Η κατάληψη του Ταλ Αμπιάντ
Μία, λοιπόν, από τις πιο σημαντικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών σχετίζεται με την ανακατάληψη της μεθοριακής, βόρειας συριακής πόλης Ταλ Αμπιάντ, που βρίσκεται 80 χλμ. βορείως της λεγόμενης «πρωτεύουσας» του «χαλιφάτου» των τζιχαντιστών, Ράκα, και σε απόσταση αναπνοής από το Ακτσάκαλε της νότιας Τουρκίας. Πρωταγωνιστές της νίκης ήταν οι Κούρδοι μαχητές των λεγόμενων «Λαϊκών Δυνάμεων Προστασίας» (YPG), που κατάφεραν να ανακαταλάβουν την πόλη, έπειτα από σκληρές μάχες, έχοντας αυτή τη φορά στο πλευρό τους δύο συμμάχους:
- Α) Τις ΗΠΑ, τα βομβαρδιστικά των οποίων ήταν σε συνεννόηση με τις δυνάμεις των Κούρδων στην περιοχή, βάλλοντας από αέρος τις θέσεις των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» που είχαν καταλάβει την πόλη ένα χρόνο πριν.
- Β) Λίγες εκατοντάδες ενόπλους του λεγόμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», που επανεμφανίστηκαν, μετά από καιρό, στα πεδία συγκρούσεων και στο διεθνές προσκήνιο, αυτή τη φορά όχι στο πλευρό των τζιχαντιστών (όπως πριν), αλλά στο πλευρό των Κούρδων, φορώντας τη μάσκα των «μετριοπαθών» μαχητών...
Οι Κούρδοι ανακατέλαβαν το Ταλ Αμπιάντ, πανηγυρικά, μετά από σφοδρές μάχες περίπου δύο βδομάδων, την περασμένη Τρίτη (16/6), κατεβάζοντας τη μαύρη σημαία των τζιχαντιστών και ανεβάζοντας τη δική τους, τριγωνική, με το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα και το κόκκινο αστέρι. Η είσοδός τους στην πόλη είχε συνοδευτεί με ένα κύμα 23.000 αμάχων, ανάμεσά τους και πολλές εκατοντάδες τζιχαντιστές, που βρήκαν ασφαλή έξοδο προς την τουρκική μεριά των συνόρων, την οποία άλλωστε γνώριζαν άριστα, μιας που τη χρησιμοποιούσαν ως έναν από τους κεντρικούς διαύλους για τη μεταφορά όπλων, πυρομαχικών, τεθωρακισμένων στρατιωτικών οχημάτων, μισθοφόρων, χρημάτων.
«Εχασαν την πίσω πόρτα...»
Δεν προκαλεί, λοιπόν, εντύπωση γιατί προχτές ο Τζόναθαν Σέιντζερ, αντιπρόεδρος του «Ερευνητικού Ιδρύματος για την Αμυνα των Δημοκρατιών» (παραμάγαζο της CIA, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ κ.ά.), δήλωνε στην εφημερίδα «Business Insider» ότι με την ανακατάληψη του Ταλ Αμπιάντ από τους Κούρδους της Συρίας, «το "Ισλαμικό Κράτος" έχασε την πιο σημαντική πίσω του πόρτα στην Τουρκία», ...μεταξύ άλλων γιατί οι τζιχαντιστές «είχαν εστιάσει τις δυνάμεις τους πάρα πολύ στο Ραμάντι και στο Μπαϊτζί του Ιράκ», παραμελώντας άλλα σημαντικά μέρη.
Η εξέλιξη αντιμετωπίστηκε από σημαντική μερίδα του αμερικάνικου Τύπου σαν «πολύ σημαντική νίκη». Οχι τόσο γιατί οι τζιχαντιστές υπέστησαν ένα σοβαρό (αλλά όχι μοιραίο...) πλήγμα, αλλά γιατί οι Αμερικανοί θέλησαν να χρησιμοποιήσουν και να «διαφημίσουν» τους Κούρδους μαχητές των δυνάμεων YPG της Συρίας σαν τους νέους τους, «αποτελεσματικούς και αξιόπιστους συμμάχους», με τους οποίους συνεργάστηκαν τόσο καλά σε τόσο λίγο χρόνο... (όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά διεθνή πρακτορεία).
Η νίκη των Κούρδων της Συρίας στο Ταλ Αμπιάντ δε θα μπορούσε να μη συνοδευτεί με την υπενθύμιση της πρώτης, μεγάλης νίκης τους (αν και πύρρειος...) στο Κομπανί, τον περασμένο χειμώνα. Και τότε η εξέλιξη είχε προβληθεί όχι μόνο - ούτε τόσο - σαν σημαντική επιτυχία των Κούρδων, αλλά και σαν αποτέλεσμα της συνεργασίας τους με τα βομβαρδιστικά των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Ωστε να δικαιολογηθεί σαν «θετική» η ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία, που αλλάζουν τους σύμμαχους και τους αντίπαλους «σαν τα πουκάμισα», ανάλογα μετά τα κατά καιρούς συμφέροντά τους...
«Πονοκέφαλος» στην Αγκυρα
Το κλείσιμο του Ταλ Αμπιάντ και ο έλεγχός του από τους Κούρδους της Συρίας προκάλεσε ικανοποίηση στις ΗΠΑ, αλλά ισχυρό «πονοκέφαλο» στους συμμάχους τους, Τούρκους, αφού πλέον οι Κούρδοι της Συρίας ελέγχουν απρόσκοπτα μία έκταση 395 χλμ. στα σύνορα με την Τουρκία! Ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης, Μπουλέντ Αρίντς, διακρίνοντας ήδη από το βράδυ της Δευτέρας την αναπόφευκτη επικράτηση των Κούρδων του YPG, συγκάλεσε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο, δηλώνοντας στους δημοσιογράφους:«Διακρίνουμε σημάδια που παραπέμπουν σε ένα είδος εθνοκάθαρσης... Εχουμε ενδείξεις ότι γίνονται ενέργειες, για να έρθουν άλλα στοιχεία και να συμπτυχθούν καντόνια».
Ο Αρίντς, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τους Τουρκμένους (Σύροι πολίτες τουρκικής καταγωγής, που κατοικούν στη βόρεια Συρία από τον 11ο αιώνα μ.Χ.) κατοίκους του Ταλ Αμπιάντ, μίλησε περί «εθνοκάθαρσης», για να κατηγορήσει τους Κούρδους της Συρίας και να φρενάρει τα όποια σχέδιά τους για τη δημιουργία αμιγώς κουρδικού θύλακα σε αυτή τη μεριά των συνόρων της Τουρκίας με τη Συρία. Ωστε να εμποδιστεί μεσοπρόθεσμα ζήτημα δημιουργίας κουρδικού κρατιδίου (με την προσάρτηση συριακών και ασφαλώς τουρκικών εδαφών).
«Συμπτωματικά», το ίδιο διάστημα εμφανίστηκε στην τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» ο Ερχάντ Σαλίχι, που με την ιδιότητα του «ηγετικού στελέχους» του «Ιρακινού Τουρκμενικού Μετώπου» (ITF), δήλωσε: «Το Ταλ Αμπιάντ είναι τουρκμενική και όχι κουρδική περιοχή στη Συρία. Πρώτα ήρθε εδώ το ΙΚ. Οι Τουρκμένοι "αναγκάστηκαν" να ζήσουν κάτω από το ΙΚ. Μετά, χρησιμοποιώντας το ΙΚ ως πρόσχημα, αυτά τα μέρη παραδόθηκαν στους Κούρδους, οι οποίοι έδιωξαν τους Τουρκμένους από την πατρίδα τους... Είναι σαφές ότι πρόκειται για ένα τμήμα ενός σχεδίου που αφορά την ίδρυση κουρδικού κράτους στην περιοχή... Κάτι παρόμοιο συμβαίνει στην ιρακινή πόλη Τελαφέρ, η οποία βρίσκεται τώρα υπό τον έλεγχο του ΙΚ. Δε θα ήταν έκπληξη, εάν οι Κούρδοι και εκεί αποφάσιζαν να επιτεθούν και να αναγκαστούν και από εκεί να φύγουν Τουρκμένοι...».
Η περίπτωση των Δρούζων και η αντίδραση του Ισραήλ
Λίγες μέρες πριν την ανακατάληψη του Ταλ Αμπιάντ από τους Κούρδους της Συρίας, είχαμε (στις 10 και 11 Ιούνη) μία ανάλογα σημαντική εξέλιξη στα σύνορα της Συρίας με το Ισραήλ, κοντά στα υψώματα του Γκολάν και σε χωριό της βορειοδυτικής επαρχίας Ιντλίμπ, με θύματα Δρούζους: μία σημαντική θρησκευτική αραβόφωνη μονοθεϊστική μειονότητα, περίπου 1.500.000 ανθρώπων, τα δύο τρίτα των οποίων (περίπου 800.000) ζουν στη Συρία και οι άλλοι διασκορπισμένοι σε Λίβανο και Ισραήλ. Οι Δρούζοι, λοιπόν, που στα τέσσερα χρόνια του πολέμου έχουν συμπαραταχθεί με το πλευρό του Ασαντ και υπηρετούν στο συριακό στρατό, δεν είχαν ως τώρα βρεθεί στο στόχαστρο επιθέσεων. Η υποχώρηση, ωστόσο, ορισμένων δυνάμεων του συριακού στρατού σε κάποια μέτωπα, το τελευταίο διάστημα, «χαλάρωσε» τις δικλείδες ασφαλείας, με αποτέλεσμα οι Ισραηλινοί να επιδιώκουν τη χρησιμοποίησή τους ως πρόσχημα, μεταξύ άλλων, για τη δημιουργία μιας λεγόμενης «ουδέτερης ζώνης» στα σύνορα με τη Συρία.
Εκείνο το διάστημα, λοιπόν, τζιχαντιστές του «Μετώπου Νούσρα» και του κινήματος «Αχράρ αλ Σαμ» (με τους οποίους συνεργάζονται οι ισραηλινές δυνάμεις) αιματοκύλισαν το χωριό Καλμπ Λάουζα, στα περίχωρα της βόρειας επαρχίας Ιντλίμπ, σφαγιάζοντας εν ψυχρώ τουλάχιστον 30 Δρούζους αμάχους. Παρόλα αυτά, κάτοικοι του χωριού απάντησαν στα πυρά, σκοτώνοντας τρεις τζιχαντιστές του «Μετώπου Νούσρα». Το πιο ωραίο ήταν η αμέσως επόμενη εξέλιξη: Οι Ισραηλινοί, όταν έμαθαν για το φονικό στο Καλμπ Λάουζα, ήρθαν σε άμεση επαφή με τους τζιχαντιστές του «Μετώπου Νούσρα» και τους διέταξαν να απομακρυνθούν από την περιοχή (επιβεβαιώνοντας τις κατά καιρούς καταγγελίες της Συρίας ότι είναι υποχείρια και των Ισραηλινών!). Οι τζιχαντιστές όχι μόνον υπάκουσαν, αλλά... εξέδωσαν και ανακοίνωση με την οποία ζήτησαν συγγνώμη, αποδίδοντας την επίθεση «σε σφάλμα» διοικητή της οργάνωσης, που υπέστη μάλιστα και «κυρώσεις»!
Το ίδιο διάστημα, δύο Σύροι στρατιώτες στα περίχωρα της πόλης Κχάντερ (κοντά στα σύνορα με Ισραήλ) σκότωσαν το Δρούζο διοικητή τους και λιποτάκτησαν στο «Μέτωπο Νούσρα». Οι τζιχαντιστές άδραξαν την ευκαιρία και με τις οδηγίες των νέων «συνεργατών» κατέλαβαν παρακείμενο στρατηγικό λόφο, απειλώντας την τοπική κοινότητα των Δρούζων. Αυτοί, πάνω στον πανικό τους, επικοινώνησαν με την αδελφή κοινότητα των Δρούζων του Ισραήλ, ζητώντας βοήθεια. Οι τελευταίοι τους έστειλαν 2.500.000 δολάρια μέσω Ιορδανίας, για να αγοράσουν όπλα και να προστατευτούν έναντι νέων επιθέσεων. Ομως, η εξέλιξη έδωσε ταυτόχρονα, ξανά,πάτημα στο Ισραήλ να παρέμβει. Ο Ισραηλινός επικεφαλής του αντίστοιχου ΓΕΣ, Γκαντί Εϊσενκοτ,έσπευσε να δηλώσει ότι το Ισραήλ «δε θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια», αν γίνει σφαγή Δρούζων στην περιοχή και δημιουργηθεί κύμα προσφύγων προς την πλευρά των ισραηλινών συνόρων! Πρότεινε έτσι τη δημιουργία τάχα «ουδέτερης ζώνης» σε βάρος της συριακής επικράτειας...
Οι πρόσφατες παράλληλες εξελίξεις με πρωταγωνιστές τους Κούρδους και τους Δρούζους της Συρίας δείχνουν πόσο αδίστακτα οι ιμπεριαλιστές (Αμερικανοί, Ισραηλινοί, Τούρκοι...) χρησιμοποιούν ή προσπαθούν να χειραγωγήσουν θρησκευτικές ή φυλετικές μειονότητες, προκειμένου να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα.
Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ
