Η βδομάδα έκλεισε με μια σύνοδο κορυφής της ΕΕ, στην οποία οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων προσπάθησαν, εν μέσω αντιθέσεων, να τετραγωνίσουν πάλι τον κύκλο, να βρουν βολικό για όλους συμβιβασμό (πού να τον βρουν εν μέσω ανισομετρίας) αλλά και λύση σε μια κρίση που, ενώ όλοι λένε ότι ξεπεράστηκε, αυτή δείχνει τα δόντια της. Και ακολουθεί μια σύνοδος του ΝΑΤΟ όπου τα πράγματα λέγονται πιο ωμά: Οι νέες επεμβάσεις έχουν ήδη σχεδιαστεί.
Ευχάριστη νότα στη βδομάδα που πέρασε οι ορκωμοσίες δημάρχων και περιφερειαρχών, όπου κάθε πικραμένος προσπάθησε να κάνει το κομμάτι του, με πρόσχημα τον πολιτικό ή θρησκευτικό όρκο. Διαφόρων ειδών διακηρύξεις έγιναν και ένα έμεινε στο απυρόβλητο: Η αντιλαϊκή πολιτική που καλούνται να εφαρμόσουν και με την οποία βεβαίως συμφωνούν. Τα ζόρια για τη λαϊκή οικογένεια είναι μπροστά, καθώς, παράλληλα με την άγρια επέλαση στο εισόδημα από το φορομπηχτικό μηχανισμό της κεντρικής διοίκησης, θα έχει να αντιμετωπίσει την ανάλογη επίθεση σε τοπικό επίπεδο από ένα μηχανισμό που, ενώ διακηρύττει πως είναι «αυτοδιοίκηση», είναι μηχανισμός του αστικού κράτους. Οι τέσσερις κομμουνιστές δήμαρχοι που αναλαμβάνουν από αύριο έκαναν ήδη καθαρό πως η δράση τους θα κινηθεί με όρους εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης, έτσι ώστε να συμβάλουν στην ελάφρυνση της λαϊκής οικογένειας, να πιέσουν για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών για Παιδεία, Αθλητισμό, Πολιτισμό, αντιπλημμυρικά έργα, κόντρα στην κυβερνητική πολιτική που έχει τσακίσει τα λαϊκά στρώματα και τους εργαζόμενους.
Τα νέα παιδιά
Μια σελίδα γύρισε και για χιλιάδες παιδιά που έδωσαν ένα σκληρό αγώνα για να περάσουν σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή. Μαζί με τις ευχές για μια καλή αγωνιστική και δημιουργική σταδιοδρομία, η επισήμανση πως η από δω και πέρα πορεία και οι σπουδές τους, δυστυχώς, δε θα είναι ανεμπόδιστες. Οι αντιδραστικές ανατροπές στην Ανώτατη Εκπαίδευση, η γιγάντωση της ανεργίας των νέων και το συντριπτικό χτύπημα των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, κάνουν φανερό σε κάθε νέο και νέα ότι θα χρειαστεί ο προσωπικός μόχθος αλλά και η συλλογική πάλη για την ελπίδα και την προοπτική της νέας γενιάς. Η συμμετοχή και η δράση στον αγώνα, μέσα από τους συλλόγους και τους φορείς του φοιτητικού - σπουδαστικού και του λαϊκού κινήματος για σπουδές και ζωή με δικαιώματα, είναι ο δρόμος που πρέπει να εμπιστευτεί η νέα γενιά. Ο αγώνας των νέων για τη βαθιά γνώση του επιστημονικού αντικειμένου τους δεν είναι μόνο προσωπικός. Μπορεί και πρέπει να δένεται με τις λαϊκές αγωνίες, ώστε αύριο, ως επιστήμονες, να στηρίξουν το μόχθο και τις ανάγκες των εργαζομένων. Τους νέους και τις νέες που δεν κατάφεραν να εισαχθούν σε ΑΕΙ - ΤΕΙ ή οδηγήθηκαν σε διαφορετικούς δρόμους, το ΚΚΕ τους καλεί να διεκδικήσουν με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα τα δικαιώματά τους στη δουλειά και τη ζωή. Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και η νεολαία χρειάζεται να κάνουν δική τους υπόθεση τον αγώνα για μόρφωση, δεμένο με τον αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και την προοπτική μιας άλλης κοινωνίας, όπου η μόρφωση και η επιστήμη θα υπηρετούν πραγματικά τις λαϊκές ανάγκες.
Με προβιά λιονταριού
Η κυβέρνηση εμφανίστηκε και αυτήν τη βδομάδα σα λιοντάρι, ενόψει της συνάντησης με την τρόικα στο Παρίσι. Με μια τακτική «να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι» για τους πλειστηριασμούς των σπιτιών, από τη μια, με τον «κώδικα δεοντολογίας» ανοίγει το δρόμο για να πάρουν οι τράπεζες τα σπίτια και, από την άλλη, δηλώνει ότι δε συμφωνεί με την αξίωση της τρόικας για απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Σωστά, γιατί να απελευθερωθούν οι πλειστηριασμοί αφού τα σπίτια θα τα παίρνουν οι τράπεζες χωρίς να χρειαστεί να βγουν στον πλειστηριασμό. Θα τα δίνουν όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν το δάνειο και θα πληρώνουν και νοίκι στην τράπεζα. Ο «κώδικας δεοντολογίας» το λύνει και αυτό και είναι ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα με κατεύθυνση την πλήρη άρση της όποιας, και αυτής λειψής, παρεχόμενης προστασίας στην πρώτη κατοικία των λαϊκών νοικοκυριών. Οι ρυθμίσεις που προετοιμάζουν η κυβέρνηση και η Τράπεζα της Ελλάδας δεν έχουν στόχο να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των υπερχρεωμένων αυτοαπασχολούμενων και των λαϊκών νοικοκυριών αλλά τη θωράκιση των τραπεζικών ομίλων και γενικότερα την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Παράλληλα, η κυβέρνηση, την ίδια ώρα που παριστάνει το παλικάρι, με την τρόικα συζητά παρεμβάσεις στο συνδικαλιστικό νόμο και στο ασφαλιστικό, έτσι που να είναι αδύνατη η οργάνωση των εργατών και οι πάντες να εξασφαλίζουν σύνταξη αφού πρώτα έχουν κλείσει θέση στο νεκροταφείο.
Ανακύκλωση της φτώχειας
Συνεχίστηκαν και την προηγούμενη βδομάδα οι διαρροές από τη κυβέρνηση για το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» ως την κορωνίδα της «κοινωνικής» της πολιτικής. Ωστόσο, κάθε λεπτομέρεια που αποκαλύπτεται επιβεβαιώνει ότι ο συγκεκριμένος μηχανισμός θα χρησιμοποιηθεί ως ένα ακόμα άλλοθι κοινωνικής ευαισθησίας μιας κυβέρνησης που εξαθλιώνει το λαό και ταυτόχρονα ως εργαλείο για περικοπές στα ελάχιστα προνοιακά επιδόματα που έχουν απομείνει. Στόχος και του συγκεκριμένου μηχανισμού είναι να συγκαλύψει και να ανακυκλώσει την ακραία φτώχεια, η οποία θα μεγαλώνει όσο βαθαίνουν οι συνέπειες από την πολιτική υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, ανεξάρτητα από το μείγμα που αυτή εφαρμόζει. Από αυτήν τη σκοπιά, ο λαός δεν έχει κανένα συμφέρον να συμβιβαστεί με τα ψίχουλα που του πετάνε.
Παιχνίδια με τη φωτιά
Εκατό χρόνια μετά την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και 75 χρόνια μετά την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η εντεινόμενη αιματοχυσία στην Ανατολική Ουκρανία δείχνει πως ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος δίνει και πάλι το «παρών» του στην Ευρώπη. Πλέον οι νεκροί και οι τραυματίες στην Ανατολική Ουκρανία, που μετριούνται σε χιλιάδες και οι πρόσφυγες σε εκατοντάδες χιλιάδες, είναι το αποτέλεσμα της απροκάλυπτης επέμβασης των ΗΠΑ και της ΕΕ στη χώρα αυτή, στο πλαίσιο του σφοδρού ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία για τα μερίδια των αγορών, τα δίκτυα μεταφοράς Ενέργειας και τις άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές, για την ένταξη της Ουκρανίας στη μια ή στην άλλη καπιταλιστική διακρατική ένωση. Η αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου, που έχει τη στήριξη και φασιστικών δυνάμεων, δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να μετατρέψει σε «κρέας για τα κανόνια» χιλιάδες νέους της Ουκρανίας, στέλνοντάς τους σ' έναν αδελφοκτόνο πόλεμο, στο όνομα του δήθεν πατριωτισμού, στην πραγματικότητα όμως για την «υπηρεσία» ξένων συμφερόντων, των ΗΠΑ, της ΕΕ και εκείνου του τμήματος του κεφαλαίου της Ουκρανίας, που έχει επιλέξει τη στρατηγική συμμαχία μαζί με αυτές τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αυτή η πολεμόχαρη στάση της συνδέεται αναπόσπαστα με τον αντικομμουνισμό και την προσπάθεια απαγόρευσης του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Σ' αυτές τις συνθήκες ο εθνικισμός, που αναπτύσσεται και από τις δύο πλευρές της σύγκρουσης, αποτελεί το χειρότερο «σύμβουλο» για τους εργαζόμενους. Ο διχασμός του λαού της Ουκρανίας σε εθνοτική βάση, τον οδηγεί σε ένα τεράστιο μακελειό, με ανυπολόγιστες τραγικές συνέπειες για τον ίδιο και τη χώρα του.
Τα μέτρα που έχουν λάβει οι ΗΠΑ και ΕΕ κατά της Ρωσίας, όπως και τα νέα που προτίθενται να λάβουν, χτυπούν πρώτα απ' όλα τα λαϊκά - εργατικά στρώματα και σαφώς δε συμβάλλουν στην επίλυση του προβλήματος.
Η επιδίωξη να τροφοδοτηθούν οι πυρηνικοί σταθμοί της Ουκρανίας με αμερικανικά πυρηνικά καύσιμα, που πιθανολογείται ότι είναι ακατάλληλα γι' αυτούς, κρύβει τεράστιους κινδύνους για τους λαούς ολόκληρης της Ευρώπης.
Οπως και η διαφαινόμενη ενεργότερη στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην κρίση της Ουκρανίας, επίσης, δεν προοιωνίζεται τίποτα το καλό για τις εξελίξεις.
Το ΚΚΕ, στο φόντο αυτών των ανησυχητικών εξελίξεων, καταδικάζει τις ξένες παρεμβάσεις στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας. Εκφράζει την αλληλεγγύη του στους κομμουνιστές και τον εργαζόμενο λαό της Ουκρανίας και την πεποίθησή του πως αυτός πρέπει να οργανώσει τη δική του αυτοτελή πάλη, μακριά από τους σχεδιασμούς των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, με κριτήριο τα συμφέροντά του και όχι με κριτήριο ποιον ιμπεριαλιστή επιλέγει το ένα ή άλλο τμήμα της ουκρανικής πλουτοκρατίας. Οι λαοί ιδιαίτερα των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ έζησαν με ειρήνη και ευημερία τα χρόνια του σοσιαλισμού και όχι τυχαία σήμερα τον αναπολούν. Ο σοσιαλισμός είναι η μοναδική εναλλακτική λύση στον πόλεμο και στα άλλα αδιέξοδα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Το ΚΚΕ ιδιαίτερα επισημαίνει πως η Ελλάδα δεν πρέπει να έχει καμία περαιτέρω εμπλοκή, καμιά συμμετοχή στα σχέδια της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Το καζάνι που βράζει
Στη Μέση Ανατολή οι πανηγυρισμοί για την εκεχειρία στη Λωρίδα της Γάζας πρέπει να συνοδεύονται από υψηλή επαγρύπνηση, καθώς οι ιμπεριαλιστές έχουν κάνει καθαρό πως τα μέτωπα στην περιοχή δεν άνοιξαν για να κλείσουν αλλά για να οδηγήσουν σ' ένα ελεγχόμενο χάος ώστε να προωθούνται καλύτερα τα γεωπολιτικά τους σχέδια. Προ των πυλών, εξάλλου, είναι η νέα επέμβαση σε Ιράκ - Συρία. Η οπουρτουνιστική στάση που εκθείαζε την «Αραβική Ανοιξη», όπως είχε εκθειάσει και την ανατροπή του σοσιαλισμού, μιλώντας τότε για «λεωφόρους δημοκρατίας που ανοίγονταν», είναι το ίδιο επικίνδυνη με τη δήθεν κριτική προς την ΕΕ γιατί δεν είναι πιο ενεργή στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και αλλού. Κρύβει τον ουσιαστικό χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής ένωσης και ζητάει και από την κυβέρνηση να «αξιοποιήσει τη γεωπολιτική θέση της χώρας», στο πλαίσιο της λυκοσυμμαχίας που δεν αμφισβητεί, παίρνοντας μέρος στη μοιρασιά της λείας σε όφελος των μονοπωλίων. Ειρηνική παρέμβαση το λένε οι του ΣΥΡΙΖΑ αλλά είναι η ιμπεριαλιστική ειρήνη που φέρνει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Και οι επίδοξοι για τη διαχείριση του καπιταλισμού ΣΥΡΙΖΑίοι είναι μέσα...
