρεί τη συμμετοχή της χώρας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ «αδιαμφισβήτητη» όσο και για την κριτική που ασκεί στην κυβέρνηση ότι δεν ασκεί όσες δυνατότητες έχει για να παίξει πιο ενεργό ρόλο στις «διεθνείς εξελίξεις». Κριτική που γίνεται με κριτήριο την ικανότητα εξυπηρέτησης των επιδιώξεων των ντόπιων μονοπωλίων. Σημειωτέον, βέβαια, και το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει το μάτι και σε τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου που βλέπουν και αλλού τα συμφέροντά τους, ως πιο ικανός να «κάνει παιχνίδι» και με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Ο λαός δεν πρέπει να ξεχνά ότι πλήρωσε με το αίμα του πολλάκις στο παρελθόν κάθε συμμετοχή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Γι' αυτό σήμερα πρέπει να απορρίψει τις επιδιώξεις του ελληνικού κεφαλαίου, τα γεωπολιτικά του παιχνίδια ως επικίνδυνα για τα συμφέροντά του.
