Διαβάζουμε: «Ακόμη πιο πλούσιοι έγιναν οι 400 πλουσιότεροι άνθρωποι της Αμερικής (...) με τη συνολική τους περιουσία να αγγίζει τα 2,29 τρισ. δολάρια, αυξημένη κατά 270 δισ. δολάρια από το 2013». Η είδηση επιβεβαιώνει ότι στην καπιταλιστική κρίση καταστρέφεται εργατική δύναμη, κι ένα μέρος του κεφαλαίου, αλλά παράλληλα οι κορυφαίοι των καπιταλιστών γίνονται ισχυρότεροι. Η είδηση δε λέει από πού προέρχεται ο πλούτος που συγκεντρώνεται σε τόσο λίγα χέρια - και τι να πει, δηλαδή, ότι στύβουν την εργατική δύναμη; Κρύβει, επίσης, ότι η συγκέντρωση του πλούτου δεν αφορά κάποια πρόσωπα, αλλά το κεφάλαιο συνολικά. Δεν είναι θέμα, δηλαδή, προσωπικής καπατσοσύνης του Μπιλ Γκέιτς που φιγουράρει πρώτος στη σχετική λίστα, αλλά είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας μέσω της οποίας τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι τον κλέβουν νόμιμα οι καπιταλιστές. Και αντί να υπάρχει λαϊκή ευημερία, αυξάνεται η λαϊκή δυστυχία. Που για να εξαλειφθεί χρειάζεται κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, που μόνο η εργατική - λαϊκή εξουσία θα το κάνει.
