Καθόλου απαρατήρητη δεν περνάει το τελευταίο διάστημα η κινητικότητα για τη συγκρότηση της λεγόμενης «κεντροαριστεράς». Η ΔΗΜΑΡ, το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν να προσεταιριστούν εκλογικά το συγκεκριμένο χώρο, τον οποίο ο αστικός Τύπος τοποθετεί ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας όμως την ανάγκη να δημιουργηθεί ένας νέος πολιτικός φορέας που θα τον εκφράζει. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, κινείται κυρίως η ΔΗΜΑΡ, η οποία προσεγγίζει πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να καλλιεργήσει την εικόνα της ανα-συσπείρωσης και ανασυγκρότησης, προκειμένου να πρωταγωνιστήσει στη συγκρότηση της «κεντροαριστεράς». Για τον ίδιο σκοπό, ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιεί τα προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ στελέχη του, τα οποία συγκρότησαν πρόσφατα και «σοσιαλιστική» τάση στο εσωτερικό του ενιαίου κόμματος.
Συμπληρωματικά στους παραπάνω, δρουν άλλες δυνάμεις και στελέχη που αποχώρησαν από το ΠΑΣΟΚ, όπως η Λούκα Κατσέλη, που συνεργάζεται επί της ουσίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Α. Λοβέρδος, ο οποίος ίδρυσε δικό του κόμμα. Δυο βασικά ζητήματα συνδέονται άμεσα με τις κινήσεις αυτές των κομμάτων, οι οποίες εντατικοποιήθηκαν μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Το πρώτο έχει να κάνει με το βάθος της κρίσης και τη δυσκολία της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας να ανακάμψει. Ηδη, η συζήτηση για ένα επόμενο πακέτο δανείων και μέτρων είναι κυρίαρχη, ενώ ακόμα εφαρμόζονται τα προαποφασισμένα μέτρα από τα προηγούμενα μνημόνια. Οι πιέσεις στο πολιτικό σύστημα είναι μεγάλες και τα περιθώρια για ελιγμούς απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια στενεύουν.
Παραπλήσιο με αυτό είναι και το δεύτερο ζήτημα. Ολοένα και περισσότερο, τα επιτελεία μέσα κι έξω από την Ελλάδα ανησυχούν για την πολιτική σταθερότητα μπροστά στα μέτρα που είναι δεδομένα το επόμενο διάστημα. Καθόλου τυχαία, οι αναλύσεις στα αστικά ΜΜΕ της Ευρωζώνης και των ΗΠΑ μιλάνε για «δοκιμασία της σημερινής συγκυβέρνησης» τους επόμενους μήνες, ενώ οι επενδυτές με τους οποίους χαριεντίζεται η κυβέρνηση, αναδεικνύουν σε κυρίαρχο το ζήτημα της πολιτικής σταθερότητας. Το ζητούμενο για την αστική τάξη είναι να έχει εφεδρείες στην πολιτική διαχείριση του συστήματος και στη χειραγώγηση του λαού. Ξέρουν καλά ότι οι διαφορές στο μείγμα διαχείρισης ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ δε σημαίνουν και χαλάρωση των μέτρων σε βάρος του λαού, ακόμα κι αν -αργά ή γρήγορα- έρθει ανάπτυξη.
Από εδώ προκύπτει η ανάγκη τους να αναμορφώσουν το αστικό σύστημα με τα φθαρμένα υλικά που διαθέτουν, για να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να την ξεγελάσουν, να μην την αφήσουν να ριζοσπαστικοποιηθεί, να μη συναντηθεί με την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ. Η ιδέα της κεντροαριστεράς, σε (ψευτο)αντιπαράθεση με μια συγκροτημένη κεντροδεξιά, μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τα διαχειριστικά τους σχέδια, ιδιαίτερα αν η κυβερνητική λύση με ΣΥΡΙΖΑ αποδειχτεί άκαιρη ή αναλώσιμη γρηγορότερα απ' όσο θα ήθελαν. Τα σενάρια δεν αφορούν το συμφέρον του λαού. Στόχο έχουν να το υπονομεύσουν περισσότερο. Σαν τέτοια πρέπει να τα δει και να τα πολεμήσει, δυναμώνοντας τη δική του συμμαχία, που θα δυσκολεύει ολοένα περισσότερο τα αντιλαϊκά μέτρα και τους ελιγμούς των αστών, μέχρι να τους ανατρέψει.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
