Από τα ΝΑΤΟικά γυμνάσια στη Βαλτική Θάλασσα που ξεκίνησαν στις 17 Ιούνη
Η στρατιωτική κλιμάκωση και οι απειλές, με αφορμή την Ουκρανία, προμηνύουν νέες συγκρούσεις
Πρόκειται για σχέδια εγκατάστασης ΝΑΤΟικού εξοπλισμού στην «ανατολική πτέρυγα» της συμμαχίας, που αφορούν την αποθήκευση σε Βουλγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρουμανία, Εσθονία και, ενδεχομένως, στην Ουγγαρία, περίπου 1.200 τεθωρακισμένων οχημάτων, συμπεριλαμβανομένων και 250 αρμάτων μάχης και οχημάτων «Bradley» μεταφοράς προσωπικού και συστημάτων πυροβολικού, που είναι ικανά να εξοπλίσουν μια ταξιαρχία 3.000 - 5.000 στρατιωτών, που μπορούν να αναπτυχθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το σχέδιο αναμένεται να πάρει έγκριση στην επικείμενη συνάντηση, στα τέλη Ιούνη, των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Ηδη στο μεταξύ πραγματοποιούνται μεγάλες στρατιωτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ στην Πολωνία και τη Βαλτική Θάλασσα, ενώ και η Ρωσία κάνει κατά καιρούς τα δικά της γυμνάσια στα σύνορα με την Ουκρανία και αυτά των Βαλτικών χωρών.
Σχεδιασμοί που υλοποιούν απόφαση επέκτασης του ΝΑΤΟ
Αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, τα σημερινά σχέδια υλοποιούν την απόφαση του ΝΑΤΟ, τον Σεπτέμβρη του 2014 στη Σύνοδο της Ουαλίας, για τη δημιουργία Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ,με το σύνθημα «travel light, strike hard», δηλαδή «ταξιδεύουμε ελαφρά, χτυπάμε δυνατά». Οπως το είχε θέσει ο τότε γγ της λυκοσυμμαχίας Α. Ράσμουσεν, «θα απαιτηθούν υποδομές υποδοχής σε ΝΑΤΟικά εδάφη καιπροτοποθετημένος εξοπλισμός και προμήθειες, καθώς και πιθανές αναβαθμίσεις σε εθνικές υποδομές, οι οποίες μπορεί να περιλαμβάνουν αεροδρόμια και λιμάνια που θα μπορούν να υποστηρίξουν περαιτέρω ενισχύσεις, αν αυτό απαιτηθεί». Σε αυτή την κατεύθυνση πρωτοστατούσαν και πρωτοστατούν οι αντιδραστικές κυβερνήσεις των Βαλτικών χωρών (Λετονίας, Λιθουανίας, Εσθονίας), της Πολωνίας και βέβαια η τότε ελληνική κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ είχε δηλώσει - αλλά και σήμερα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δηλώνει - ετοιμότητα στην ίδια ρότα, να συνδράμει στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς που στοχεύουν στη Ρωσία.
Η ρωσική αστική τάξη διεκδικεί το ρόλο της στο ιμπεριαλιστικό σύστημα
Αμεση ήταν η αντίδραση της ρωσικής πλευράς για το δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας. Το υπουργείο Εξωτερικών σε σχόλιό του σημείωνε: «Η εμφάνιση αυτών των πληροφοριών επιβεβαιώνει ότι οι ΗΠΑ, σε συνεργασία με τους συμμάχους τους, σκέφτονται να υπονομεύσουν βασικές διατάξεις της Ιδρυτικής Πράξης της Ρωσίας - ΝΑΤΟ από το 1997, σύμφωνα με την οποία η συμμαχία έχει υποσχεθεί να μην αναπτύξει σημαντικές μόνιμες μάχιμες δυνάμεις στο έδαφος των χωρών που αναφέρονται». Και στη συνέχεια: «Με πάθος οι ΗΠΑ καλλιεργούν στους Ευρωπαίους συμμάχους τους μια ρωσοφοβία, προκειμένου να επωφεληθούν από την τρέχουσα δύσκολη στιγμή με περαιτέρω επέκταση της στρατιωτικής παρουσίας τους στην Ευρώπη. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο η στρατιωτική στρατηγική των ΗΠΑ στην "ανατολική πλευρά" του ΝΑΤΟ να προκαλέσει μια κατάσταση που δεν θα είναι σε επαφή με την πραγματικότητα και τα πολιτικά συμφέροντα των λαών της Ευρώπης, και που θα είναι δύσκολο να σταματήσει. Ελπίζουμε, ωστόσο, ότι η λογική θα επικρατήσει και ότι η κατάσταση στην Ευρώπη δεν θα ολισθήσει σε μια νέα στρατιωτική αντιπαράθεση, που θα μπορούσε να έχει επικίνδυνες συνέπειες».
Η ρωσική πλευρά σκόπιμα προβάλλει τις αντιθέσεις ΗΠΑ και χωρών της ΕΕ, αναφερόμενη στην επέμβαση στην Ουκρανία, ενώ ο πρόεδρος της χώρας Βλαντιμίρ Πούτιν, από τη διεθνή έκθεση στρατιωτικού εξοπλισμού στην πόλη Κουμπίνκα, «Αρμι 2015», όπου προβάλλονται τα σύγχρονα όπλα της Ρωσίας, διαμήνυσε:«Περισσότεροι από 40 νέοι διηπειρωτικοί πύραυλοι, ικανοί να ξεπεράσουν ακόμη και τα πιο εξελιγμένα τεχνικά συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας, θα προστεθούν φέτος στο πυρηνικό οπλοστάσιο».
Η δήλωση αυτή ήταν αρκετή για να «χτυπήσει καμπανάκι» στα δυτικά επιτελεία που μίλησαν για «εκφοβισμό με την απειλή πολέμου», όπως είπε ο γγ του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ Τζον Κέρινα προσθέτει: «Κανένας άνθρωπος που ακούει αυτού του είδους την ανακοίνωση από τον ηγέτη μιας ισχυρής χώρας δεν θα μπορούσε να μην ανησυχήσει για το ποιες είναι οι συνέπειες».
Ο Ρώσος Πρόεδρος επίσης αξιοποίησε την ομιλία του στο 19ο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ στην Α. Πετρούπολη, απ' όπου έστειλε μήνυμα ότι οι δυτικοί εταίροι που ...μαζί αγωνίστηκαν για την διάλυση της ΕΣΣΔ, πρέπει να σέβονται τη Ρωσία και να μην επεμβαίνουν στα εσωτερικά της, καθώς «δεν μπορούν να παρεμβαίνουν θεωρώντας ότι είναι αυτοί που ξέρουν τι θέλουμε εμείς». Σε αυτή τη διοργάνωση η ρωσική αστική τάξη μέσω των εκπροσώπων της «έδειξε τα δόντια της». Ο Πούτιν απάντησε στις υπαρκτές συνέπειες από τις κυρώσεις, λόγω Ουκρανίας, με το άνοιγμα που κάνει προς τα ανατολικά. Τα «εργαλεία» για αυτό είναι ηΕυρασιατική Οικονομική Ενωση (με Λευκορωσία, Καζακστάν,Αρμενία και Κιργιστάν, και Τατζικιστάν υπό ένταξη), και η Οργάνωση για τη Συνεργασία της Σανγκάης (μαζί με Κίνα, Καζακστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν), ειδικά οι συνεργασίες με την Κίνα (Ενέργεια, υποδομές, εμπόριο), τις οποίες χαρακτήρισε τις καλύτερες σε όλη την Ιστορία. Μάλιστα αναφέρθηκε σε επενδυτικά σχέδια στο λιμάνι του Βλαδιβοστόκ, που θα διευκολύνουν τις εμπορικές συναλλαγές, και είναι συμπληρωματικά στους λεγόμενους «εμπορικούς δρόμους του Μεταξιού» που προωθεί η Κίνα. Επίσης οι «BRICS» και το άνοιγμα στην αγορά της Λατινικής Αμερικής.
Στην προσπάθειά του μάλιστα να αναδείξει τη Ρωσία ως ελκυστικό προορισμό επενδύσεων, ανοιχτή στις συνεργασίες με όλους «αρκεί να τηρούν τους κανόνες αλληλοσεβασμού», εξήγγειλε πάγωμα στους συντελεστές φορολόγησης των επιχειρήσεων, επεξεργασία νέων κινήτρων, πριμοδότηση εταιρειών που δημιουργούν θέσεις εργασίας, «αμνηστία» για Ρώσους επιχειρηματίες που θα φέρουν τα κεφάλαια τους από το εξωτερικό μέσα στα επόμενα 3 χρόνια. Εξήγγειλε επίσης προγράμματα εκπαίδευσης νέων μάνατζερ με βάση τα διεθνή πρότυπα (σ.σ. δηλαδή τις αρχές της διεθνούς καπιταλιστικής «ζούγκλας»), εκσυγχρονισμό με νέες τεχνολογίες της βιομηχανίας, των υποδομών.
Η Ουκρανία ένας κρίκος στην κόντρα μονοπωλίων
Η σύγκρουση στην καπιταλιστική Ουκρανία, όπου αξιοποιήθηκαν οι ενδοαστικές αντιθέσεις για επιλογή ιμπεριαλιστή συμμάχου, γίνεται πεδίο της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης τόσο της Δύσης με την Ρωσία, όσο και μεταξύ των ΗΠΑ και ισχυρών καπιταλιστικών χωρών της ΕΕ, τα μονοπώλια των οποίων είναι άμεσα συνδεδεμένα με τα ρωσικά. Το παράδειγμα της Ενέργειας είναι χαρακτηριστικό. Εν μέσω σφοδρής αντιπαράθεσης στην Ουκρανία, όπου ο λαός της χύνει το αίμα του, ο ρωσικός ενεργειακός κολοσσός«Γκαζπρόμ» σχεδιάζει μαζί με τη βρετανο-ολλανδική «SHELL», την γερμανική «Ε.ΟΝ» και την αυστριακή «ΟΜV» τη διεύρυνση στο λεγόμενο «Βόρειο Ρεύμα», με νέες διακλαδώσεις για τους αγωγούς, που θα μεταφέρουν φυσικό αέριο προς τη Γερμανία και άλλες χώρες της Ευρώπης. Αυτή η προκαταρκτική συμφωνία συζητήθηκε στο Οικονομικό Φόρουμ της Α. Πετρούπολης, ενώ στις πρώτες γραμμές των συμμετεχόντων ήταν και ο γνωστός σοσιαλδημοκράτης πρώην καγκελάριος της Γερμανίας (1998 -2005) Γκέρχαρντ Σρέντερ, που τώρα εργάζεται ακριβώς για την «Γκαζπρόμ».
Είναι λοιπόν κατανοητό τι συμφέροντα παίζονται, αλλά και πώς εκδηλώνεται ο ανταγωνισμός, με τις ΗΠΑ να θέλουν ρήγμα στις σχέσεις Γερμανίας - Ρωσίας, και ταυτόχρονα να δηλώνουν τη δυσαρέσκειά τους για τα σχέδια της Ρωσίας για άλλους αγωγούς, όπως ο σχεδιαζόμενος «Τουρκικός Αγωγός», που δεν αποκλείεται να εξαρτηθεί από τις μετεκλογικές εξελίξεις στην Τουρκία. Σε αυτό το σχέδιο θέλει να συμμετάσχει και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τον λεγόμενο «Νότιο Ευρωπαϊκό Αγωγό», το μνημόνιο του οποίου υπογράφηκε στη Ρωσία την Παρασκευή. Ο λόγος της αντίδρασης των ΗΠΑ είναι γιατί αυτά τα σχέδια, που βέβαια προς το παρόν είναι «επί χάρτου», είναι ανταγωνιστικά με τους αμερικανικούς σχεδιασμούς για τη μεταφορά Ενέργειας από το Αζερμπαϊτζάν μέσω διάφορων αγωγών. Και φυσικά, εκτός από την Ενέργεια, τα πεδία του ανταγωνισμού είναι πολύ περισσότερα και σε περισσότερες περιοχές, βλέπε Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Ειρηνικός, Αρκτική κ.λπ., για έλεγχο σφαιρών επιρροής, αγορών, γεωστρατηγικών πλεονεκτημάτων για τη δράση των κεφαλαιοκρατών.
Η ελληνική εμπλοκή στον ανταγωνισμό εξυπηρετεί αστικά συμφέροντα και όχι αυτά του λαού
Σε αυτό το κουβάρι των ανταγωνισμών η ελληνική κυβέρνηση, με δεδομένη τη συμμετοχή της χώρας στο ευρωατλαντικό μπλοκ (ΝΑΤΟ και ΕΕ), με ό,τι δεινά αυτό φέρνει για το λαό μας - και ταυτόχρονα πλεονεκτήματα για την αστική τάξη - θέλει να παίξει και σε άλλα πεδία, ακριβώς για την αναβάθμιση της θέσης των αστών. Γι' αυτό και η εμπλοκή της Ελλάδας στους ανταγωνισμούς με τη Ρωσία, ή τα «ανοίγματα» προς άλλες διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις όπως οι ΒRICS . Το ότι πλασάρεται ως η «γέφυρα ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία» ή στο πλαίσιο της «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προσπάθεια να τραβηχτεί και ο λαός στην αυταπάτη του «πολυπολικού κόσμου», όπου δήθεν με «ευέλικτη πολιτική» μπορεί να επωφεληθεί. Μόνο που, όπως δείχνουν πολλά παραδείγματα, οι λαοί από αυτά τα παζάρια ή τις κόντρες στο κόσμο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων μόνο χαμένοι μπορεί να βγουν. Είτε όταν τα μονοπώλια τα βρίσκουν είτε όταν σφάζονται, οι εργαζόμενοι πληρώνουν το μάρμαρο.
