Πάνε μέρες απ' την απόφαση του ουκρανικού Κοινοβουλίου με την οποία ταυτίζεται ο κομμουνισμός με το φασισμό, απαγορεύονται η δράση των κομμουνιστών και η διάδοση των κομμουνιστικών ιδεών, ενώ προχωρά η ιστορική δικαίωση των ντόπιων φασιστών, του λεγόμενου «Ουκρανικού απελευθερωτικού στρατού». Κι όμως, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιμένει να σιωπά...
Ξαφνιάζεται κανείς; Δε θα έπρεπε. Και να ήθελε η κυβέρνηση δε θα μπορούσε να διαφοροποιηθεί, απ' τη στιγμή που ο αντικομμουνισμός συνιστά επίσημη ιδεολογία της ΕΕ, στο όνομα της οποίας πίνει νερό. Η στάση τους δεν ξενίζει, αφού ταιριάζει με τη στάση που κρατούσε ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ πριν αναδειχθεί σε κυβερνητική δύναμη.
Τις φορές που - όλως τυχαίως... - απουσίαζε από κρίσιμες ψηφοφορίες περί αντικομμουνιστικών ψηφισμάτων και μέτρων σε ευρωενωσιακά όργανα και άλλους μηχανισμούς του συστήματος (κοινοβουλευτική συνέλευση ΟΑΣΕ, Συμβούλιο της Ευρώπης κ.ά.).
Τις φορές που κατέθετε τα διαπιστευτήριά του αποκηρύσσοντας τη σοσιαλιστική οικοδόμηση τον 20ό αιώνα.
Τις φορές που το ΚΕΑ και τα κόμματα που το συνθέτουν έσερναν το χορό του αντικομμουνισμού άλλοτε διοργανώνοντας εκδηλώσεις με τίτλο «...Γερμανοί αντίπαλοι του Χίτλερ θύματα του σταλινικού τρόμου», άλλοτε τοποθετώντας αναμνηστικές πλάκες για «τα θύματα του Σταλινισμού»... Κι άλλοτε απλώς διακηρύσσοντας: «Η απόρριψη του σταλινισμού ανήκει στην πολιτική μας ταυτότητα».
Τις φορές που σιώπησαν όταν σε κράτη - μέλη της ΕΕ προχωρούσαν διώξεις κομμουνιστών και αγωνιστών, απαγορεύσεις συμβόλων, δράσης κ.λπ.
Συνεπώς, η σιωπή τους είναι και αναμενόμενη και εύγλωττη...
