«Τα έργα και τις ηµέρες του παλιού κυβερνητικού συνδικαλισµού ζήλεψαν οι ΣΥΝΕΚ (Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις) και οι συνδικαλιστές της», σημειώνει σε ανακοίνωσή της η Γραμματεία Εκπαιδευτικών Πειραιά του ΠΑΜΕ, που αναφέρεται στους συνδικαλιστές της παράταξης που πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ και όπως τονίζει «από πρώτες ηµέρες της “αριστερής” συγκυβέρνησης υιοθέτησαν τις µεθόδους, τις πρακτικές και την τακτική των παρατάξεων ∆ΑΚΕ-ΠΑΣΚ».
Συγκεκριμένα η ανακοίνωση αναφέρει:
«Οι εκπαιδευτικοί βίωσαν και γνωρίζουν πολύ καλά το πελατειακό σύστηµα που έστησαν για χρόνια και εναλλάξ οι κυβερνητικές παρατάξεις ∆ΑΚΕ και ΠΑΣΚ, όπως επίσης γνωρίζουν και την υπονόµευση των αγώνων από τον κυβερνητικό συνδικαλισµό.
Τα έργα και τις ηµέρες του παλιού κυβερνητικού συνδικαλισµού ζήλεψαν οι ΣΥΝΕΚ και οι συνδικαλιστές της. Από τις πρώτες ηµέρες της “αριστερής” συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ µε τους δεξιούς ΑΝΕΛ οι συνδικαλιστές των ΣΥΝΕΚ υιοθέτησαν τις µεθόδους, τις πραχτικές και την ταχτική των παρατάξεων ∆ΑΚΕ-ΠΑΣΚ. Συγκεκριµένα:
Α) Στο πρώτο νοµοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας “Επείγοντα μέτρα για την Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια εκπαίδευση", φρόντισαν να συµπεριληφθεί ρουσφετολογική - φωτογραφική διάταξη, παραβιάζοντας το πλαίσιο και τις πάγιες αρχές - διαδικασίες για τις εργασιακές µεταβολές-τοποθετήσεις εκπαιδευτικών στην περίπτωση κατάργησης µεµονωµένου σχολείου. Πλαίσιο κι αρχές που καθιερώθηκαν µε τη συµφωνία της ΟΛΜΕ. Αν νοµίζουν οι ΣΥΝΕΚ ότι πρέπει να αλλάξει το υπάρχον πλαίσιο, να το προτείνουν στα συνδικαλιστικά όργανα και, αν γίνει δεκτό, να ισχύσει για όλους και όχι επιλεκτικά.
Η διάταξη ήταν τόσο φωτογραφική, ώστε αναφερόταν µόνο σε καταργηµένα ΕΠΑΛ (!) και όχι σε Γυµνάσια, ΓΕΛ, ∆ηµοτικά. Συνδικαλιστές των ΣΥΝΕΚ, που βρίσκονται τώρα στο Γραφείο του αναπληρωτή υπουργού Παιδείας για θέµατα Επαγγελµατικής Εκπαίδευσης, έχωσαν πονηρά σε άσχετη παράγραφο για τις καταργηµένες ΕΠΑΣ διάταξη που αναφέρεται σε µεµονωµένες καταργήσεις σχολείων και συγκεκριµένα των ΕΠΑΛ. Πρόκειται όµως για δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Σύµφωνα µε τη νοµοθεσία και την πραχτική που αποδέχεται η ΟΛΜΕ, στην περίπτωση που καταργείται ή αντικαθίσταται µια ολόκληρη δοµή εκπαίδευσης (π.χ. κατάργηση της δοµής των ΤΕΛ και µετεξέλιξή τους σε ΤΕΕ, κατάργηση της δοµής των ΤΕΕ και µετεξέλιξή τους σε ΕΠΑΛ- ΕΠΑΣ, και τελευταία η κατάργηση της δοµής των ΕΠΑΣ), οι εκπαιδευτικοί τοποθετούνται αυτοδίκαια στα σχολεία της νέας δοµής και η τοποθέτησή τους στο νέο σχολείο λογίζεται από την ηµεροµηνία της οργανικής τοποθέτησης στο προηγούµενο σχολείο (δηλαδή διατηρούν την αρχαιότητα τοποθέτησης στο σχολείο της προηγούµενης δοµής που καταργήθηκε). Όταν όµως καταργείται µια οποιαδήποτε µεµονωµένη σχολική µονάδα (π.χ. ∆ηµοτικό, Γυµνάσιο, ΓΕΛ, ΕΠΑΛ), η νοµοθεσία προβλέπει ότι οι εκπαιδευτικοί του σχολείου αυτού προτάσσονται, ως υπεράριθµοι, για όσα χρόνια χρειαστεί προκειµένου να τοποθετηθούν σε ΚΕΝΗ οργανική θέση άλλων σχολείων.
Η διάταξη που προωθούσαν οι Μαυρογιαλούροι των ΣΥΝΕΚ παραβίαζε την πάγια αυτή διαδικασία και προέβλεπε την αυτοδίκαιη τοποθέτηση των εκπαιδευτικών του καταργηµένου ΕΠΑΛ (µόνο ΕΠΑΛ!) σε οποιοδήποτε ΕΠΑΛ δηλώσουν - θελήσουν, χωρίς αυτό να έχει ΚΕΝΟ (!), µεταφέροντας στη νέα τους θέση την αρχαιότητα τοποθέτησης στο προηγούµενο σχολείο! Αυτό θα είχε αλυσιδωτές εργασιακές επιπτώσεις σε άλλους εκπαιδευτικούς. ∆ηλαδή "φύγε εσύ, να έρθω εγώ"!
Είναι γνωστό ότι στον Πειραιά καταργήθηκε πέρσι, µετά από εισήγηση της ∆ιευθύντριας ∆ευτεροβάθµιας, το 6ο ΕΠΑΛ Πειραιά. Η ΕΛΜΕ Πειραιά διαφώνησε µε την κατάργηση κι αποφάσισε οµόφωνα να διεκδικήσει την επαναλειτουργία του. Προχώρησε µάλιστα πρόσφατα σε συνάντηση µε το Δήµο Πειραιά για να στηρίξει το αίτηµα. Αντί οι συνδικαλιστές των ΣΥΝΕΚ να στηρίξουν όµως αυτό το αίτηµα, κινήθηκαν πελατειακά και µε βάση τη γνωστή ρήση: "το νόµιµο είναι και ηθικό". Προτίµησαν τη ρουσφετολογική ταχτική, που τάζει εξυπηρετήσεις, παρά την εκπλήρωση ενός αιτήµατος, που θα άνοιγε την όρεξη ίσως και για άλλους αγώνες.
Χρειάστηκαν οι έντονες αντιδράσεις των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ της ΕΛΜΕ Πειραιά και της ΟΛΜΕ, αλλά και των συναδέλφων, ώστε µε παρέµβαση στη Βουλή ν’ αποσυρθεί η απαράδεχτη διάταξη και να ψηφιστεί η επαναλειτουργία του 6ου ΕΠΑΛ Πειραιά, που αποτελούσε το δίκαιο αίτηµά µας. Γιατί η στάση αρχών και η αγωνιστική στάση είναι ασυµβίβαστη µε το πελατειακό σύστηµα.
Β) Τα παραπάνω δεν είναι η µοναδική περίπτωση που αποκαλύπτουν ότι οι συνδικαλιστές των ΣΥΝΕΚ βαδίζουν στα χνάρια του παλιού και καταδικασµένου κυβερνητικού συνδικαλισµού. Όπου βρεθούν κι όπου σταθούν (σε ΓΣ, σε περιφερειακές συσκέψεις, στο ∆Σ) παπαγαλίζουν τους γνώριµους άνωθεν ισχυρισµούς καλώντας τους εκπαιδευτικούς να δώσουν "πίστωση χρόνου στη συγκυβέρνηση", να µειώσουν τις απαιτήσεις τους, γιατί τάχα "είναι µαξιµαλισµός" και "θα µας κράξει η κοινωνία αν διεκδικήσουµε 13ο και 14ο µισθό, κάλυψη των απωλειών, ξεπάγωµα της βαθµολογικής-µισθολογικής εξέλιξης, µαζικούς διορισµούς" κ.ά. Προκειµένου να στηρίξουν τη συγκυβέρνηση και την πολιτική της, πλασάρουν τη γνωστή σοσιαλδηµοκρατική αντίληψη ότι "η κυβέρνηση είναι εργαλείο στα χέρια του κινήµατος"(!), καλλιεργώντας εναλλάξ την αναµονή και το φόβο.
Τι άλλο θα ακούσουµε; Οι κυβερνήσεις στον καπιταλισµό είναι πράγµατι εργαλείο, στα χέρια του όµως του κεφαλαίου. Η πραγµατική ελπίδα και φιλολαϊκή διέξοδος βρίσκεται στους αγώνες των εργαζόµενων και στη ρήξη µε την ΕΕ και την εξουσία του κεφαλαίου. Αυτός είναι ο δρόµος της ταξικής πάλης. Γι’ αυτό δεν φτιάχτηκαν τα συνδικάτα;»
