ΠΑΡΙΣΙ.--
Ενώ οξύνονται οι διεργασίες για αλλαγές στο μείγμα διαχείρισης της κρίσης (και) εντός ΕΕ, με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς συμβιβασμούς και ανταγωνισμούς να συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα για τους λαούς όλης της Ευρώπης, πραγματοποιήθηκε χτες στο Παρίσι η 32η Σύνοδος Κορυφής Ιταλίας - Γαλλίας.
Ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, και ο Ιταλός πρωθυπουργός, Ματέο Ρέντσι, επικεφαλής των αντιπροσωπειών στις οποίες συμμετείχαν πολλοί υπουργοί των δύο κυβερνήσεων, συζήτησαν μεταξύ άλλων και για επενδύσεις που από κοινού προωθούν μονοπώλια των δύο πλευρών, με ιδιαίτερες προσδοκίες από το «πακέτο Γιούνκερ». Ενα παράδειγμα είναι η σιδηροδρομική σύνδεση της γαλλικής Λυών και του ιταλικού Τορίνο που - όπως τόνιζε χτες και η «Φιγκαρό» - όταν ολοκληρωθεί θα συμβάλει στην αύξηση του όγκου των εμπορευμάτων που διακινούνται μεταξύ των δύο χωρών, αλλά και στην αποσυμφόρηση του οδικού δικτύου, ανοίγοντας νέους δρόμους για τις μπίζνες μεταξύ των δύο χωρών.
Στο κείμενο των κοινών συμπερασμάτων που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της γαλλικής προεδρίας, επισημαίνεται ότι «η Ευρώπη έχει ανάγκη από μια ισχυρή και ανταγωνιστική βιομηχανική βάση» και γίνεται ειδική αναφορά στο πρόγραμμα επενδύσεων που ανακοίνωσε η Κομισιόν από το οποίο Ρώμη και Παρίσι προσδοκούν ενίσχυση των επενδύσεων και αναθέρμανση της «ανάπτυξης», δηλαδή της ανακατάληψης μέρους της δύναμης που γαλλικά και ιταλικά μονοπώλια έχασαν στη διάρκεια της κρίσης, ενώ ανταγωνιστές τους - π.χ. από τη Γερμανία - ενισχύονταν ή αποδυναμώνονταν λιγότερο.
Μεταξύ άλλων, οι δύο πλευρές επισημαίνουν ότι στο πλαίσιο «ενίσχυσης της απασχόλησης» πρέπει να «δυναμώσει η κινητικότητα στην εργασία» (δηλαδή, τα περιθώρια των μονοπωλίων να απασχολούν φτηνούς εργάτες σε όποια περιοχή ή όποιον τομέα χρειάζονται με όσο το δυνατόν πιο «ευέλικτους» όρους γίνεται) με «ελάχιστες προδιαγραφές εργασιακής ασφάλειας» και με ζητούμενο τη διασφάλιση της «κοινωνικής σύγκλισης».
Επιπλέον, Γαλλία και Ιταλία διαμηνύουν ότι θα δυναμώσουν τη συνεργασία τους σε ζητήματα «εσωτερικής ασφάλειας» και σε «ζητήματα που αφορούν τη μετανάστευση», τασσόμενες μάλιστα υπέρ της «εξέτασης στοχευμένων τροποποιήσεων της συνθήκης Σένγκεν, όπου αυτό είναι απαραίτητο» και έτσι ώστε να «επιτρέπονται νόμιμοι έλεγχοι» των κυνηγημένων από τον ιμπεριαλισμό που οι πολυεθνικές θέλουν να φιλτράρουν πιο καλοσχεδιασμένα, πριν καταλήξουν στις δεξαμενές φτηνού εργατικού δυναμικού από τις οποίες ψάχνουν εργατικά χέρια.
Να βρεθούν τα «αποτελεσματικά μέσα»
Το κείμενο κάνει ειδική αναφορά στην κατάσταση στη Λιβύη, για την οποία οι δύο πλευρές υποστηρίζουν «την αναζήτηση των αποτελεσματικών μέσων που θα μπορέσει να αναπτύξει η διεθνής κοινότητα για την ενίσχυση της δράσης των Ηνωμένων Εθνών, με σκοπό ιδιαίτερα την απαραίτητη στήριξη στην ανοικοδόμηση και τη σταθεροποίηση της χώρας». Με λίγα λόγια, γαλλική και ιταλική πλουτοκρατία ξεκαθάρισαν και χτες ότι παρακολουθούν και συμμετέχουν ενεργά στην όξυνση της αντιπαράθεσης (και) στη Λιβύη, διατηρώντας αυξημένο ενδιαφέρον για τις μπίζνες που ευνοούν ο πλούτος και η γεωστρατηγική θέση της συγκεκριμένης χώρας.
