Ο «ρεαλισμός» του κεφαλαίου...
Την «υπεύθυνη» και «ρεαλιστική στάση» των εγχώριων τραπεζικών ομίλων γύρω από τα ζητήματα των «κόκκινων» στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας των λαϊκών νοικοκυριών «διαφημίζουν» τα αστικά επιτελεία, προβάλλοντας ως τέτοια στάση τους ισχυρισμούς των τραπεζιτών ότι δεν πρόκειται να αξιοποιήσουν σε μαζική κλίμακα το μέτρο των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών, στο πλαίσιο της «συζήτησης» για την άρση κάθε παρεχόμενης προστασίας στην πρώτη κατοικία.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι τραπεζικοί όμιλοι δε διακατέχονται από καμία «υπεύθυνη στάση», ούτε απέκτησαν ξαφνικά καμιά ευαισθησία απέναντι στα λαϊκά νοικοκυριά. Αλλες είναι οι αιτίες που καθορίζουν τη στάση τους απέναντι στους μαζικούς πλειστηριασμούς: Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας, οι εμπορικές τιμές των ακινήτων έχουν υποχωρήσει τα τελευταία χρόνια κατά 35% και διαμορφώνονται πολύ χαμηλότερα από την αξία της υποθήκης που έχουν εγγράψει για τα δάνεια οι τραπεζίτες. Είναι, δηλαδή, φανερό ότι σε περίπτωση μαζικών πλειστηριασμών, αφενός, οι τράπεζες δε θα μπορούσαν να βρουν αγοραστές που θα κατέβαλλαν το ύψος της αρχικής υποθήκης και του δανείου και, αφετέρου, θα έπεφταν ακόμη περισσότερο οι εμπορικές τιμές, σε μια εξέλιξη που θα οδηγούσε σε μεγαλύτερη διόγκωση τις επισφάλειες των τραπεζών και στη συνέχεια σε νέες «κεφαλαιακές ανάγκες».
... και η «δεοντολογία» του
Το γεγονός βέβαια ότι, όπως είπε πρόσφατα και ο τραπεζίτης Μ. Σάλλας, «οι τράπεζες σε καμία περίπτωση δε θα θέλανε να φορτωθούν χαρτοφυλάκιο των 100, των 50, των 70 χιλιάδων», δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα εκλείψουν οι εκβιασμοί απέναντι σε εργατικές - λαϊκές οικογένειες που αδυνατούν να αποπληρώσουν τα στεγαστικά τους δάνεια. Αυτήν ακριβώς την αντιλαϊκή κατεύθυνση, την προσπάθεια να εισπράξουν όσο περισσότερα γίνεται από το λαό, υπηρετούν έτσι και αλλιώς οι προωθούμενες νομοθετικές ρυθμίσεις, τις οποίες οι... «υπεύθυνοι» τραπεζικοί όμιλοι έχουν ήδη καλωσορίσει.
Ο «Κώδικας Δεοντολογίας» των τραπεζών θα ισχύσει από το 2015, ανεξάρτητα μάλιστα από την όποια έκβαση των παζαριών ανάμεσα στη συγκυβέρνηση και την τρόικα σχετικά με τους πλειστηριασμούς. Με αυτόν συμπληρώνεται το σχετικό νομοθετικό οπλοστάσιο, ενώ ταυτόχρονα κλιμακώνονται οι εκβιασμοί απέναντι σε ανήμπορα λαϊκά νοικοκυριά, τα οποία, μέσω του «Κώδικα», θα στριμώχνονται σε νέες λεόντειες συμφωνίες με τις τράπεζες, ακόμη και με την παραχώρηση του σπιτιού τους σε αυτές και με τη διαμονή τους σε αυτό με την πληρωμή ενοικίου, «συνήθως για μια ελάχιστη περίοδο τριών ετών»!
Η συγκεκριμένη ρύθμιση δεν έχει «διαχειριστικό κόστος» για τις τράπεζες, ενώ όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τη συνολική αντιλαϊκή επίθεση και τα μόνιμα πλέον χαράτσια στη λαϊκή στέγη και σε κάθε σπιθαμή γης, συνθέτουν το πεδίο για τη συγκέντρωση γης και περιουσίας σε ολοένα και λιγότερα χέρια.
