Το KKE στη βδομάδα που πέρασε έδωσε ένα δείγμα του πώς εννοεί τη στοιχειώδη κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Κατέθεσε πρόταση νόμου για την επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751, χωρίς «ναι, μεν, αλλά», χωρίς παραπομπές στους «κοινωνικούς διαλόγους» της υποταγής. Πρότεινε μια σειρά ακόμα μέτρα άμεσης ανακούφισης του λαού. Αλλά δεν έκανε βήμα πίσω από το κρίσιμο: Οτι αυτό το σύστημα το σάπιο δεν αλλάζει, ότι αυτό το σύστημα θέλει ανατροπή, κι αν οι εργάτες θέλουν να δουν άσπρη μέρα, αυτό πρέπει να 'ναι ο στόχος τους. Γιατί σήμερα περισσότερο από χτες επιβεβαιώνεται ότι όσο ο εργάτης αναβάλλει την πάλη για τη δική του εξουσία μέχρι να πετύχει τους στόχους του το αφεντικό - κι εκεί οδηγούν όλα τα περί παραγωγικής ανασυγκρότησης και αντιμετώπισης της λιτότητας χωρίς να θίγεται η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής - τόσο περισσότερο θα γυρνά στις ρούγες με σκυμμένο το κεφάλι.
Αυτόν το δρόμο, το δρόμο της υποταγής, τον έχουν ήδη απορρίψει χιλιάδες εργαζόμενοι που συσπειρωμένοι στα ταξικά σωματεία τους οργανώνουν τη δική τους αντεπίθεση. Οι συγκεντρώσεις χτες και προχτές, οι συνελεύσεις το επόμενο διάστημα, προετοιμάζουν την επόμενη απάντηση την 1η Νοέμβρη.
