Οι προτάσεις που καταθέτουν στη διαπραγμάτευση κυβέρνηση και δανειστές δεν ξεφεύγουν ρούπι από το στρατηγικό πλαίσιο της ΕΕ για την Ασφάλιση και τις συντάξεις
Τα μέτρα αυτά δεν αφορούν μόνο τους σημερινούς συνταξιούχους, αλλά και τους εργαζόμενους που απέχουν ένα βήμα από τη συνταξιοδότηση. Για τους υπόλοιπους εργαζόμενους, οι νόμοι που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια και που δεν αμφισβητούνται ούτε στο ελάχιστο από τη σημερινή συγκυβέρνηση, έτσι και αλλιώς προδιαγράφουν ένα ακόμα χειρότερο Ασφαλιστικό, με όριο ηλικίας συνταξιοδότησης το 67ο έτος και το ύψος της σύνταξης στο μισό απ' αυτό που ίσχυε πριν από το 2010!
Για «πρώτο πιάτο», κυβέρνηση και δανειστές προωθούν από κοινού το κόψιμο των λεγόμενων «πρόωρων συνταξιοδοτήσεων» και την αύξηση των ορίων ηλικίας που αυτό επιφέρει σε δεκάδες χιλιάδες σημερινούς ασφαλισμένους. Κυρίως, όμως, η κυβέρνηση νομιμοποιεί όλο το αντιασφαλιστικό οικοδόμημα των μνημονίων και πριν από αυτά. Αυτή είναι η μεγαλύτερη υπηρεσία που προσφέρει στους επιχειρηματικούς ομίλους, οι οποίοι έχουν κηρύξει ανοιχτό πόλεμο στα δικαιώματα όλων των ασφαλισμένων, ανεξάρτητα από Ταμείο, κλάδο, φύλο και ηλικία, με στόχο να μειώσουν παραπέρα το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος».
Πλέον, γίνεται φανερό ότι είτε με την πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης, είτε με την πρόταση των «θεσμών», η κουβέντα δεν γίνεται για το τι θα κερδίσουν οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι, αλλά για το πόσα ακόμα θα χάσουν. Με δυο λόγια, η περίφημη διαπραγμάτευση γίνεται σε ναρκοθετημένο έδαφος για τα συμφέροντα των ασφαλισμένων. Αυτό που μένει να καταληχθεί, είναι μόνο ο τρόπος και ο ρυθμός που θα επιβληθούν τα νέα μέτρα.
Ζήτημα στρατηγικής επιλογής
Πάνω σε ποιο έδαφος ετοιμάζονται οι νέες ανατροπές; Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: Η μέση κύρια σύνταξη είναι μόλις στα 664,69 ευρώ και η μέση επικουρική στα 168,40 ευρώ, συμπεριλαμβανομένων και των φόρων που τους αντιστοιχούν. Σύμφωνα επίσης με τα επίσημα στοιχεία, το 44,8% του συνόλου των συνταξιούχων, δηλαδή 1.189.396 από τους 2.654.784, λαμβάνουν κάθε μήνα συντάξεις κάτω από το στατιστικό όριο της φτώχειας, το οποίο ορίζεται στα 665 ευρώ.
Ομως, αυτό που συζητιέται σε όλες τις εκδοχές, σε Βρυξέλλες και Αθήνα, δεν είναι αν θα μειωθεί αυτό το ποσοστό, αλλά αν θα αυξηθεί παραπέρα ή στην καλύτερη περίπτωση αν θα μείνει στα σημερινά απαράδεκτα επίπεδα.
Στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, η κυβέρνηση δεν συζητάει για το πώς θα αποκατασταθούν οι περικοπές που επιβλήθηκαν στις συντάξεις την περίοδο 2010 - 2013. Αυτές οι περικοπές έφτασαν έως και 44,2% στο ΙΚΑ, 48% στο Δημόσιο, ενώ τουλάχιστον 16,9% ήταν οι μειώσεις στις συντάξεις κάτω από τα 1.000 ευρώ, λόγω της απώλειας των δώρων και των επιδομάτων αδείας.
Τα στοιχεία αυτά περιλαμβάνονται και στη γνωστή επιστολή του αναπληρωτή υπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Δ. Στρατούλη, προς το γερμανικό Κοινοβούλιο. Ομως, οι λεγόμενοι «θεσμοί» δεν χρειάζονταν τα «φώτα» του αναπληρωτή υπουργού για να μάθουν την αλήθεια για το τι συμβαίνει με τις συντάξεις στην Ελλάδα. Δεν πάσχουν από άγνοια, ούτε είναι θύματα παραπληροφόρησης, όπως αφήνει να εννοηθεί το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, αναπαράγοντας τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό για το ρόλο των «εταίρων» και για τον πραγματικό χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης που διεξάγει η κυβέρνηση μαζί τους.
Στις Βρυξέλλες και σε όλα τα ευρωπαϊκά όργανα γνωρίζουν τα στοιχεία με το «νι» και με «σίγμα». Δεν είναι ζήτημα λειψής ενημέρωσης, αλλά πολιτικών επιλογών και εντέλει στρατηγικής για το Ασφαλιστικό, που δεν αφορά μόνο τη χώρα μας, αλλά το σύνολο των χωρών της ΕΕ.
Προδιαγεγραμμένες ανατροπές
Η πορεία λοιπόν του Ασφαλιστικού δεν εξαρτάται από τη διαπραγμάτευση, όπως ψευδώς αφήνουν να εννοηθεί όλοι οι συμμετέχοντες. Αυτή έχει προκαθοριστεί με μεγάλη σαφήνεια από τα ίδια τα ευρωενωσιακά ντοκουμέντα. Στη «Λευκή Βίβλο» για τις συντάξεις, που υιοθετήθηκε το 2012 από όλα τα κράτη - μέλη και τις κυβερνήσεις τους και ακολουθείται από όλους όσοι σήμερα δηλώνουν «δεσμευμένοι» στις Συνθήκες της ΕΕ, προβλέπεται:
1. Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για όλους, αφού συνδέει την ηλικία συνταξιοδότησης με την αύξηση του προσδόκιμου ζωής.
2. Περιορισμός της πρόσβασης σε συστήματα πρόωρης συνταξιοδότησης.
3. Παράταση του επαγγελματικού βίου. Αυτό θα επιτευχθεί με τους εξής τρόπους: Παρέχοντας καλύτερη πρόσβαση στη διά βίου μάθηση, ενσωματώνοντας αντίστοιχες θέσεις εργασίας σε ένα διαφοροποιημένο εργατικό δυναμικό, αναπτύσσοντας «ευκαιρίες» απασχόλησης για μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενους και υποστηρίζοντας πολιτικές ενεργού και υγιούς γήρανσης.
4. Εξίσωση της ηλικίας συνταξιοδότησης μεταξύ ανδρών και γυναικών, δηλαδή αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στις γυναίκες.
5. Ανάπτυξη συμπληρωματικών συνταξιοδοτικών αποταμιεύσεων, ώστε να δοθεί έδαφος στο κεφάλαιο να αναπτυχθεί στον τομέα της ασφάλισης, θεωρώντας δεδομένη τη μείωση των δημόσιων συντάξεων και της κρατικής χρηματοδότησης προς αυτές.
Μάλιστα, ακριβώς πάνω σε αυτά τα δεδομένα, η απόφαση του πρόσφατου Συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ αναφέρει πως «χρειάζονται περαιτέρω βήματα, που πρέπει να γίνουν από τα κράτη - μέλη, αν και σε διαφορετικό βαθμό, για την αύξηση της πραγματικής ηλικίας συνταξιοδότησης, συμπεριλαμβανομένης της αποφυγής της πρόωρης εξόδου από την αγορά εργασίας, και με τη σύνδεση της ηλικίας συνταξιοδότησης ή συντάξεων με το προσδόκιμο ζωής».
Διέξοδος σε άλλο δρόμο
Κατά συνέπεια, η κυβέρνηση κοροϊδεύει ανοιχτά τον κόσμο όταν παριστάνει ότι αιφνιδιάστηκε δήθεν από τις προτάσεις για το Ασφαλιστικό που καταθέτουν οι «θεσμοί» στη διαπραγμάτευση. Οι «θεσμοί» αυτό που κάνουν είναι κάθε στιγμή να επιβεβαιώνουν την αντιλαϊκή πολιτική, για την οποία έχουν δεσμευτεί ότι θα ακολουθούν στο διηνεκές όλα τα κράτη - μέλη.
Αλλωστε, και ο άλλος θεσμός, το ΔΝΤ, βαράει και αυτός τον ίδιο αντιλαϊκό σκοπό, όπως ξεκάθαρα επιβεβαίωσε πριν από μερικές βδομάδες η γενική διευθύντριά του, Κριστίν Λαγκάρντ, δηλώνοντας πως «το συνταξιοδοτικό σύστημα στην Ελλάδα δεν είναι βιώσιμο, επιβαρύνει την ελληνική οικονομία και πρέπει άμεσα να αναμορφωθεί».
Γι' αυτό η διέξοδος για τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους δεν μπορεί να υπάρξει στα όρια της πολιτικής αυτών των «θεσμών», όσους ...αιώνες κι αν κρατήσει η διαπραγμάτευση, όποιοι και αν συμμετάσχουν σε αυτή.
Διέξοδος και στην περίπτωση του Ασφαλιστικού μπορεί να υπάρξει μόνο σε ρήξη με το κεφάλαιο και την ΕΕ, με μαζικούς ταξικούς αγώνες που θα διεκδικούν ανάκτηση των απωλειών, κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών σε Υγεία και συντάξεις. Στο δυνάμωμα αυτής της προοπτικής θέλει να συμβάλει και το πανελλαδικό συλλαλητήριο των συνταξιούχων την ερχόμενη Τρίτη.
