«Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα
Και ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο» (Τ. Λειβαδίτης)
Βαδίζοντας προς το 11ο Συνέδριο της ΚΝΕ, μας απασχολεί πώς θα διαμορφώνουμε μια στέρεη υποδομή μακροπρόθεσμου χαρακτήρα με στόχο να συμβάλουμε στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος με νέες και νεότερες ηλικίες, στην ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, να γίνουμε Κομμουνιστική Νεολαία με ικανότητα και προετοιμασία δράσης σε όλες τις συνθήκες. Αυτό κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από τη συμβολή μας στο κύριο μέτωπο για το Κόμμα μας: Τη συγκέντρωση δυνάμεων στην εργατική τάξη, στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους, στην εργαζόμενη νεολαία, έχοντας ιδιαίτερο καθήκον να παρεμβαίνουμε από νωρίς στα παιδιά της εργατικής τάξης που σήμερα βρίσκονται στους χώρους Εκπαίδευσης και αύριο θα την αναπληρώσουν.
Εχουμε δοκιμαστεί το προηγούμενο τετράχρονο, μπροστά σε σκληρές αναμετρήσεις, στις δεκάδες απεργιακές κινητοποιήσεις κι άλλους αγώνες που πραγματοποιήθηκαν.
Οταν οι συμβιβασμένοι συνδικαλιστές έβγαζαν καλέσματα «κοινωνικής ειρήνης» στους χώρους δουλειάς, τα μέλη της ΚΝΕ οργάνωναν την πάλη για να κερδίζει έδαφος στη συνείδηση της εργαζόμενης νεολαίας το σύνθημα «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Την ώρα που αυτοί οι συνδικαλιστές έκαναν μαθήματα απεργοσπασίας, μέλη της ΚΝΕ αναμετριόνταν με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, πρωτοστατούσαν στη συγκρότηση σωματειακών κι απεργιακών επιτροπών. Οταν ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε την απεργία ξεπερασμένη και καλούσε σε νέες, υποτίθεται, μορφές πάλης, μέλη και στελέχη της ΚΝΕ απολύονταν για την πρωτοπόρα δράση στην οργάνωση του αγώνα, για τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτόν. Και γι' αυτή τη στάση τους στηρίζονταν σε πολλές περιπτώσεις στην αλληλεγγύη από τους συναδέλφους τους.
Αν και το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν κατάφερε να ανακόψει την αντιλαϊκή λαίλαπα, έβαλε εμπόδια, έδωσε σκληρές μάχες, κατακτήθηκε πείρα, υποδομή για τη συνέχεια. Σε αυτές τις συνθήκες διαπαιδαγωγήθηκε ακόμη μια γενιά μελών και στελεχών της ΚΝΕ, αφομοιώνοντας πιο βαθιά ότι ο αγώνας είναι μακρόχρονος και απαιτείται οργάνωση για σκληρή ταξική πάλη. Από μάχη σε μάχη να μετράμε τι δυνάμεις συγκεντρώνονται για την αποφασιστική αναμέτρηση με το εκμεταλλευτικό σύστημα, για την ανατροπή του.
Με εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης και της νεολαίας της
Ο αρνητικός συσχετισμός δε μας κλονίζει. Παίρνουμε υπόψη τους παράγοντες που επιδρούν στο εργατικό κίνημα, τις αντιλήψεις και την αντιφατική συμπεριφορά των νέων που βρίσκονται στους χώρους δουλειάς, στις ουρές του ΟΑΕΔ, στα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, για να βελτιώνουμε τη δική μας δράση, να βρίσκουμε δρόμους επικοινωνίας και κοινής δράσης με τους νέους εργαζόμενους και ανέργους, να προβλέπουμε και να προετοιμαζόμαστε μπροστά στις σύνθετες και εξελισσόμενες συνθήκες.
Οι όροι υπερεκμετάλλευσης με τους οποίους μπαίνουμε σήμερα στην παραγωγή, που σε πολλές περιπτώσεις διαπραγματευόμαστε από το μηδέν με τον εργοδότη, το ότι ζούμε χειρότερα από τους γονείς μας, οδηγούν και σε μείωση των απαιτήσεων. Σε αυτό το έδαφος καλλιεργείται η λογική της ατομικής και «άμεσης λύσης». Ομως, ξεσπούν και θα ξεσπάνε αγώνες σε χώρους δουλειάς και κλάδους. Η ταξική πάλη δε σταματά, δεν καταργείται, ακόμα και αν κάνει «κοιλιά» το εργατικό κίνημα. Αναγεννιούνται και αναπτύσσονται αγωνιστικά σκιρτήματα και αγωνιστικές διαθέσεις. Αυτό ισχύει και σε χώρους που δουλεύουν νέοι, περιπλανώμενοι εργαζόμενοι, με μικρότερη κοινωνική και πολιτική πείρα. Ακόμα και η πείρα σιγά σιγά αποκτιέται.
Και μαζί με την ολόπλευρη παρέμβασή μας, μπορεί να συνειδητοποιείται: Οτι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι από τον πλούτο που παράγουν παίρνουν ένα πολύ μικρό κομμάτι και το υπόλοιπο το αρπάζουν τα αφεντικά, γιατί έχουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής, που όμως η εργατική τάξη τα παράγει και τα λειτουργεί. Οτι η παραγωγή θα μπορούσε να συνεχίζει κανονικά στα χέρια των εργατών, χωρίς την ύπαρξη κανενός καπιταλιστή.
Δρούμε, παρά τις σημερινές δυσκολίες, με εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης, της νεολαίας της, στις δυνατότητες της αυριανής βάρδιάς της. Και δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να συμβάλουμε, στο πλευρό του Κόμματος, στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, δουλεύοντας σε επιχειρήσεις και κλάδους που σημειώνουν δυναμική ανάπτυξη, όπου η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι νέοι σε ηλικία, σε χώρους δουλειάς και κλάδους που έχουν στρατηγική σημασία. Εκεί δουλεύουν και νέοι από τα προγράμματα voucher, πρακτικάριοι από τις επαγγελματικές σχολές και τα ΤΕΙ, εργαζόμενοι φοιτητές και φοιτήτριες.
Η άνοδος του βαθμού οργάνωσης περνάει μέσα από τη συστηματική συμβολή των μελών της ΚΝΕ
Μας ενδιαφέρει λοιπόν πώς θα γίνουμε πιο αποτελεσματικοί για να συνδεόμαστε με τις μάζες των νέων εργαζομένων και των νέων ανέργων, των νέων από την τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση, που η τεράστια πλειοψηφία τους είναι ανοργάνωτη. Είναι επιφυλακτικοί στην οργάνωση στο συνδικάτο, στον ταξικό αγώνα, ενδεχομένως να βλέπει θετικά την «επιχειρηματική δράση».
Μας απασχολεί ότι μαζί με την οργάνωση της πάλης και για τα οξυμένα προβλήματα των νέων, μαζί με την προσπάθεια να κερδηθούν οι εργατικές οργανώσεις από τις συνεπείς ταξικές δυνάμεις, απαιτείται δουλειά για να κατανοείται από την εργαζόμενη νεολαία η ανάγκη για μαζική συμμετοχή σε αυτήν, αλλά και για τη γραμμή πάλης του κινήματος. Που μπορεί να καθαρίσει τη σαπίλα από το συνδικαλιστικό κίνημα και να ανοίξει δρόμους για κατακτήσεις, ρήξεις και ριζικές ανατροπές.
Σήμερα, είναι αναγκαίο να δυναμώσουμε τις προσπάθειες για να διαμορφώνεται, να σταθεροποιείται και να διευρύνεται σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο μια μαχητική, αγωνιστική πρωτοπορία νέων εργατών και εργατριών, με ετοιμότητα και προετοιμασία για νέους, πιο σκληρούς και σύνθετους αγώνες. Αυτή η προσπάθεια θα αποκτά δυναμική όσο θα αναπτύσσεται η ΚΝΕ στην εργαζόμενη και άνεργη νεολαία, με την οικοδόμηση ΟΒ σε χώρους δουλειάς και επαγγελματικές σχολές.
Εχει μεγάλη σημασία να είμαστε προετοιμασμένοι σε κάθε χώρο δουλειάς με αγωνιστικούς πυρήνες νέων εργατών, με επιχειρήματα και επεξεργασμένα αιτήματα πάλης, με μορφές επικοινωνίας και συσπείρωσης, να ενισχύουμε αγωνιστικές εστίες. Να έχουμε καλή γνώση των εξελίξεων και των συνθηκών σε κάθε χώρο. Να ενθαρρύνουμε αγωνιστικά σκιρτήματα και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Να είμαστε ένα πράγμα με τους νέους της τάξης μας, ακόμα και αν δε συμφωνούν σε όλα μαζί μας, να βοηθάμε στον προσανατολισμό και στην καλύτερη οργάνωση.
Γνωρίζουμε καλά ότι η άνοδος του βαθμού οργάνωσης περνάει μέσα από τη σταθερή συμβολή των μελών της ΚΝΕ στο περιεχόμενο και τη ζωντανή λειτουργία των σωματείων. Για να προβάλλονται θέσεις, αιτήματα, να οργανώνονται η διαφώτιση και αγωνιστικές ενέργειες, με βάση τα προβλήματα, τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς των νέων εργαζομένων, ανέργων, με πλούσια πολιτιστική, αθλητική, μορφωτική δραστηριότητα. Δεμένη με την ηρωική, μαχητική ιστορία του εργατικού κινήματος, που μπορεί να ελκύει στη συμμετοχή και να διαπαιδαγωγεί με τις αξίες της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της προσφοράς στον αγώνα, να καλλιεργούν την ταξική ενότητα και αδιαλλαξία.
Επίκεντρο της προσπάθειάς μας είναι τα κλαδικά συνδικάτα. Που μπορούν να παίρνουν δύναμη όσο ενισχύουν τα πατήματά τους μέσα σε χώρους δουλειάς και δένονται με τα επιχειρησιακά σωματεία, με τις σωματειακές επιτροπές και επιτροπές αγώνα, με τα παραρτήματα σε γειτονιές. Σωματεία που υποδέχονται, οργανώνουν κάθε εργαζόμενο, είτε είναι ενοικιαζόμενος, συμβασιούχος, πρακτικάριος, σε πρόγραμμα voucher, που συνδέονται με τις τεχνικές σχολές.
Οι αντιθέσεις του συστήματος δίνουν δυνατότητες να προβάλλουμε τη δική μας στρατηγική
Κάθε μας βήμα, κάθε αγωνιστική μας προσπάθεια επιδιώκουμε να μας κάνει πιο ικανούς και πιο έτοιμους για να διεξάγουμε πιο μαζικούς και αποφασιστικούς αγώνες. Κόντρα στο ρεύμα της ηττοπάθειας, να δίνουμε πιο αποτελεσματικά τη μάχη ενάντια στις θεωρίες περί σεβασμού των αστικών θεσμών και αξιών, σεβασμού στα «δικαιώματα» της εργοδοσίας, όπως λένε.
Σταθερά να εξηγούμε την αναγκαιότητα, το περιεχόμενο της κατεύθυνσης για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Ωστε η ανασύνταξη να μην είναι ένα γενικό σύνθημα αλλά να ωθεί στη συζήτηση, στον προβληματισμό, να πατάει στις εμπειρίες, να δείξει τι δρόμος ανοίγεται για τη νεολαία. Με πυρήνα τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής, λαϊκής οικογένειας και των παιδιών της, στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, στη ζωή με δικαιώματα και τις δυνατότητες που υπάρχουν να ικανοποιηθούν, με βάση την εξέλιξη της παραγωγής, της τεχνολογίας και της επιστήμης. Αναδεικνύοντας τις δυνατότητες που απελευθερώνουν η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ο κεντρικός σχεδιασμός, αν βγουν από τη μέση τα μονοπώλια και η εξουσία τους. Αποκτώντας την ικανότητα, να δίνουμε μάχη με την πολύμορφη ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση της αστικής τάξης και των κομμάτων της. Συμβάλλοντας και από νωρίς στην προετοιμασία, στην ταξική διαπαιδαγώγηση των παιδιών των εργατικών, λαϊκών οικογενειών που σήμερα τους «διαπαιδαγωγεί» το αστικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Επιτελεία, δυνάμεις του συστήματος, με αφορμή ότι πάνω από το 50% των νέων είναι άνεργοι, μιλάνε για «χαμένη γενιά». Αυτό που τους νοιάζει είναι πώς θα συνεχίζουν να ενσωματώνουν τη δυσαρέσκεια και να διαχειρίζονται την ανεργία, που είναι μόνιμο χαρακτηριστικό του συστήματος. Αυτό που τους νοιάζει είναι πώς θα γίνουμε η επόμενη γενιά που από τον κόπο και τον ιδρώτα μας θα πλουτίζει η τάξη των καπιταλιστών. Στοχεύουν να αποκόψουν τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης από την ταξική πάλη, τις παραδόσεις και την προοπτική της.
Μπορεί, όμως, να γίνει μια «χαμένη» για το σύστημα γενιά, να κερδηθεί στην πάλη για την ανατροπή του, για την εργατική εξουσία. Οι εξελίξεις περικλείουν και δυναμική. Οι αντιθέσεις του συστήματος δίνουν δυνατότητες να προβάλλουμε τη δική μας στρατηγική, την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του άλλου δρόμου ανάπτυξης. Η πείρα που συσσωρεύεται και η δικιά μας παρέμβαση διαμορφώνουν και προϋποθέσεις για συγκέντρωση δυνάμεων ώστε να διεκδικήσουμε μια ανώτερη ζωή, στο ύψος των σημερινών απαιτήσεων και δυνατοτήτων.
Με τις αποφάσεις του 11ου Συνεδρίου μας, μαζί με το Κόμμα μας, μέσα από τις μάχες του επόμενου διαστήματος θα γίνουμε πιο δυνατοί. Ο προσανατολισμός στην εργατική και άνεργη νεολαία είναι σωστός. Αυτό όμως από μόνο του δεν αρκεί. Πρέπει να γίνουμε πιο ικανοί στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί. Γνωρίζουμε ότι τα αποτελέσματα της δουλειάς μας δε φαίνονται άμεσα. Κι ότι αυτό δεν πρέπει να μπαίνει εμπόδιο στον προσανατολισμό, στην προσπάθεια να διαμορφώνουμε ισχυρούς αγωνιστικούς, πολιτικούς δεσμούς με τους νέους εργαζόμενους, ανέργους.
Ταυτόχρονα, αυτό σημαίνει ότι, χωρίς δισταγμούς, πρέπει σταθερά να προχωράει και η αναδιάταξη των δυνάμεών μας. Να πηγαίνουν γρήγορα οι εργαζόμενοι σύντροφοι οργανωτικά στον κλάδο. Είναι λάθος στο όνομα των ελαστικών σχέσεων εργασίας και των συμβάσεων ορισμένου χρόνου να διστάζουμε. Ενώ η δουλειά προοπτικής στην εργατική τάξη, στην ανασύνταξη του κινήματός της απαιτεί να συγκεντρώνουμε δυνάμεις και προσπάθειες στην τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση.
Για να είμαστε παρόντες στους χώρους δουλειάς και τις επαγγελματικές σχολές. Ετσι θα είμαστε προετοιμασμένοι «για τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθουν».
Της
Βιβής ΔΑΓΚΑ*
*Η Βιβή Δάγκα είναι μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ
