Είτε με «επιμήκυνση» είτε με «κούρεμα» του χρέους, ο λαός θα κληθεί σε νέες θυσίες για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης
Με εντατικούς ρυθμούς συνεχίζονται τα παζάρια σχετικά με τον τρόπο «διαχείρισης» του ελληνικού κρατικού χρέους, τα οποία είναι αναπόσπαστα συνδεμένα με τις αντιθέσεις και τις αναδιατάξεις μέσα στο πλαίσιο της τρόικας (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ) καθώς και με το γενικότερο μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής που θα εφαρμοστεί στα κράτη της Ευρωζώνης.
Ο υπουργός Οικονομικών Γκ. Χαρδούβελης, μιλώντας στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg, σημείωσε ότι «η διαγραφή χρέους δεν αποτελεί επιλογή», στηρίζοντας την άποψη στο γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του έχει περάσει στα κράτη και τς κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης. Ως «λύση» βλέπει τη δυνατότητα επιμήκυνσης των λήξεων αποπληρωμής, ταυτόχρονα με τη μετατροπή των κυμαινόμενων επιτοκίων σε σταθερά.
Οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών έρχονται λίγες μέρες πριν τη συνάντηση που θα έχει την Τρίτη στο Βερολίνο ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς με τη Γερμανίδα καγκελάριο Α. Μέρκελ. Σε αυτήν επισήμως αναφέρεται ότι «θα συζητήσουν κυρίως την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, θέματα ευρωπαϊκής πολιτικής, καθώς επίσης και τρέχοντα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής». Στο δια ταύτα ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση προσδοκά σε στήριξη του Βερολίνου, ενόψει και της έναρξης της συζήτησης για την περιβόητη «βιωσιμότητα» του χρέους.
Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, σχολιάζοντας τα λεγόμενα του Γκ. Χαρδούβελη, ο βουλευτής Ευ. Τσακαλώτος σημειώνει ότι ο υπουργός Οικονομικών «διαψεύδει και τον ίδιο τον πρωθυπουργό που μιλά για έξοδο από το μνημόνιο» και στο «διά ταύτα» θέτει το «ερώτημα» για το κατά πόσο «είναι αυτός ένας πρωθυπουργός που μπορεί να διαπραγματευτεί τα συμφέροντα μιας κοινωνίας που έχει γονατίσει από αυτήν την πολιτική»...
Στην πραγματικότητα, τόσο η συγκυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι η διαπάλη γύρω από το ελληνικό κρατικό χρέος διεξάγεται σε έδαφος απόλυτα εχθρικό για το λαό. Η όποια «ελάφρυνση», είτε με νέο «κούρεμα» είτε με επιμήκυνση ή και με συνδυασμό «λύσεων», αποτελεί ουσιαστικά προαναγγελία των επόμενων αντιλαϊκών μέτρων. Παράλληλα, η ανακατανομή πόρων που σήμερα πηγαίνουν στην εξυπηρέτηση του χρέους προσδίδει «βαθμούς ελευθερίας» σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση του μείγματος της αντιλαϊκής πολιτικής, σε συνδυασμό με τις νέες δυνατότητες για φοροελαφρύνσεις και κάθε είδους κρατικές ενισχύσεις προς τους ισχυρούς επιχειρηματικούς Ομίλους.
Στο φόντο των ανταγωνισμών ΕΕ - ΔΝΤ
Να σημειωθεί ότι η συζήτηση για το ελληνικό κρατικό χρέος διεξάγεται στο φόντο των ανταγωνισμών ανάμεσα στην ΕΕ και το ΔΝΤ. Ο Γκ. Χαρδούβελης, στην ίδια συνέντευξη στο Bloomberg, επισήμανε ότι χρηματοδότηση από την ΕΕ «ολοκληρώνεται στο τέλος του 2014, ενώ το πρόγραμμα του ΔΝΤ το 2016». Σύμφωνα με τον υπουργό, «από πλευράς δανειστών και οι δυο νιώθουν άβολα όσον αφορά το 2015, σχετικά με το τι θα μπορούσε να συμβεί. Το ΔΝΤ δε θέλει να δανείζει μόνο του, οι Ευρωπαίοι νιώθουν ενοχλημένοι έχοντας το ΔΝΤ να δανείζει, ενώ αυτοί μένουν απ' έξω». Ο υπουργός Οικονομικών πρόσθεσε ότι το ζήτημα «είναι υπό συζήτηση, αλλά θα βρεθεί μια λύση».
Την ίδια ώρα, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην Ελλάδα, Π. Καρβούνης, σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ, τόνισε ότι «η τρόικα με τη μορφή που την ξέρουμε τελειώνει στο τέλος του 2014, εφόσον το μνημόνιο, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ΕΕ, τελειώνει».
Σε κάθε περίπτωση, οι λύσεις σε όφελος του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από το μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής, σημαίνουν πολιτική «διά πυρός και σιδήρου» απέναντι στα λαϊκά στρώματα. Χαρακτηριστικά, το μέλος του ΔΣ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μπ. Κερέ και ο υφυπουργός Εργασίας της Γερμανίας Γ. Ασμουνσεν (με τον οποίο συναντήθηκε τις προάλλες το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ), σε κοινό άρθρο τους στη γαλλική εφημερίδα «Les Echos» επισημαίνουν: «Η ολοκληρωμένη στρατηγική για την αποκατάσταση της ανάπτυξης πρέπει να λάβει υπόψη τις αδυναμίες των κρατών - μελών της Ευρωζώνης, με όρους προσφοράς και ζήτησης και να αποτελέσει ένα συνδυασμό νομισματικής, δημοσιονομικής πολιτικής και μεταρρυθμίσεων».
Ουσιαστικά αναφέρονται στην ανάγκη των ευρωενωσιακών μονοπωλίων για τη διαμόρφωση μείγματος πολιτικής, προσαρμοσμένου στην εκάστοτε συγκυρία και στις ιδιαίτερες ανάγκες των αστικών τάξεων του κάθε κράτους - μέλους, ταυτόχρονα με την κλιμάκωση των αντεργατικών μέτρων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Εχει τη σημασία του το γεγονός ότι το συγκεκριμένο άρθρο αναδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
