Από τις εκδηλώσεις στο Σαντιάγκο ντε Κούβα
Η επίθεση αυτή σηματοδότησε την απαρχή της μαζικής εξέγερσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Φ. Μπατίστα, που πέντε χρόνια, πέντε μήνες και πέντε μέρες αργότερα θα ηττόταν ολοκληρωτικά. Η ενέργεια αυτή μπορεί να απέτυχε, αφού ελάχιστοι από τους επαναστάτες της Μονκάδα κατάφεραν να επιζήσουν, αλλά έδωσε τη σπίθα για την προετοιμασία του αγώνα. Μετά από δύο χρόνια φυλάκισης, ο Φιντέλ απελευθερώθηκε και αυτοεξορίστηκε στο Μεξικό, όπου μαζί με τον Αργεντινό Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, τον Καμίλο Σιενφουέγος και άλλους ξεκίνησαν τις ετοιμασίες για τη συνέχεια του αγώνα τους. Ο επαναστατικός στρατός, που σιγά σιγά ανδρώθηκε, στηρίχτηκε στην πολιτικο-στρατιωτική δουλειά που είχαν ξεκινήσει το Κίνημα 26ης Ιούλη με επικεφαλής τονΦρανκ Πάις, το Επαναστατικό Διευθυντήριο, φλογεροί επαναστάτες φοιτητές και το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας, όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας, το οποίο το 1955 είχε απορρίψει την έκκληση του Κάστρο για ένοπλο αγώνα, αλλά είχε δώσει όλες τις δυνάμεις του στην πάλη για τη δημιουργία μαχητικών επιτροπών στα εργοστάσια και στις κοινότητες. Αυτή η προσεκτική πολιτική προετοιμασία αποδείχτηκε κρίσιμη για την επιτυχία της Επανάστασης.
Στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, ο Ματσάδο, αναφέρθηκε και στην πρόσφατη - στις 20 Ιούλη - αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων Κούβας και ΗΠΑ, λέγοντας ότι με αυτή «ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση της διαδικασίας που ξεκίνησε στις 17 Δεκέμβρη του περασμένου έτους. Τώρα αρχίζει μια μακρά και πολύπλοκη πορεία προς την εξομάλυνση των διμερών σχέσεων, συμπεριλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, της άρσης του αποκλεισμού και της επιστροφής της ναυτικής βάσης του Γκουαντάναμο». Ακόμα σημείωσε ότι σε 9 μήνες θα πραγματοποιηθεί το 7ο Συνέδριο του ΚΚ Κούβας, «όπου θα γίνει απολογισμός της εφαρμογής των κατευθυντήριων γραμμών για την Οικονομική και Κοινωνική Πολιτική και τους στόχους από το προηγούμενο συνέδριο, προκειμένου να συνεχιστεί η ευημερούσα και βιώσιμη οικοδόμηση του σοσιαλισμού μας».
