Μην παραδοθείς...

Μην παραδοθείς...

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

ΣΕΒ: 25 προτάσεις απόλυτης συμμόρφωσης στην «ανταγωνιστικότητα» της βιομηχανίας…



…τις απέστειλε στην κυβέρνηση

 

«Χάραξη μιας νέας βιομηχανικής πολιτικής η οποία αποτελεί εθνική ανάγκη», βαφτίζει ο ΣΕΒ το νέο πακτωλό προνομίων που απαιτεί από τη νέα συγκυβέρνηση.

Πιο συγκεκριμένα, με επιστολή προς τους εκπροσώπους της κυβέρνησης, που απέστειλε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, καταθέτει 25 προτάσεις των βιομηχάνων για μια «Νέα Βιομηχανική Πολιτική», σημειώνοντας ότι η ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας μπορεί να επιτευχθεί με τη «δημιουργική συνεργασία» της κυβέρνησης και των Βιομηχανικών Συνδέσμων της χώρας.

Να σημειωθεί ωστόσο ότι οι νέες αξιώσεις των βιομηχάνων έρχονται σε μια περίοδο που η νέα συγκυβέρνηση στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσής της με τους δανειστές δηλώνει έτοιμη να εφαρμόσει πακέτο «μεταρρυθμίσεων» που συμβάλλουν στην «τόνωση της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας».

Όπως επισημαίνει ο ΣΕΒ, «στην Ελλάδα, η έξοδος από την κρίση εξαρτάται και από την ικανότητα της ελληνικής οικονομίας να οργανώσει την αναγκαία επενδυτική κινητοποίηση στη βιομηχανία, με στόχο την επανάκτηση του χαμένου μεριδίου συμμετοχής της μεταποίησης στο ΑΕΠ». Δηλαδή, επί της ουσίας, οι βιομήχανοι απαιτούν αφ' ενός εξασφαλισμένη κερδοφορία, την οποία βαφτίζουν «επενδυτική κινητοποίηση στη βιομηχανία», η οποία θα προέλθει μέσα από την άντληση ζεστού χρήματος που θα συντελεστεί μέσα από το νέο γύρο ξεζουμίσματος των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Και αφ' ετέρου μέσα από τη μετακύλιση των συνεπειών της κρίσης στις λαϊκές οικογένειες, γι' αυτό και η αναφορά «για επανάκτηση του χαμένου μεριδίου συμμετοχής της μεταποίησης στο ΑΕΠ».

Σε αυτή την κατεύθυνση οι βιομήχανοι σημειώνουν ότι «θεωρούμε κρίσιμη και επείγουσα την ενεργοποίηση της Διυπουργικής Επιτροπής Βιομηχανικής Πολιτικής (ΦΕΚ A΄ 37/14.2.2014) προκειμένου να συζητήσουμε μαζί σας τις προτάσεις μας στο πλαίσιο των εργασιών της».

Η διακήρυξη του ΣΕΒ

Στη διακήρυξή του ο ΣΕΒ επιχειρεί κατά πάγια τακτική να παρουσιάσει το δικό του ταξικό στόχο ως «εθνικό», ενώ παραδέχεται ότι θα γίνει μέσω της νέας βιομηχανικής πολιτικής πιο αποτελεσματική η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, η οικονομική ανάπτυξη και η ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, ό,τι δηλαδή αποτελεί την κορωνίδα των απαιτήσεών του. Μάλιστα, σε αυτή την κατεύθυνση αξιώνει την «εισαγωγή μιας νέας νοοτροπίας που θα διαπερνά όλη τη Διοίκηση ως προς το σχεδιασμό και την εφαρμογή πολιτικών». Δηλαδή ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός να είναι απόλυτα «φιλικός» στην επιχειρηματικότητα.

Δίνοντας γεύση για τους άξονες διασφάλισης της κερδοφορίας τους, οι βιομήχανοι επικεντρώνουν στη λέξη- κλειδί «ανταγωνιστικότητα», που μεταξύ άλλων σηματοδοτεί και το περαιτέρω τσάκισμα των εργασιακών - ασφαλιστικών και μισθολογικών δικαιωμάτων.

Έτσι μεταξύ άλλων απαιτούν:

1. Εστίαση σε δραστηριότητες με διακριτό «ανταγωνιστικό πλεονέκτημα».

2. Αποτελεσματική χρηματοδότηση επενδύσεων και αποκατάσταση ρευστότητας.

3. «Προσαρμογή» των επιχειρήσεων στις οικονομικές και τεχνολογικές αλλαγές.

4. Σταθερό και απλό ρυθμιστικό περιβάλλον για τη «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων».

5. Πολιτικές ενίσχυσης της διεθνοποίησης και της εξωστρέφειας των επιχειρήσεων.

6. «Ριζοσπαστική σύνδεση των συστημάτων έρευνας και επαγγελματικής κατάρτισης του ανθρώπινου δυναμικού με την παραγωγή».

Οι 25 προτάσεις των βιομηχάνων

Εδώ πιο ξεκάθαρα περιγράφεται ότι οι βιομήχανοι δεν ζητούν περισσότερα ...τα θέλουν όλα.

Ειδικότερα, και σταχυολογώντας, οι βιομήχανοι απαιτούν την απόλυτη προσαρμογή και υποταγή του κράτους, του πολιτικού προσωπικού, των πάντων στην υλοποίηση των αιτημάτων τους. Μεταξύ άλλων:

Διακυβέρνηση Βιομηχανικής Πολιτικής, με στόχο την εστίαση σε δραστηριότητες με «διακριτό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα» μέσα από τη συνεργασία πολιτείας - επιχειρήσεων.

Θέσπιση «Διυπουργικής Επιτροπής για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση και τη Βιομηχανική Πολιτική», με αποστολή τη «συμφωνία κράτους - επιχειρήσεων» σε συγκεκριμένη ατζέντα για την αναδιάρθρωση της βιομηχανίας, το σχεδιασμό συγκεκριμένης βιομηχανικής πολιτικής, τη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης και τη μέγιστη δυνατή συμβολή της στην περιφερειακή ανάπτυξη.

«Αποτελεσματικά εργαλεία» χρηματοδοτικής υποστήριξης, με στόχο την αποκατάσταση της ρευστότητας και τη χρηματοδότηση των βιομηχανικών επενδύσεων και της καινοτομίας.

«Αναθεώρηση του πλαισίου παροχής επενδυτικών κινήτρων (Αναπτυξιακός Νόμος)» μετά από ολοκληρωμένη αξιολόγηση της αποτελεσματικότητάς του. Θέσπιση αποκεντρωμένων συστημάτων διοίκησης και διαχείρισης των πόρων. Ενίσχυση του Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου με κεφάλαια που θα δεσμεύονται για επενδύσεις στη βιομηχανία για την αύξηση των διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων. Το Ταμείο οφείλει να λειτουργήσει ως η Επενδυτική Τράπεζα και όχημα της νέας βιομηχανικής πολιτικής της χώρας.

Δηλαδή ουσιαστικά απαιτούν απευθείας και χωρίς να έχουν καμία δέσμευση ζεστό - τζάμπα χρήμα που θα αντληθεί από την εκμετάλλευση εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων.

Επίσης απαιτούν τον «εξορθολογισμό του κόστους παραγωγής στη βιομηχανία», με στόχο την προσαρμογή των επιχειρήσεων στις οικονομικές και τεχνολογικές αλλαγές.

«Μείωση των τιμών στα τιμολόγια της Ενέργειας» με: α) Εξορθολογισμό των τιμολογίων της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ. β) Μείωση ειδικών φόρων και τελών. γ) Δυνατότητα υπογραφής εξατομικευμένων συμβάσεων μεταξύ ΔΕΗ και βιομηχανίας. δ) Μείωση του επιπέδου ΕΦΚ που επιβάλλεται στο Φυσικό Αέριο που προορίζεται για βιομηχανική χρήση και για ηλεκτροπαραγωγή. ε) Ενσωμάτωση στο Εθνικό Δίκαιο των κατευθυντήριων γραμμών (EEAG) για κρατικές ενισχύσεις στους τομείς του Περιβάλλοντος και της Ενέργειας για την περίοδο 2014-2020.

Και περνώντας στο «ψητό», απαιτούν «αποφασιστική μείωση του μη μισθολογικού κόστους» που καταβάλλει η βιομηχανία της χώρας και αποτελεί πάγιο αίτημα για τη βελτίωση τη ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων και τη ρεαλιστική επανεκκίνηση της οικονομίας.

Δηλαδή ανύπαρκτους μισθούς, ωράρια, δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, απελευθέρωση των απολύσεων κλπ.

Και, επεκτείνοντας τη δέσμη των απαιτήσεών τους, επικεντρώνουν και στο Φορολογικό, με νέες φοροαπαλλαγές και προνόμια. Έτσι στοχεύουν στη «λειτουργία ενός απλού, σταθερού και αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος που αποτελεί τη βάση για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και την προσέλκυση επενδύσεων. Η φορολογική μεταρρύθμιση που ξεκίνησε το 2013 πρέπει να ολοκληρωθεί και να είναι ευνοϊκή προς τις επιχειρήσεις που επενδύουν».

Επίσης αξιώνουν να έχουν αυτοί τον απόλυτο έλεγχο στη λεγόμενη επαγγελματική κατάρτιση προκειμένου να έχουν πάμφθηνους εργαζόμενους, κάνοντας λόγο για «ριζική μεταρρύθμιση των συστημάτων επαγγελματικής κατάρτισης με μετατόπιση του βάρους από την προσφορά προγραμμάτων χωρίς μακροπρόθεσμους στόχους στη στήριξη πρωτοβουλιών των επιχειρήσεων που παρέχουν αξιόπιστες επαγγελματικές προοπτικές και δυνατότητες απασχόλησης, ιδίως των νέων».

Και, τέλος, θέτουν μετ' επιτάσεως την απόλυτη προσαρμογή της Εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς και της επιχειρηματικότητας, κάνοντας λόγο για «αμφίδρομη συνεργασία εκπαιδευτικής και επιχειρηματικής κοινότητας, με επένδυση στα κρίσιμα επαγγέλματα, ως κινητήρες των αλλαγών, για ένα νέο επιχειρηματικό υπόδειγμα καινοτομίας, ανάπτυξης και νέων θέσεων εργασίας, υψηλής προστιθέμενης αξίας».

“902.gr Παρασκευή 06 Μάρτη 2015