Τρία χρόνια «απουσίας» του Δημήτρη Μητροπάνου συμπληρώθηκαν χτες. Ο σπουδαίος, αυθεντικός λαϊκός καλλιτέχνης, δωρικός στη ζωή και το τραγούδι, που «βάδισε» με συνέπεια στους «δρόμους» του ελληνικού τραγουδιού, αποκαλύπτοντας συνεχώς νέες πτυχές των μεγάλων ερμηνευτικών του δυνατοτήτων, έφυγε πρόωρα και αναπάντεχα από τη ζωή στα 64 χρόνια του, στις 17 Απρίλη του 2012.
Μεγάλη και ουσιαστική ήταν η κατάθεσή του στο ελληνικό τραγούδι, το οποίο υπηρέτησε από νεαρή ηλικία μέχρι το τέλος, με αγάπη, συνέπεια, ήθος, σεβασμό κι ένα μοναδικό ταλέντο. Χάρη στο γνήσιο λαϊκό χρώμα της φωνής του και την πλούσια ερμηνευτική του γκάμα, ο Δημήτρης Μητροπάνος χάρισε πολλές ανεπανάληπτες στιγμές, καταφέρνοντας να συγκινήσει όχι μόνο εκείνους που τον γνώρισαν από τα πρώτα του βήματα, αλλά και τις νεότερες γενιές, στοιχείο που αναδεικνύει τη δύναμη του ταλέντου του. Ισως, γιατί πάντα μέσα από το έργο του «μιλούσε» τη «γλώσσα» της αλήθειας, όπως αυτή πηγάζει από τη λαϊκή κληρονομιά. Ισως, γιατί η αξιοπρέπεια, η λεβεντιά, η ντομπροσύνη, που τον διέκριναν, γίνονταν ένας επιπλέον «κώδικας» στην επικοινωνία του με το κοινό που τον αγάπησε πολύ. Με τον μοναδικά δικό του απλό, ευθύ και λεβέντικο τρόπο, στη μακρόχρονη καλλιτεχνική του πορεία, ερμήνευσε μεγάλους συνθέτες, λαϊκούς και έντεχνους, ποιητές και στιχουργούς, περνώντας από ανεπανάληπτα σπαραχτικά ζεϊμπέκικα σε ανεξίτηλα τραγούδια των μεγάλων δημιουργών κι από απρόβλεπτες αγαπημένες ροκ μπαλάντες σε όμορφα λαϊκά κομμάτια.
Οσα χρόνια κι αν περάσουν όμως, θα τραγουδάμε μαζί του «σαν αμαρτία και σαν γιορτή», για την «εθνική μας μοναξιά», εκεί κοντά «στου αιώνα την παράγκα»,ζώντας «στα τρελά μας όνειρα δοσμένοι, πάντα γελαστοί και γελασμένοι»... καθώς η φωνή του θα μας παρηγορεί «Εμένα και ο θάνατος/ μου φαίνεται γιορτή/ ένα λαχείο είναι η ζωή/ ας είναι κι αμορτί/ λουλούδια για το χάροντα/ μπουζούκι και κιθάρα/ κι ένα ανοιχτό περίπτερο/ να πάρουμε τσιγάρα...».
