Την ανάγκη σίτισης όλων των μαθητών με ευθύνη του κράτους και την αξιοποίηση των υποδομών των δήμων έχει επισημάνει σε όλους τους τόνους το γονεϊκό κίνημα. Τονίζοντας ότι στον 21ο αιώνα είναι άμεση ανάγκη και υπάρχει σαφής δυνατότητα να σιτίζονται όλοι οι μαθητές στο σχολείο και παράλληλα είναι ένα μέτρο ανακούφισης.
Πολύ πίσω από αυτή την ανάγκη φαίνεται να είναι η πολιτική της συγκυβέρνησης στο θέμα: «Προχωρούμε στη χαρτογράφηση των σχολείων, ώστε να εντοπισθούν εκείνα στα οποία οι μαθητές αντιμετωπίζουν ουσιαστικό πρόβλημα σίτισης και δεν λειτουργούν κυλικεία, ώστε να εστιάσουμε την προσπάθειά μας εκεί. Μελετούμε την επέκταση της Κάρτας Σίτισης του υπουργείου Εργασίας και στα σχολικά κυλικεία, ώστε να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους όσοι έχουν ανυπέρβλητες ανάγκες», δήλωνε χτες ο υπουργός Παιδείας.
Δηλαδή, με εφαρμογή και στα σχολεία της τακτικής για την «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης», που αφορά μέρος της ακραίας φτώχειας, φαίνεται πως σκοπεύει να «απαντήσει» και στη βαρβαρότητα του υποσιτισμού των μαθητών.
