Φιέστα αντί για δρομολόγια
Μία ...πρωτοποριακή πρωτοβουλία ανέλαβε ο υπουργός Ναυτιλίας Μ. Βαρβιτσιώτης για την επίλυση των ζοφερών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα νησιά του Β. Αιγαίου με την ακτοπλοϊκή τους σύνδεση. Ποια είναι η πρωτοβουλία; Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του υπουργείου, θα είναι μια ...διημερίδα στη Μυτιλήνη στις 25 και 26 Αυγούστου!
Δηλαδή ο υπουργός διοργανώνει διήμερες εκδρομές, την ώρα που στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες οι εφοπλιστές για τη θωράκιση της κερδοφορίας τους έχουν επιβάλει το χάος, ακινητοποιώντας μέσα σε έξι χρόνια το μισό ακτοπλοϊκό στόλο (από 83 πλοία το 2008 έχουν εν πλω τα 30 στο βασικό κορμό), έχουν δρομολογημένα 40χρονα σαπάκια τύπου «EUROPEAN EXPRESS», εξαντλούν πληρώματα και πλοία από τα απανωτά δρομολόγια, έχουν απλήρωτα τα πληρώματα όπως η ΝΕΛ πάνω από 6 μήνες, ακινητοποιούν αυθαίρετα τα καράβια όταν δεν έχουν τον ανάλογο αριθμό επιβατών και επιβάλλουν απανωτές αυξήσεις στα εισιτήρια.
Ας εξηγήσει στους κατοίκους και τους επιβάτες για Μυτιλήνη γιατί από 394 ευρώ που κόστιζε το καλοκαίρι του 2011 το εισιτήριο από Πειραιά της οικονομικής θέσης για μια 4μελή οικογένεια με ΙΧ, τώρα εκτινάχθηκε στα 560 ευρώ (αύξηση 42,13%) και ας αφήσει την κοροϊδία.
Υμνητές
Κοκορομαχία ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για την κληρονομιά του Α. Παπανδρέου! Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκωμιάζει ως «λεβέντικη» τη στάση του στα διαβούλια της ΕΟΚ, χαρακτηρίζοντας ως «υποτελή» τη στάση της σημερινής κυβέρνησης. Το ΠΑΣΟΚ σηκώνει το γάντι και σπεύδει να απαντήσει στον ΣΥΡΙΖΑ ότι «ο Ανδρέας Παπανδρέου πάντα εξαντλούσε τα περιθώρια πίεσης προς την Ευρωπαϊκή Ενωση και ουδέποτε λειτούργησε ανεύθυνα, δημαγωγικά και διχαστικά, εις βάρος των εθνικών συμφερόντων, της χώρας και της αγροτιάς, όπως κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ». Μπορεί κανείς να υμνεί ως φιλολαϊκή τη στάση του Α. Παπανδρέου και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που από το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και το «Εξω οι βάσεις του θανάτου» πήγαμε στην παραμονή στην ΕΟΚ και στις διαπραγματεύσεις για τις βάσεις, που τελικά έμειναν; Το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, που εκτόνωσε και ευνούχισε τα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του λαού; Η «λεβέντικη» στάση και τα βέτο ήταν για τα μάτια του κόσμου, αλλά και για την κατοχύρωση των ιδιαίτερων συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου στο πλαίσιο της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ. Αυτήν τη στάση υμνεί ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι τυχαία, γιατί τον ίδιο ρόλο διεκδικεί για τον εαυτό του. Το ρόλο της δύναμης που θα ενσωματώνει, θα κοροϊδεύει το λαό, την ίδια στιγμή που θα υπερασπίζεται με σταθερότητα τη στρατηγική του κεφαλαίου...
Το πρόβλημα δεν αφορά την ιατρική
Επρεπε να περάσει τις πύλες της Ευρώπης ο ιός «Εμπολα» για να αρχίσει μια συζήτηση για τα συστήματα Υγείας και τις αδυναμίες τους. Και πάλι, όμως, η συζήτηση γίνεται για το κόστος και διεξάγεται μεταξύ εκπροσώπων μονοπωλίων που εμπλέκονται στο χώρο της Υγείας. Διαβάζουμε, για παράδειγμα, ότι «οι εξαιρετικά φτωχές χώρες με ανύπαρκτα συστήματα Υγείας απλά δεν έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν τα κρούσματα, να απομονώνουν και να φροντίζουν τα θύματα μιας επιδημίας ή να παρέχουν φθηνά και αποτελεσματικά εργαλεία για την προστασία των ανθρώπων από τις πιο απειλητικές αιτίες θανάτου». Σωστά, όμως στις «εξαιρετικά φτωχές» χώρες, που η συντριπτική πλειοψηφία του λαού τους ζει στην ανέχεια, υπάρχουν μονοπώλια (ντόπια και ξένα) που θησαυρίζουν. Η κουβέντα όμως δεν πάει ποτέ σ' αυτό που λέγεται ανισόμετρη ανάπτυξη στον καπιταλισμό. Μόνο έτσι, όμως, θα γίνει κατανοητό γιατί στη Σιέρα Λεόνε, για παράδειγμα, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, οι δαπάνες Υγείας ανά άτομο ανέρχονται σε περίπου 26 σεντς την ημέρα!
... αλλά την οικονομία
Ζητάνε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να κάνει κάτι, αλλά τα στοιχεία δείχνουν πως ο ετήσιος προϋπολογισμός του είναι κάτω και από τα 2 δισ. δολάρια. Από αυτά, σύμφωνα με μια ανάλυση στο «Blooberg», η χρηματοδότηση για τον έλεγχο των μεταδοτικών ασθενειών σε χώρες - μέλη απορροφά 420 εκατ. δολάρια, η ετοιμότητα των χωρών, η εποπτεία και η αντίδραση απορροφούν 143 εκατ. δολάρια. Ο συνολικός προϋπολογισμός του ΠΟΥ για τις δικές του προσπάθειες αντίδρασης σε ξέσπασμα και κρίση επιδημίας ανέρχεται σε μόλις 109 εκατ. δολάρια - το ήμισυ του επιπέδου στο οποίο βρισκόταν πριν από δύο χρόνια. Το μερίδιο του προϋπολογισμού του ΠΟΥ, που διοχετεύεται στις αφρικανικές χώρες για την προετοιμασία, την επιτήρηση και αντίδραση στις επιδημίες και τις πανδημίες, σε συνδυασμό με την αντιμετώπιση των κρουσμάτων και της κρίσης, ανήλθε σε μόλις 22 εκατ. δολάρια - ή λίγο λιγότερο από 500.000 δολάρια ανά χώρα. Είναι προφανές πως η εξωτερική βοήθεια δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Απαιτείται πάλη στο εσωτερικό αυτών των χωρών για συνολικές ανατροπές. Αλλά αυτό είναι επίσης ένα θέμα που δεν συζητείται καθώς ακουμπά στον πυρήνα του προβλήματος, το σάπισμα του συστήματος.
